تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۶/۱۶ ساعت ۱۸:۰۲
کد مطلب : ۲۹۲۵۶۵
حقایقی جالب از دایناسور‌ها که شاید ندانید
گروه علمی:در این گزارش حقایق شگفت انگیزی از دایناسور‌ها آورده شده است که با خواندنشان تعجب می‌کنید. همه درباره دایناسور‌ها شنیده اند و برای اکثر آنها، این موجودات به همان اندازه که جذابند، وحشتناک نیز هستند. در حالی که دانشمندان به کشف حقایقی در مورد این موجودات باستانی ادامه می‌دهند، با دانستن اطلاعات بیشتر در مورد زندگی و رفتار آنها نحوه درک ما نسبت به دایناسور‌ها نیز تغییر می‌دهد.
با در نظر گرفتن تصورات تخیلی که درباره دایناسور‌ها در فیلم‌های سینمایی به تصویر کشیده می‌شود، توجه به اطلاعاتی که فسیل‌ها و دانشمندان واقعی می‌گویند، بسیار مهم است. دایناسور‌ها تنها موجوداتی غول پیکر سبز نیستند که فیلم‌هایی مثل اثر کلاسیک «پارک ژوراسیک» درباره آنها خلق شود. در اینجا حقایق شگفت انگیزی از دایناسور‌ها آورده شده است.
رشد سریع دایناسور‌ها
در طبیعت هیچ ذهنیتی وجود ندارد که بتوان با آن رشد را درک کرد؛ زیرا رشد در گونه‌های مختلف با یکدیگر متفاوت است. برای اینکه دایناسور‌های بزرگتر به اندازه معمولی خود برسند یک ترفند برای خود داشتند و آن هم رشد سریع آنها بود. تایتاناسور‌ها به عنوان بزرگترین خزندگان و احتمالاً بزرگترین حیوانات که تاکنون روی زمین پا گذاشته اند، شناخته می‌شوند. تایتاناسور‌ها گیاه خوار چهار پا بودند و وزن آنها حداقل ۹۰ تن (به اندازه ۲۵ فیل بالغ) بود. نوزادان تایتاناسور تقریباً به اندازه جثه بزرگسالان سر از تخم در می‌آوردند.
یکی دیگر از دایناسور‌هایی که به سرعت رشد کرد، مامنکیسور بود. دایناسوری گیاه خوار با گردن که در بزرگسالی ارتفاع گردنش به ۳۵ فوت می‌رسید. ۳۰ سال طول کشید تا ارتفاع گردن این خزنده عجیب و غریب به ۷۰ فوت برسد.
دایناسور‌ها هرگز منقرض نشدند
علاقه‌مندان به دایناسور‌ها همیشه به شما خواهند گفت اگرچه فسیل‌های دایناسور‌ها ارزشمند هستند، اما اگر به موجودات در آسمان نگاه کنیم، همیشه می‌توانیم آنها را ببینیم. تحقیقات نشان می‌دهد که دایناسور‌ها در اطراف ما زندگی می‌کنند و نفس می‌کشند، اما ما ترجیح می‌دهیم آنها را پرنده بنامیم. در دهه ۱۹۶۰، دیرینه شناسان، فسیل یک نوع دایناسور گوشتخوار به نام دینونیکوس را کشف کردند که به اوایل دوره کرتاسه در آمریکای شمالی مربوط می‌شد. مطالعه بر روی این گونه نشان داد که این نوع دایناسور شباهت‌های زیادی با پرندگان دارد.
این گونه از دایناسور‌ها دوپا بودند و روی دو پا راه می‌رفتند و برای حفظ تعادل هنگام دویدن برای حمله به طعمه، از دمشان استفاده می‌کردند. فسیل‌های این دایناسور نشان می‌دهد که بدن آنها در طول زمان برای سازگاری با تغییرات در محیط زیست دچار تحول شده است؛ بنابراین احتمال دارد برخی از گونه‌هایی که اکنون در زمین وجود دارند در واقع نمونه‌های سازگاری یافته دایناسور‌ها باشند.
