تولید آلبوم مشترک شهرام ناظری و حسین علیزاده

گروه فرهنگ و هنر:روزنامه خراسان نوشت: آلبوم مشترک شهرام ناظری و حسین علیزاده از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز گرفت؛ این خبری بود که چند روز قبل، توسط پایگاه دفتر موسیقی این وزارتخانه منتشر شد و به سرعت در فضای خبری پیچید. «روشن‌تر از خاموشی» عنوان این آلبوم مشترک است که بعد از 32 سال، این دو اسطوره موسیقی را به هم رسانده.
طی سال گذشته، دنیای موسیقی نیز از توفان کرونا در امان نماند و تغییراتی را تجربه کرد؛ فعالیت‌های اهالی موسیقی در سال گذشته، تنها به انتشار چند تک آهنگ و اجرای کنسرت آنلاین ختم شد. در این اوضاع، خبر همکاری شهرام ناظری، خواننده کلاسیک و حسین علیزاده، نوازنده تار و سه‌تار و آهنگ ساز مشهور کشورمان که از معدود غول‌های به جامانده دنیای موسیقی سنتی هستند، آن قدر اهمیت دارد که قبل از انتشار این آلبوم، به سابقه همکاری این دو هنرمند برجسته در سال های گذشته بپردازیم.
گروه چاووش یکی از نقاط مشترک کاری شهرام ناظری و حسین علیزاده است. این دو هنرمند در آلبوم‌های چاووش 3 و 7 به همراه هنرمندان دیگری همچون محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان و هوشنگ کامکار، در آهنگ سازی و محمدرضا شجریان و بیژن کامکار در آواز حضور داشتند. آهنگ سازی پنج قطعه آلبوم چاووش 3، از جمله «سواران دشت امید»، به خوانندگی شهرام ناظری، بر عهده حسین علیزاده بود.
فضای این آلبوم، مربوط به سال‌های انقلاب و بیشتر حماسی است. آهنگ سازی پرشکوه حسین علیزاده به واسطه تبحر و تسلطش بر سازهای ایرانی و صدا و آواز شهرام ناظری، با لحن و حس حماسی که در صدایش وجود دارد، قطعات این آلبوم را شنیدنی‌تر کرده است. این دو هنرمند، بعد از گروه چاووش و آلبوم «شورانگیز» که مربوط به سه دهه پیش است، آلبوم مشترک دیگری را منتشر نکردند؛ اما در سال 90، در کنسرت «گروه دوستی»، با هم به روی صحنه رفتند و این یکی از مهم‌ترین همکاری‌های این دو هنرمند، در طول سال‌های گذشته بوده است.
آلبوم «شورانگیز» عنوان تنها آلبوم مشترک شهرام ناظری و حسین علیزاده است. این آلبوم در سال 67 اجرا و یک سال بعد منتشر شد. آلبومی با نوازندگی اعضای گروه عارف و شیدا که با آواز ناظری و آهنگ سازی علیزاده جان گرفت و فصلی نو را در موسیقی سنتی رقم زد. کنسرت‌هایی که در آن دوره با عنوان «شورانگیز» اجرا شد، جزو نخستین کنسرت‌هایی بود که برخلاف دیگر اجراهای آن دوره، بلیت فروشی داشت و استقبال از آن به قدری بود که مردم برای خرید بلیت اجرای بعد، شب را جلوی تالار وحدت به صبح می‌رساندند.
سه شبِ این اجراها را شهرام ناظری و سه شب دیگر آن را صدیق تعریف خواند؛ اما اجرای تعریف تنها محدود به کنسرت و شهرام ناظری تنها خواننده آلبوم «شورانگیز» بود. ارشد تهماسبی، یکی از نوازندگان این آلبوم، چند سال قبل و در گفت‌وگویی با تسنیم، ضمن نقل خاطراتش به این موضوع اشاره کرده‌ است که در آن زمان، حسین علیزاده خانه‌ای در خیابان واعظی در تجریش خریده بود که دری جدا داشت و تمرین‌ها در آن جا برگزار می‌شد.
حافظ، مولانا و نظامی گنجوی جزو شاعرانی هستند که از آثار آن‌ها در این آلبوم استفاده شده است. در کنار هم قرار گرفتن درون‌مایه‌های ذهن خلاق و پیچیده حسین علیزاده در ارائه فرم و کاری نو و آواز شهرام ناظری حدودا 40 ساله در«شورانگیز»، این آلبوم را به اثری تحسین برانگیز تبدیل کرد که باعث شد هواداران موسیقی کلاسیک باز هم منتظر همکاری این دو هنرمند برجسته بمانند.
جایگاه موسیقی سنتی برای هوادارانش انکار نشدنی است؛ اما سال‌هاست این موسیقی در کنجی آرام گرفته. بعد از ظهور محمدرضا شجریان و شهرام ناظری در آواز و همچنین حسین علیزاده و کیهان کلهر در ساز، موسیقی سنتی هنرمندانی در سطح و اندازه آن‌ها به خود ندیده است. شهرام ناظری در سال‌های گذشته، بیشتر با آهنگ سازان جوان، به خصوص پسرش حافظ ناظری مشغول همکاری بوده و حسین علیزاده نیز، با خواننده‌های جوان و آهنگ سازان بین‌المللی همکاری‌هایی را به ثبت رسانده است.
حال همکاری شهرام ناظری و حسین علیزاده که هر دو برآمده از دل موسیقی سنتی هستند و دغدغه‌های مربوط به این نوع موسیقی را می‌فهمند و به همان اندازه در این وادی متبحرند، می‌تواند چراغ امید را در دل هواداران این موسیقی سنتی روشن کند. هرچند جزئیاتی از محتوای این آلبوم منتشر نشده‌است، اما باید دید این دو هنرمند که این روزها از آزمون و خطا به دور هستند و در اوج پختگی‌ قرار دارند، در بازگشتی که به نظر پرشکوه می‌نماید، با آلبوم «روشن‌تر از خاموشی» برای هواداران موسیقی سنتی چه تدارک دیده‌اند و قرار است چه شگفتانه‌ای را رو کنند؟