آب پرآب ترین استان ایران قطع شد!

محمد درویش، کارشناس آب و محیط‌زیست در این زمینه می‌گوید: نیاز ما واردات آب نیست، مدیریت درست و انتصاب افراد متخصص در مدیریت کشور است اما شاهد بودید که با متخصصان محیط زیست چه برخوردی شد؟او ادامه می‌دهد: مشکل ما نبود عقلانیت است نه بحران آب و با وجود مشکلات مدیریتی، واردات آب باعث حل بحران نمی‌شود و امروز می بینیم که کشورهایی مانند امارات و عربستان و قطر و بحرین با وجود آنکه حتی یک رودخانه دائمی ندارند و همه آب خود را از طریق آب شیرین‌کن‌ها تامین می‌کنند، از ظرفیت‌های گردشگری خود نیز به بهترین نحو استفاده می‌کنند و درآمد دارند.

درویش توضیح می‌دهد: کل نیاز آب شرب تمام مردم ایران، ۸ درصد آب کشور است و حتی الان که با خشکسالی مواجه هستیم و ریزش‌های آسمانی حدود ۴۰ درصد افت داشته است به راحتی می‌توانیم آب شرب را تامین کنیم و اگر مشکل آب شرب وجود دارد به علت، ناکارآمدی مدیریتی است که با واردات هم حل نمی‌شود.

این کارشناس همچنین تاکید می‌کند: یک سوم آب‌های جاری کشور در خوزستان است و حداقل حدود ۱۰ میلیارد مترمکعب آب در خوزستان وجود دارد و در گیلان میانگین ریزش‌ها ۴ برابر میانگین کشور است اما در هر دوی این استان‌ها، کمبود آب دارند. پس چه در استان‌های مانند اصفهان و سمنان چه در استان‌هایی مثل خوزستان و گیلان با پدیده قطع شدن آب مواجه شدیم. بنابراین مشکل قهر طبیعت نیست؛ مشکل نابخردی مدیریتی است. درویش همچنین با اشاره به تولید و صادرات کالاهای آب‌بر می‌گوید: در ساختار اقتصادی کشور توسعه پایدار هیچ اهمیتی نداشته و ما به غلط تصور کرده‌ایم با صادرات غیرنفتی و با تکیه بر صادرات محصولاتی که نیاز شدید به آب دارند مانند پسته، هندوانه، مرکبات و یونجه یا سیمان و فولاد می‌توانیم مشکلات اقتصادی کشور را رفع و رجوع کنیم در حالی که این برنامه‌ها در کشورهایی که مازاد آب دارند عملی است.

این در حالی است که ایران در کمربند خشک جهان قرار گرفته و میانگین ریزش‌های جوی آن دست کم یک سوم میانگین جهانی و تبخیر آن هم بین ۵۰ تا ۱۰۰ درصد بیشتر از میانگین جهانی است.درویش ادامه می‌دهد: تا زمانی که سیاست‌گذاران ما تصور می‌کنند باید به کشاورزی و توسعه صنایه آب‌بر در مناطق بیابانی و کویری اهمیت دهیم، مشکلاتی از این قبیل نه تنها کمتر نمی‌‌شود بلکه افزایش هم می‌یابد.او در عین حال تاکید می‌کند: با بازچرخانی آب و تصفیه‌خانه‌ها، می‌توان بیش از ۳۰ میلیارد مترمکعب که هدر می‌رود را دوباره به چرخه برگردانیم.