تصویربرداری اشعه ایکس با ابزار پوشیدنی

آشکارسازهای پرتو ایکس که در دستگاه‌های سی‌تی‌اسکن و ماموگرافی تعبیه شده‌اند، سفت هستند. آشکارسازهایی که با قسمت‌های گرد بدن یا فضاهای محدود مطابقت دارند، می‌توانند در تصویربرداری پزشکی کاربرد داشته باشند.

پژوهشگران پیشین از چارچوب‌های فلزی-آلی برای ابداع آشکارسازهای پرتو ایکس استفاده کرده‌اند زیرا این مواد نیمه‌رسانا با ایجاد جریان الکتریکی، نسبت به تابش الکترومغناطیسی واکنش نشان می‌دهند. با وجود این، برخی از چارچوب‌های فلزی-آلی هنوز هم مانند آشکارسازهای پرتو ایکس که در حال حاضر به کار می‌روند، سرب دارند. بنابراین این گروه پژوهشی تصمیم گرفتند تا نوعی از چارچوب‌های فلزی-آلی بدون فلز سنگین را برای آشکارساز و تصویربردار انعطاف‌پذیر پرتو ایکس ابداع کنند.

پژوهشگران، محلول نمک کلرید نیکل و "DABDT" را برای چند ساعت ترکیب کردند و یک چارچوب فلزی-آلی را پدید آوردند که نیکل در آن، مولکول‌های DABDT را به یکدیگر متصل می‌کرد. چارچوب‌ فلزی-آلی حاوی نیکل در آزمایش‌های ابتدایی، حساسیت بیشتری در مقایسه با آشکارسازهایی که اخیرا ابداع شده‌اند، نشان داد. سپس، پژوهشگران برای ساخت یک آشکارساز انعطاف‌پذیر پرتو ایکس، چارچوب فلزی-آلی حاوی نیکل را بین الکترودهای طلا قرار دادند که یکی از آنها روی یک سطح پلاستیکی انعطاف‌پذیر قرار داشت. آنها برای انتقال جریان برق، از سیم‌های مسی استفاده کردند و کل دستگاه را با یک پلیمر انعطاف‌پذیر مبتنی بر سیلیکون پوشاندند. پژوهشگران نهایتا حرف آلومینیومی "H" را روی آشکارسازها قرار دادند و پرتو ایکس را به آن تاباندند و خروجی جریان را بدون مانع اندازه‌گیری کردند.پژوهشگران باور دارند که این دستگاه می‌تواند برای نسل بعدی تجهیزات تصویربرداری رادیولوژی هنگامی که به ابزار پوشیدنی نیاز است، امیدوارکننده باشد.