نامه احمد منتظری به آیت‌الله مکارم‌شیرازی

باسمه تعالی
حضور محترم آیت الله العظمی آقای مکارم شیرازی
پس از سلام و تحیت، سخنان شما را در دیدار با امام جمعه نائین و هیئت همراه ایشان در رابطه با مقاله آقای دکتر سید علی اصغر غروی در روزنامه بهار، در رسانه‌ها خواندم و احساس وظیفه کردم مطالبی را به عرض برسانم:

1- فرموده‌اید که: «روزنامه بهار که به ساحت مقدس حضرت علی(ع) اهانت کرد، به کل شیعه نیز اهانت کرده و شیعیان را انسان‌های جاهل نامید؛ معنای حرف آنها این است که همه فقها، علمای شیعه و اصحاب ائمه(ع) هم در جهالت بودند».

اینجانب با این که مقاله آقای دکتر غروی را خوانده بودم، بعد از سخنان شما یک‌بار دیگر آن را ملاحظه کردم اما چنین برداشتی از کلام ایشان نداشتم. اگر منظور شما این است که تفسیر ایشان از آیه "اکمال دین" برداشت جدیدی است که صحیح نمی باشد، باید با کمال احترام پاسخ داده شود. اینجانب بیش از دو سال در کلاس درس خارج اصول جنابعالی شرکت داشتم و از بیان شیوای شما استفاده کرده‌ام. کراراً چنین جمله‌ای را پس‌ از بررسی نظرات بزرگان می‌فرمودید: «پس درمی‌یابیم که ظاهراً حرف مرحوم استاد.... درست نیست.» آیا این روش که در همه درس‌های حوزه رایج است نسبت جهل دادن به اساتید گذشته است؟!

2- اینجانب همانند خیل عظیم شیعیان به ولایت و حکومت بلافصل امیرالمؤمنین علی(ع) بعد از پیغمبر اکرم(ص) اعتقاد دارم، ولی اگر کسی نظری غیر از این داشت آیا باید بازداشت و محاکمه شود؟ محاکمه به کدامین گناه؟ آیا به گونه‌ای دیگر فهمیدن و آن را مطرح کردن و تقاضای جواب از دیگران نمودن جرم است؟! آیا با قبول استدلال شما به این نتیجه نمی‌رسیم که تمام معارف اسلام را علمای گذشته به درستی درک کرده‌اند و رسالت حوزه‌های علمیه فقط بازخوانی نظرات گذشتگان است و نیازی به تلاش برای درک صحیح‌تر از دین و نیل به مقام اجتهاد نیست؟!

قرآن کریم که می‌فرماید: «فبشّر عباد الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»؛ اگر این مهم در زمان استقرار نظام جمهوری اسلامی اجرا نشود کی اجرا خواهد شد؟ آیا بهتر نبود جنابعالی به جای فراخوان طومار برای مراجع معظم تقلید، آقای دکتر غروی را دعوت به مناظره می‌کردید و یا شخصیت بزرگوار دیگری را برای مناظره با ایشان معرفی می‌نمودید؟ و یا از فضلای حوزه می‌خواستید که با استدلال و منطق قوی پاسخ مقاله ایشان را بدهند؟

3- و اما انگیزه‌ای که بیش از همه چیز مرا به این نوشته واداشت دفاع از مظلومیت امیرالمؤمنین علی(ع) است. مسئولان امنیتی و قضایی نظام جمهوری اسلامی با دستگیری آقای دکتر غروی در واقع چنین پیامی را به دنیا مخابره کردند که ما هیچ منطق و استدلالی برای دفاع از امام معصوم خود نداریم و پاسخ ما فقط بازداشت و دادگاه و بگیروببند است؛ و این خود بدترین شیوه دفاع است؛ و برای مسخ حقیقت، دفاع بد، از حمله مستقیم مؤثرتر است.

امام صادق(ع) فرمودند: «ولاتکونوا علما جبّارین فیذهب باطلکم بحقکم»؛ حکم عقل و تجربه نیز مویّد این کلام نورانی امام صادق(ع) است که نمی‌توان مطلب حقی را با زور و زندان اثبات نمود. فراموش نکنیم که اکثریت جمعیت ایران را جوانان تشکیل می‌دهند که با چیزی جز استدلال قانع نمی‌شوند. امیدوارم در پرتو رهنمودهای حضرتعالی دستگاه قضایی از این راه اشتباه خود برگردد و با آزادی فوری آقای دکتر غروی و دیگر زندانیان عقیدتی و سیاسی، باب مناظره و گفتگو در مطالب علمی و وقایع تاریخی باز گردد؛ تا ان‌شاءالله مشمول بشارت آیه شریفه فوق‌الذکر گردیم.
در خاتمه توفیق بیشتر جنابعالی را در خدمت به اسلام و مسلمین از خداوند متعال خواهانم.