نقش میکروب‌های روده در بی‌اشتهایی عصبی

گروه علمی: احتمالا با عواقب جدی بی‌اشتهایی آشنا هستید، اما ممکن است از این موضوع آگاه نباشید که این اختلال صرفا موردی روانی نیست. بررسی اخیر محققان دانشگاه آکسفورد نشان می‌دهد که میکروب‌های روده می‌توانند بر اشتهاء، وزن و مسائل روانی مانند اضطراب و رفتار وسواسی نقش مهمی داشته باشند. محقق اصلی این تحقیق آنا غنچولسکو اظهار کرد: آنورکسیا عصبی (بی‌اشتهایی) یک اختلال روان‌پزشکی بسیار شایع است و می‌تواند به طرز باورنکردنی ناتوان‌کننده یا حتی کشنده باشد، اما متاسفانه درمان آن بسیار دشوار است.اخیرا تحقیقات در مورد این‌که میکروب‌های روده‌ بر بسیاری از جنبه‌های سلامتی ازجمله سلامت روان ما تاثیر می‌گذارد، علاقه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. تحقیقات در زمینه بی‌اشتهایی موجب شد، قنچولسکو و همکاران وی داده‌های حاصل از مطالعات را جمع‌آوری و آن‌ها را تجزیه‌وتحلیل کنند. دکتر فیل برنت، محقق این تحقیق گفت: «به نظر می‌رسد در بی‌اشتهایی جوامع میکروبی از تنوع کمتری برخوردار هستند و بیشتر نیز از گونه‌های مضر هستند.»به‌عنوان‌مثال، نتایج تحقیقات پیشین نشان داده است که بیماران مبتلابه بی‌اشتهایی ممکن است باکتری بیشتری داشته باشند که لایه محافظ مخاط روده را هضم کرده و «نشت» ایجاد کنند و به التهاب مزمن که با علائم روان‌پزشکی همراه است، منجر شود. سایر میکروب‌های موجود در روده مبتلایان به بی‌اشتهایی ممکن است اشتهاء و متابولیسم انرژی را تحت تاثیر قرار دهند و هر دو مورد می‌توانند بر بی‌اشتهایی تاثیر داشته باشند.

بااین‌حال، دشوار است، تشخیص دهید که آیا عدم تعادل میکروبی در بیماران بی‌اشتهایی به پیشرفت بیماری کمک می‌کند یا اینکه این فقط تاثیری از رژیم غذایی کاملا محدودشده در این افراد است. مطالعات روی موش‌ها ممکن است وضعیت را کمی روشن کند. اگرچه این آزمایش‌ها ممکن است کمی عجیب به نظر برسد، زیرا راحت‌ترین منبع میکروب‌های روده یعنی مدفوع در دسترس آن‌هاست، اما نتایج جالب‌توجه است.قنچولسکو گفت: «در یک مطالعه بر روی موش‌ها، محققان نمونه‌های مدفوع مبتلایان به بی‌اشتهایی را به روده موش‌هایی منتقل کردند که هیچ نوع میکروبیومی نداشتند. نتایج نشان داد، این موش‌ها در مقایسه با سایر موش‌ها که مدفوع بیماران سالم را دریافت کرده بودند، وزن کمتر و رفتارهای اضطراب‌آور و وسواسی بیشتری داشتند، این نتایج نشان می‌دهد که تغییر در باکتری‌های روده در بیماران مبتلابه بی‌اشتهایی با این علائم مشابه بروز کنند.»درحالی‌که این نتایج مقدماتی است اما بیانگر این است که هدف قرار دادن میکروبیوم می‌تواند یک درمان مناسب برای بی‌اشتهایی باشد. ارتقاء و حفظ تعادل بهتر میکروبی ممکن است به کاهش برخی از علائم بی‌اشتهایی کمک کند. بنابراین، ممکن است درمان‌هایی مانند مصرف مکمل‌های پروبیوتیک یا انتقال میکروبیوم را شامل شود. بااین‌حال، نتایج این بررسی درک اندک ما از رابطه بین میکروب‌های روده و بی‌اشتهایی را برجسته کرده است.
برنت گفت: «هنوز در مورد مشخصات یک میکروبیوم «سالم» اتفاق‌نظر وجود ندارد و ترکیب مطلوب احتمالا برای هر فرد متفاوت است و برای درک اکوسیستم میکروبی غنی و بسیار پیچیده در روده باید کارهای بیشتری انجام شود.»