نتایج حیرت‌انگیز یک پژوهش درباره خواص عسل

محققان در این تحقیق که به سرپرستی «جیو جیو یو» (Jiujiu Yu) صورت گرفت، موفق به شناسایی اسید‌های میکرو ریبونوکلئیک یا میکرو RNA‌ها را به عنوان محموله اصلی ضد التهابی درون وزیکول‌ها شدند. نتیجه این پژوهش در مجله وزیکول‌های خارج سلولی (Journal of Extracellular Vesicles) منتشر شده است.خواص دارویی
عسل یک محصول طبیعی است که زنبور عسل آن را از شهد گل فرآوری می‌کند و انسان‌ها در سراسر جهان به عنوان ماده‌ای مغذی و به عنوان مرهم و پماد و در واقع یک دارو برای قرن‌های مدید از آن استفاده کرده اند. این ماده همچنین منبع ویژه‌ای برای انرژی به حساب می‌آید  چرا که دارای مقادیر زیادی قند است.بر اساس گزارشی که دانشگاه نبراسکا در تاریخ اول آوریل سال جاری میلادی منتشر کرده است، از عسل به دلیل اثربخشی آن در بهبود سوختگی پوست و ترمیم زخم، به عنوان مرهم و پماد استفاده می‌شود؛ همچنان که از زمان‌های بسیار دور از عسل برای درمان گلودرد، یبوست، بواسیر و سایر بیماری‌ها استفاده می‌شد.تحقیقات اخیر ثابت کرده است عسل دارای بسیاری از خواص ضد التهابی، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی است. عسل همچنین برای بیماری‌های قلبی و عروقی، بیماری‌های کبدی و سرطان مفید است.

اجزای مرموز
عسل علاوه بر آب و برخی مواد اندک دیگر مانند مواد معدنی، ویتامین ها، آنزیم ها، از ۹۵ درصد قند تشکیل شده است. این علاوه بر پلی فنول‌های موجود در عسل است که این مواد ذکر شده، در واقع مواد تشکیل دهنده اصلی بیولوژیکی در عسل به شمار می‌روند. با این حال ممکن بوده عسل دارای ترکیبات فعال دیگری باشد که هنوز کشف نشده است.در این پژوهش جدید، محققان یک ماده فعال بیولوژیکی جدید به نام وزیکول‌های خارج سلولی (extracellular vesicles) را کشف کردند. اینها موادی هستند که توسط غشا‌های حاوی پروتئین و نوکلئیک اسید‌ها دیگر مولکول‌های زیستی محافظت می‌شوند و مشابه آن در بسیاری از غذا‌های رایج مانند شیرو گاو، انگور، کلم بروکلی، هویچ، زنجبیل و سیب وجود دارد.دانشمندان کشف کردند وزیکول‌های موجود در عسل حاوی ۱۴۲ پروتئین گیاهی و ۸۲ پروتئین از زنبور عسل بوده که با نانوذرات تولید شده توسط گل سازگار است و زنبور آن را مصرف و سپس برمی گرداند.

آزمایش کنترل التهاب
برای اینکه آیا همین وزیکول‌ها در مقابله با التهاب‌ها کمک می‌کند یا خیر، این تیم پژوهشی آن را در کنار گلبول‌های سفید خون قرار داد که تولید کننده پروتئین التهابی (NLRP۳) هستند؛ سپس روند التهابی آغاز شد.محققان دریافتند که وزیکول‌ها به شکل فراوانی، تولید پروتئین‌های عامل التهاب را کاهش داده اند؛ همچنانکه این در کنار مرگ برخی سلول‌های مرتبط با التهاب بوده است. این تیم همچنین با تزریق این وزیکول‌ها به موش‌ها دریافتند که این نانوذرات، تا حدی التهاب و آسیب‌های کبدی ناشی از دارو‌ها را کاهش می‌دهد.البته این محققان اعلام کرده اند نیازمند پژوهش‌های بیشتری برای مشخص کردن این مسأله هستند که آیا این وزیکول‌ها التهاب‌ها در انسان را کاهش می‌دهد یا خیر.