برخی دایناسور‌ها از انواع دیگر باهوش‌تر بودند
محققان معتقدند که استگوسور یکی از احمق‌ترین گونه دایناسور‌ها بوده و از طرفی ترودون باهوش‌ترین گونه دایناسور معرفی شده است. استگوسور گیاهخواری چهار پا و غول پیکر بود و حدود ۹ متر طول داشت، اما مطالعات نشان می‌دهد که مغز آنها به اندازه یک گردو بود. اندازه مغز برای چنین خزنده‌ای غول پیکری کافی نیست و صفحات محافظ پشت آنها نیز منطقی است. چرا که آنها به حفاظت بیشتری در برابر دایناسور‌های شکارچی احتیاج داشت. در طرف دیگر خزنده شکارچی تردون دارای دید وسیع تری بود و سرعت و چشمان بزرگ آن در شکار بسیاری کارآمد بود و این امر خزندگان کوچکتر را تهدید می‌کرد.
دایناسور‌ها در تمام قاره‌ها زندگی می‌کردند
هنگامی که دایناسور‌ها در زمین حکومت می‌کردند تقریباً در تمامی قاره‌های زمین حضور داشتند. حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش، در دوره تریاس، زمین از یک قاره واحد به نام پانگه‌آ تشکیل شده بود. به تدریج، با تجزیه ابر قاره به قاره‌های کوچکتر، دایناسور‌ها با قاره‌های تازه ایجاد شده در حرکت بودند. در طول سال‌ها، شواهدی مبنی بر زندگی دایناسور‌ها در سراسر جهان در همه قاره‌ها یافت شده است. از اروپا گرفته تا قاره آمریکا، آفریقا و آسیا، فسیل این جانوران از خاک کشف شده است.
برخورد سیارک با زمین تمام دایناسور‌ها را از بین نبرد
یکی از رایج‌ترین تصور‌های غلط در مورد انقراض دایناسور‌ها این است که یک سیارک در شبه جزیره یوکاتان فرود آمد و آنها را در یک لحظه ریشه کن کرد. این موضوع هرچقدر هم که دراماتیک به نظر برسد، تنها مسئول از بین رفتن همه دایناسور‌ها نبود. زمین هم در از بین بردن دایناسور‌ها نقش داشته است. حقیقت این است که حدود ۶۶ میلیون سال پیش، یک سیارک وارد جو زمین شد و پس از فرود، هرج و مرج واقعی را ایجاد کرد. برخورد سیارک ۷.۵ مایلی آتش سوزی‌های وسیعی را ایجاد کرد و با دوده‌ای که کل کره زمین را پوشانده بود، حیوانات هیچ شانسی نداشتند.
این دوده، کل کره زمین را فرا گرفت و مانع رسیدن خورشید به زمین شد. این به معنای واقعی کلمه یک اتفاق تاریک بود. در واقع می‌توان گفت شرایط پسا آخرالزمانی که بعد از برخورد سیارک به زمین ایجاد شد، مسئول انقراض ۷۶ درصد از گونه‌های زمین بوده است. گیاهان و حیوانات، از جمله دایناسور‌ها، بخشی از این گروه بودند.
دایناسور‌ها به بزرگی ساختمان‌ها یا به کوچکی مرغ بودند
اکثر ما انواع بزرگ و خطرناک دایناسور‌ها را در مستند‌ها دیده ایم، اما آنها تنها گونه دایناسور‌ها نیستند نبودند. اندازه و جثه دایناسور‌ها از ساختمان‌های عظیم تا دایناسور‌هایی که به اندازه مرغ هستند متغیر است. تیتاناسور به طور کلی به عنوان بزرگترین دایناسور بر روی زمین شناخته می‌شود که در حدود ۴۶ فوت ارتفاع داشته. به همین خاطر اگر قرار است تیتانوسور به نمایش گذاشته شود، باید یک ساختمان کامل موزه را به آن اختصاص داد. از طرفی لزوتوسور یکی از گونه‌های کوچکتر دایناسور‌ها در نظر گرفته می‌شود که تقریبا جثه آن به اندازه یک مرغ تخمین زده می‌شود.
