گروه ورزشی: کارشناس بسکتبال و سرمربی سابق تیم ملی ایران معتقد است، مدیریت این رشته در ایران نیاز به تغییر رویه دارد و باید با برنامهریزی بهتری روی تربیت نخبهها کار شود.محمدمهدی ایزدپناه درباره شرایط و عملکرد تیم ملی بسکتبال ایران در بازیهای المپیک ۲۰۲۰ توکیو توضیح داد: همانطور که میدانید ما رقبای قدرتمندی پیش رو داشتیم، اما من همچنان معتقدم که میشد با برنامهریزی بهتر، بازیهای بهتری انجام دهیم چون این رشته در ایران پتانسیل بالایی دارد. از نظر من آینده بسکتبال روشن است چون تیمهای نوجوانان و جوانان خوبی داریم. نفرات حاضر در این تیمها از پتانسیل بالایی برخوردار هستند. اگر خوب برنامهریزی شود شاهد شکوفایی در این رشته خواهیم بود.
او در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون بسکتبال ایران به تغییر رویه نیاز دارد؟ تصریح کرد: به شخصه معتقدم باید تغییراتی در رویه کار فدراسیون و کلا رشته بسکتبال ایجاد شود. متاسفانه این بیماری کرونا یک مقدار مسائلی ایجاد کرد که نشد دوستان برنامه خوبی را برای پیشرفت بسکتبال پیاده کنند. شخصا از نزدیک در حال مشاهده این موضوع هستم که ما در تیمهای نوجوانان خود بازیکنان ۱۵ ساله با قد بالای دو مترو پنج سانتیمتر خوب داریم که با پتانسیل و فیزیک مناسب بسکتبال بازی میکنند. نیاز اصلی بسکتبال برنامهریزی است.
سرمربی سابق تیم ملی ایران، با بیان اینکه بسکتبال به دو برنامهریزی دراز مدت و کوتاه مدت نیاز دارد، توضیح داد: برای برنامه بلند مدت باید شناسایی نیروهای توانمند را در نظر داشته باشیم. در کل دنیا اینگونه است که وقتی کارشناسان روی توانمندیهای یک بازیکن جوان به جمع بندی میرسند، فدراسیون یک مربی اختصاصی را برای او در نظر میگیرد تا همه کارها و فعالیتهای او در زمینههای مختلف از جمله تکنیک، بدنسازی، خورد و خوراک و حتی برنامههای روزانهاش را زیر نظر بگیرد. ما هم باید با چنین برنامه بلند مدتی نخبه پروری کنیم. مربی انتخابی هم باید گزارشات خود از شرایط بازیکن نخبه مد نظر را هر هفته به فدراسیون ارائه کند تا نظارت کافی وجود داشته باشد. در این صورت مطمئنا خواهید دید که در آینده چه نتیجه فوقالعادهای کسب میشود.
او درباره برنامه کوتاه مدت پیشنهادیاش به فدراسیون نیز گفت: همه ما میدانیم بازیکنان تیم ایران پا به سن گذاشتهاند و دیگر در تیم ملی نخواهند بود، پس باید خانه تکانی کنیم و برای کوتاه مدت نیروهای خوبی داریم. معتقدم که ما باید یک تیم جوان با حدودا دو تا نهایت سه بازیکن پیشکسوتتر که شرایط خاص دارند را تشکیل دهیم. باقی جوانان خود را هم باید در تورنمنتهای مختلفی که دعوت میشویم شرکت دهیم تا آماده تیم بزرگسالان شوند.
ایزدپناه گفت: طبق اطلاعات من، فدراسیون برنامهای برای تیم امید دارد ولی هنوز نتوانسته برای آن کار لازمه را انجام دهد. امیدوارم تیم جوانمان را به تورنمنتهای مختلف اعزام کنیم و در کوتاه مدت، نهایتا ظرف یک سال، تیم ملی قدرتمندی داشته باشیم.
او درباره نظر برخیها مبنی بر آوردن مربی خارجی نیز گفت: ما باید ببینیم چه سطح مربی مد نظر ما است. اگر مربی مد نظر جزو پنج شش مربی برتر جهان باشد خوب است و قطعا به تکان خوردن بسکتبال ایران کمک میکند، اما اگر میخواهیم مثل ادوار گذشته مربی بیاوریم موافق نیستم. ضمن اینکه من در والیبال دوستان زیادی دارم و از پیشرفت این رشته واقعا خوشحال هستم، اما نمیشود والیبال و بسکتبال را با هم مقایسه کرد. ما در والیبال چهار آیتم مهم مانند دریافت، اسپک، پرش و قد بلند را داریم، اما در بسکتبال آیتمهای مهم بسیاری وجود دارد. پیشرفت والیبال بسیار خوشحال کننده است، اما تاکید میکنم که شرایط بسکتبال متفاوت و سختتر است. میشود با مربیان سطح نخست جهان پیشرفت کرد، اما مربی که جزو پنج نفر برتر باشد.
کارشناس بسکتبال ایران، در پاسخ به این سوال که چگونه میتوان مانع از بین رفتن بازیکنان شاغل در رده نوجوانان و جوانان شد؟ توضیح داد: من برای این موضوع که بازیکنان به هدر نروند، پیشنهاد دادم همه بازیکنان ردههای مختلف خود از سال ۹۶ تا تا الان را بررسی کنیم و از بین نفرات آنها بهترینها را انتخاب کنیم که در قالب تیم امید به کار گرفته شوند. برخی دوستان میگفتند بهتر است بازیکنانی که از تیم اصلی خط میخورند را به تیم امید دعوت کنیم اما بنده موافق این کار نیستم.
ایزدپناه در پایان گفت: ما باید از این مجموعههای نوجوانان و جوانان خود دو تیم ۱۸ نفره انتخاب کنیم تا هدر نروند. باید بتوانیم جوانان خود را در تورنمنتهای کم اهمیتتری چون ویلیام جونز و ... شرکت دهیم تا کسب تجربه کنند. انشاءالله بتوانیم این اقدام مهم را عملی کنیم تا شاهد پیشرفت بسکتبال در آینده باشیم.