تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۷/۱۴ ساعت ۱۷:۲۷
کد مطلب : ۲۳۵۰۱۹
تعطیلی در تهران، بیماری در شمال کشور
گروه جامعه: روزنامه همدلی نوشت: استانداری تهران به دلیل شدت شیوع کرونا در تهران محدودیت‌های یک هفته‌ای را در پایتخت اعلام کرد و بسیاری از اماکن نظیر دانشگاه‌ها، مدارس، حوزه‌های علمیه، زبان‌سرا‌ها و سایر آموزشگاه‌هارا برای یک هفته تعطیل کرد.
اقدام فوق اگر چه با تاخیر انجام گرفت، ولی به مصداق «ماهی را هر زمان از آب بگیرند تازه است» در جای خود قدم مثبتی برای کنترل نسبی کرونا است.
ولیکن در ورای تعطیلی تهران، همواره یک مساله وجود دارد و مسئولان به آن بی‌توجه و حتی شاید بتوان گفت کم‌توجه‌اند و آن مسافرت ساکنان تهران به شهر‌های مختلف زیارتی و توریستی خصوصا شهر‌های استان‌های شمال کشور در روزهای تعطیلی تهران است. از ابتدای شیوع کرونا هر زمان که تهران با تعطیلی یا نیمه تعطیلی روبه‌رو شد، سیل مسافران از تهران به مازندران و گیلان سرازیر شد و انگار این تصور را برای اهالی تهران ایجاد کرد که دولت پایتخت را تعطیل می‌کند تا آن‌ها راهی شمال بشوند و بیماری کرونا را همراه خود به شهر‌های شمالی منتقل کنند و مردم این دیار را به کرونا مبتلا بکنند.
دولت اگرچه برای جلوگیری از شیوع کرونا در تهران نگرانی دارد که با ارزش است، ولی گویا نگرانی‌اش برای مردم شمال کشور کمتر است.
ساکنان شمال خصوصا آن‌هایی که منافع مادی از مسافران نمی‌برند، انتظار دارند که مسئولان از سفر‌های غیر ضروری به شمال کشور به‌طور قاطع جلوگیری کنند، در غیر این صورت تعطیلی تهران بی‌فایده است و بیماران کرونایی بیماری را در شهر‌ها و روستا‌های شمال شایع می‌کنند و به جای تهران باید در شمال برای درمان بیماران هزینه بشود، مگر این‌که برای مسئولان فقط تهران مهم باشد و خون شهرستانی‌ها کم‌رنگ‌تر باشد.
وقتی مسئولان اعتراف می‌کنند که تهران چهارراه توزیع و انتشار کرونا به دیگر استان‌هاست، حال دولت وقتی برای پایتخت محدودیت یا تعطیلی قائل می‌شود، به همان نسبت باید نگاهی به جاده‌های منتهی به شمال کشور داشته باشد و امکان سفر شهروندان تهرانی به دیگر استان‌ها را به حداقل برساند یا مانع سفر‌های غیرضرور به مناطق دیگر شود تا از گسترش کرونا به دیگر استان‌ها، خصوصا استان‌های شمالی، جلوگیری شود. منطق حکم می‌کند که برای جلوگیری از گسترش کرونا تمهیدات یکسانی را در کشور اتخاذ کرد تا بتوان مانع بیماری بیشتر مردم شد.
اقدام فوق اگر چه با تاخیر انجام گرفت، ولی به مصداق «ماهی را هر زمان از آب بگیرند تازه است» در جای خود قدم مثبتی برای کنترل نسبی کرونا است.
ولیکن در ورای تعطیلی تهران، همواره یک مساله وجود دارد و مسئولان به آن بی‌توجه و حتی شاید بتوان گفت کم‌توجه‌اند و آن مسافرت ساکنان تهران به شهر‌های مختلف زیارتی و توریستی خصوصا شهر‌های استان‌های شمال کشور در روزهای تعطیلی تهران است. از ابتدای شیوع کرونا هر زمان که تهران با تعطیلی یا نیمه تعطیلی روبه‌رو شد، سیل مسافران از تهران به مازندران و گیلان سرازیر شد و انگار این تصور را برای اهالی تهران ایجاد کرد که دولت پایتخت را تعطیل می‌کند تا آن‌ها راهی شمال بشوند و بیماری کرونا را همراه خود به شهر‌های شمالی منتقل کنند و مردم این دیار را به کرونا مبتلا بکنند.
دولت اگرچه برای جلوگیری از شیوع کرونا در تهران نگرانی دارد که با ارزش است، ولی گویا نگرانی‌اش برای مردم شمال کشور کمتر است.
ساکنان شمال خصوصا آن‌هایی که منافع مادی از مسافران نمی‌برند، انتظار دارند که مسئولان از سفر‌های غیر ضروری به شمال کشور به‌طور قاطع جلوگیری کنند، در غیر این صورت تعطیلی تهران بی‌فایده است و بیماران کرونایی بیماری را در شهر‌ها و روستا‌های شمال شایع می‌کنند و به جای تهران باید در شمال برای درمان بیماران هزینه بشود، مگر این‌که برای مسئولان فقط تهران مهم باشد و خون شهرستانی‌ها کم‌رنگ‌تر باشد.
وقتی مسئولان اعتراف می‌کنند که تهران چهارراه توزیع و انتشار کرونا به دیگر استان‌هاست، حال دولت وقتی برای پایتخت محدودیت یا تعطیلی قائل می‌شود، به همان نسبت باید نگاهی به جاده‌های منتهی به شمال کشور داشته باشد و امکان سفر شهروندان تهرانی به دیگر استان‌ها را به حداقل برساند یا مانع سفر‌های غیرضرور به مناطق دیگر شود تا از گسترش کرونا به دیگر استان‌ها، خصوصا استان‌های شمالی، جلوگیری شود. منطق حکم می‌کند که برای جلوگیری از گسترش کرونا تمهیدات یکسانی را در کشور اتخاذ کرد تا بتوان مانع بیماری بیشتر مردم شد.