بیشتر دایناسور‌ها گیاه خوار بودند
کتاب‌ها و فیلم‌ها به ما نشان می‌دهند که دایناسور‌ها همیشه به دنبال حمله به طعمه بودند. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که دایناسور‌ها صلح آمیزتر از آن چیزی بوده اند که ما تصور می‌کردیم. اکثر دایناسور‌ها گیاه خوار بودند، به این معنی که آنها بدون وجود محرکی، به چیزی حمله نمی‌کردند. در دنیای طبیعی، تعادل وجود دارد و اغلب تعداد گوشتخواران در مقایسه با گیاهخواران کمتر است؛ در عصر دایناسور‌ها هم این قاعده نیز صادق بوده است.
با در نظر گرفتن تصورات تخیلی که درباره دایناسور‌ها در فیلم‌های سینمایی به تصویر کشیده می‌شود، توجه به اطلاعاتی که فسیل‌ها و دانشمندان واقعی می‌گویند، بسیار مهم است. دایناسور‌ها تنها موجوداتی غول پیکر سبز نیستند که فیلم‌هایی مثل اثر کلاسیک «پارک ژوراسیک» درباره آنها خلق شود. در اینجا حقایق شگفت انگیزی از دایناسور‌ها آورده شده است.
رشد سریع دایناسور‌ها
در طبیعت هیچ ذهنیتی وجود ندارد که بتوان با آن رشد را درک کرد؛ زیرا رشد در گونه‌های مختلف با یکدیگر متفاوت است. برای اینکه دایناسور‌های بزرگتر به اندازه معمولی خود برسند یک ترفند برای خود داشتند و آن هم رشد سریع آنها بود. تایتاناسور‌ها به عنوان بزرگترین خزندگان و احتمالاً بزرگترین حیوانات که تاکنون روی زمین پا گذاشته اند، شناخته می‌شوند. تایتاناسور‌ها گیاه خوار چهار پا بودند و وزن آنها حداقل ۹۰ تن (به اندازه ۲۵ فیل بالغ) بود. نوزادان تایتاناسور تقریباً به اندازه جثه بزرگسالان سر از تخم در می‌آوردند.
یکی دیگر از دایناسور‌هایی که به سرعت رشد کرد، مامنکیسور بود. دایناسوری گیاه خوار با گردن که در بزرگسالی ارتفاع گردنش به ۳۵ فوت می‌رسید. ۳۰ سال طول کشید تا ارتفاع گردن این خزنده عجیب و غریب به ۷۰ فوت برسد.
دایناسور‌ها هرگز منقرض نشدند
علاقه‌مندان به دایناسور‌ها همیشه به شما خواهند گفت اگرچه فسیل‌های دایناسور‌ها ارزشمند هستند، اما اگر به موجودات در آسمان نگاه کنیم، همیشه می‌توانیم آنها را ببینیم. تحقیقات نشان می‌دهد که دایناسور‌ها در اطراف ما زندگی می‌کنند و نفس می‌کشند، اما ما ترجیح می‌دهیم آنها را پرنده بنامیم. در دهه ۱۹۶۰، دیرینه شناسان، فسیل یک نوع دایناسور گوشتخوار به نام دینونیکوس را کشف کردند که به اوایل دوره کرتاسه در آمریکای شمالی مربوط می‌شد. مطالعه بر روی این گونه نشان داد که این نوع دایناسور شباهت‌های زیادی با پرندگان دارد.
این گونه از دایناسور‌ها دوپا بودند و روی دو پا راه می‌رفتند و برای حفظ تعادل هنگام دویدن برای حمله به طعمه، از دمشان استفاده می‌کردند. فسیل‌های این دایناسور نشان می‌دهد که بدن آنها در طول زمان برای سازگاری با تغییرات در محیط زیست دچار تحول شده است؛ بنابراین احتمال دارد برخی از گونه‌هایی که اکنون در زمین وجود دارند در واقع نمونه‌های سازگاری یافته دایناسور‌ها باشند.
برخی دایناسور‌ها از انواع دیگر باهوش‌تر بودند
محققان معتقدند که استگوسور یکی از احمق‌ترین گونه دایناسور‌ها بوده و از طرفی ترودون باهوش‌ترین گونه دایناسور معرفی شده است. استگوسور گیاهخواری چهار پا و غول پیکر بود و حدود ۹ متر طول داشت، اما مطالعات نشان می‌دهد که مغز آنها به اندازه یک گردو بود. اندازه مغز برای چنین خزنده‌ای غول پیکری کافی نیست و صفحات محافظ پشت آنها نیز منطقی است. چرا که آنها به حفاظت بیشتری در برابر دایناسور‌های شکارچی احتیاج داشت. در طرف دیگر خزنده شکارچی تردون دارای دید وسیع تری بود و سرعت و چشمان بزرگ آن در شکار بسیاری کارآمد بود و این امر خزندگان کوچکتر را تهدید می‌کرد.
