دغدغه‌های دانش آموزان در آموزش مجازی

گروه جامعه: سال تحصیلی کرونا و ورود ناگزیر فضای مجازی به عنوان اولین محل برای تحصیل دانش آموزان خواسته یا ناخواسته دانش آموزانی را هم که حتی بنا بر اصرار اولیا کمتر در فضای مجازی بودند، ناخواسته به این فضا کشاند، فضایی که کودک و نوجوان با حجم بالای از انواع و اقسام داده، بمباران اطلاعاتی می‌شود و در این میان نقش خانواده بیش از قبل خودنمایی می‌کند.

همان نقشی که تا قبل از کرونا بیشتر در قالب کمک مردمی و اخذ وجه از خانواده ها خود را نشان می‌داد و در واقع صرفا به کمکی مالی تنزل پیدا کرده بود اما شرایط کنونی موجب شد تا پیوند میان اولیاو مربیان نسبتا در حد و اندازه واقعی خود ظاهر شود و  خانواده ها به عنوان یکی ازارکان اصلی تعلیم و تربیت نقش ایفا کند.

نسل جدید و دنیایی از متغیرها در تربیت
به عقیده علیرضا کاظمی سرپرست آموزش و پرورش، تربیت در نظام هستی، سخت‌ترین کار است چراکه دستور بردار و حاکمیتی نیست. شکل گیری تربیت صدها متغیر کوچک و بزرگ دارند، کار تنظیم گری متغیرها پیچیده است لذا بالاترین ماموریت به نبی مکرم اسلام سپرده شده است. همچنین نجیب ترین کار، کار معلمی است و از همین منظر، حرفه معلمی حرفه انبیا نام گذاری شده است.

به گفته او پدران و مادران هم بر این اساس کاری دشوار دارند. امروز این کار صدها برابر از گذشته سخت تر شده است چراکه بسیاری از متغیرهای تربیت از کنترل اولیا و مربیان خارج شده است.متغیرهای متعدد به سبب عصر تکنولوژی روزانه بیشتر از قبل می‌شودو رسمیت بخشید به حضور در فضایمجازی هم این شرایط دو چندان دشوار کرده است، بر همین اساسالهام پورمولائی روانشناس به خبرنگار آموزش و پرورش در خصوص اهمیت درک کردن دانش آموزان توسط والدین و اولیا مدرسه در شرایط مجازی شدن مدارس گفت که والدین و معلمان باید شرایط جدیدی را که با همه گیری ویروس کرونا و مجازی شدن آموزش‌ها برای دانش‌آموزان به وجود آمده است، را درک کنند. متاسفانه با توجه به اینکه در این شرایط دانش آموزان هیچگونه تعاملی با همکلاسی‌ها و دوستان خود ندارند بسیاری از آن‌ها از وضعیت سلامت روان خوبی برخوردار نیستند، همچنین خود این دانش آموزان هم از به وجود آمده ناراضی هستند.

او ادامه داد: در این شرایط از خانواده‌ها و اولیا مدرسه انتظار می‌رود که دانش آموزان را درک کنند، همچنین باید به این موضوع توجه داشته باشند که دانش‌آموزان باید یاد بگیرند با عواقب کار‌های خود مواجه شوند، به طوری که خانواده‌ها نباید بیش از حد بر انجام تکالیف دانش آموزان خود کنترل داشته باشند.

این روانشناس در خصوص آسیب‌های توجه بیش از حد والدین بر انجام تکالیف دانش آموزان بیان کرد:  این موضوع به خصوص در دانش آموزانی که در پایه‌های پایین دوره  ابتدایی قرار دارند، نه تنها باعث ترغیب آن‌ها به انجام تکالیف نمی‌شود بلکه اضطراب مضاعفی به آن‌ها وارد می‌کند، در این شرایط دانش آموز عملکرد درستی از انجام تکالیف خود نخواهد داشت.

بایدهای و نبایدهای تعامل میان اولیا و مربیان در دوران کرونا 
پورمولائی گفت: تعاملی که میان والدین و اولیا مدرسه وجود دارد  نباید به گونه‌ای باشد که والدین مجبور شوند استرس زیادی را به دانش‌آموزان وارد کنند و سعی کنند در هفته یک روز را به عنوان بحث آزاد با فرزندان خود قرار دهند تا گزارش درسی و رفتاری  فرزندان خود را که از مدرسه می‌گیرند در یک فضایی که ارتباط دو طرفه با فرزند خود داشته باشند با او در میان بگذارند.

او افزود: والدین همچنین باید به این نکته توجه داشته باشند که فرزندان شان علاوه بر درس خواندن نیاز به برقراری ارتباط و همکلاسی‌ها و همسن و سالان خود دارند. اگر والدین انجام تکالیف و درس خواندن دانش آموزان را در اختیار خود آن‌ها قرار دهند و با یک نظارت نامحسوس و دوستانه با فرزندان خود پیش روند نتیجه‌ای که از عملکرد آن‌ها می‌گیرند بسیار بهتر است.

این روانشناس اظهار کرد: خانواده‌ها باید سعی کنند برای کمک به فرزندان خود در این زمینه، فضای خانه را در آرامش قرار دهند و با اولیای مدرسه ماهی یک بار در تماس باشند تا از اوضاع رفتاری و درسی فرزندان خود مطلع شوند، ولی بار منفی را به فرزندان خود به صورت تحکم انتقال ندهند.

شرایط کنونی و و توصیه های کارشناسان امر نشان می‌دهد که والدین و اولیا مدرسه باید بدانند که دانش آموزان در کنار انجام تکالیف و درس‌های خود در ابتد باید از سلامت روان خوبی برخوردار باشند تا بتوانند در آینده افراد شاد و با سلامت روان کاملی را به جامعه تحویل دهند و همین موضوع ورود متعادل خانواده هابه روند آموزشی و پرورشی فزندانشان را تاکید دارد.