خطر کمبود خواب چه می تواند باشد؟

 گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری(CDC) آمریکا نشان می‌دهد که از هر سه بزرگسال در آمریکا، یک نفر به نداشتن خواب کافی اعتراف می‌کند. اغلب توصیه می‌شود که بزرگسالان سالم، بین هفت تا ۹ ساعت در روز بخوابند. میزان توصیه شده خواب برای کودکان، بین ۹ تا ۱۲ ساعت است. اگر شخصی کمتر از میزان مورد نیاز برای سلامتی بخوابد یا خوابش به اندازه‌ای دچار اختلال شود که خواب کامل شب را نداشته باشد، با کم‌خوابی روبرو می‌شود.

در هر حال، به غیر از کسانی که تصمیم می‌گیرند تا دیروقت بیدار بمانند، عوامل مهمی نیز وجود دارند که می‌توانند به کم‌خوابی منجر شوند. اگر کار شبانه تا دیروقت به یک عادت تبدیل شود، در بلندمدت ممکن است استرس را افزایش و تمرکز را کاهش دهد و به بروز اختلالاتی مانند اضطراب، آپنه خواب و مشکلاتی از این دست بیانجامد. کسانی که از مشکلاتی مانند افسردگی، بی‌خوابی، مشکلات کلیوی یا ادراری، آپنه خواب یا هضم ضعیف رنج می‌برند نیز ممکن است به اختلالات خواب مبتلا شوند. این افراد حتی اگر بیش از هفت ساعت بخوابند، ممکن است خواب باکیفیتی نداشته باشند و بدون برطرف کردن خستگی از خواب بیدار شوند.

 بررسی جدید پژوهشگران موسسه ملی سلامت(NIH) نشان می‌دهد که چرخه خواب و بیداری بدن که با عنوان ریتم شبانه‌روزی نیز شناخته می‌شود، نقش مهمی در حفظ سیستم ایمنی سالم بر عهده دارد. در صورت کم بودن اختلال در ریتم شبانه‌روزی، تولید و انتشار آنتی‌بادی‌ها و سیتوکین‌هایی که واکنش ایمنی را تنظیم می‌کنند، در سطوح مطلوب رخ می‌دهد. کاهش میزان خواب می‌تواند بر عملکرد سیستم ایمنی تأثیر منفی داشته باشد.
 ترشح به موقع تستوسترون و هورمون‌های رشد نیز ممکن است به خواب نیاز داشته باشند. افسردگی، اضطراب، استرس، از دست دادن حافظه چه کوتاه مدت و چه بلند مدت، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، توهم و بسیاری از بیماری‌های روانی دیگر نیز به صورت مستقیم و غیر مستقیم با کیفیت و زمان خواب ارتباط دارند.

ساده‌ترین راه برای پیشگیری از محرومیت خواب این است که روزانه بین هفت تا هشت ساعت بخوابید. توصیه متخصصان بهداشت این است که برای داشتن خواب باکیفیت، فاصله بین زمان شام خوردن و زمان خواب، چند ساعت باشد. نوشیدن الکل نیز مانند نوشیدن کافئین، کیفیت و زمان خواب را کاهش می‌دهد. مصرف الکل ممکن است به بروز عدم تعادل در ریتم شبانه‌روزی بدن منجر شود.