دایناسور‌ها در تمام قاره‌ها زندگی می‌کردند
هنگامی که دایناسور‌ها در زمین حکومت می‌کردند تقریباً در تمامی قاره‌های زمین حضور داشتند. حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش، در دوره تریاس، زمین از یک قاره واحد به نام پانگه‌آ تشکیل شده بود. به تدریج، با تجزیه ابر قاره به قاره‌های کوچکتر، دایناسور‌ها با قاره‌های تازه ایجاد شده در حرکت بودند. در طول سال‌ها، شواهدی مبنی بر زندگی دایناسور‌ها در سراسر جهان در همه قاره‌ها یافت شده است. از اروپا گرفته تا قاره آمریکا، آفریقا و آسیا، فسیل این جانوران از خاک کشف شده است.
برخورد سیارک با زمین تمام دایناسور‌ها را از بین نبرد
یکی از رایج‌ترین تصور‌های غلط در مورد انقراض دایناسور‌ها این است که یک سیارک در شبه جزیره یوکاتان فرود آمد و آنها را در یک لحظه ریشه کن کرد. این موضوع هرچقدر هم که دراماتیک به نظر برسد، تنها مسئول از بین رفتن همه دایناسور‌ها نبود. زمین هم در از بین بردن دایناسور‌ها نقش داشته است. حقیقت این است که حدود ۶۶ میلیون سال پیش، یک سیارک وارد جو زمین شد و پس از فرود، هرج و مرج واقعی را ایجاد کرد. برخورد سیارک ۷.۵ مایلی آتش سوزی‌های وسیعی را ایجاد کرد و با دوده‌ای که کل کره زمین را پوشانده بود، حیوانات هیچ شانسی نداشتند.
این دوده، کل کره زمین را فرا گرفت و مانع رسیدن خورشید به زمین شد. این به معنای واقعی کلمه یک اتفاق تاریک بود. در واقع می‌توان گفت شرایط پسا آخرالزمانی که بعد از برخورد سیارک به زمین ایجاد شد، مسئول انقراض ۷۶ درصد از گونه‌های زمین بوده است. گیاهان و حیوانات، از جمله دایناسور‌ها، بخشی از این گروه بودند.
دایناسور‌ها به بزرگی ساختمان‌ها یا به کوچکی مرغ بودند
اکثر ما انواع بزرگ و خطرناک دایناسور‌ها را در مستند‌ها دیده ایم، اما آنها تنها گونه دایناسور‌ها نیستند نبودند. اندازه و جثه دایناسور‌ها از ساختمان‌های عظیم تا دایناسور‌هایی که به اندازه مرغ هستند متغیر است. تیتاناسور به طور کلی به عنوان بزرگترین دایناسور بر روی زمین شناخته می‌شود که در حدود ۴۶ فوت ارتفاع داشته. به همین خاطر اگر قرار است تیتانوسور به نمایش گذاشته شود، باید یک ساختمان کامل موزه را به آن اختصاص داد. از طرفی لزوتوسور یکی از گونه‌های کوچکتر دایناسور‌ها در نظر گرفته می‌شود که تقریبا جثه آن به اندازه یک مرغ تخمین زده می‌شود.
بیشتر دایناسور‌ها گیاه خوار بودند
کتاب‌ها و فیلم‌ها به ما نشان می‌دهند که دایناسور‌ها همیشه به دنبال حمله به طعمه بودند. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که دایناسور‌ها صلح آمیزتر از آن چیزی بوده اند که ما تصور می‌کردیم. اکثر دایناسور‌ها گیاه خوار بودند، به این معنی که آنها بدون وجود محرکی، به چیزی حمله نمی‌کردند. در دنیای طبیعی، تعادل وجود دارد و اغلب تعداد گوشتخواران در مقایسه با گیاهخواران کمتر است؛ در عصر دایناسور‌ها هم این قاعده نیز صادق بوده است.
پربينندهترين مطالب و خبرها
