تشخیص شکستگی آرنج کودکان، بدون اشعه

گروه علمی: پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با انجام یک مطالعه، امکان استفاده از سونوگرافی به جای رادیوگرافی برای تشخیص شکستگی آرنج کودکان و کاهش مواجهه آن‌ها با اشعه را مورد بررسی قرار دادند.
به گزارش ایسنا، آسیب و شکستگی آرنج؛ یک آسیب شایع در بین مراجعه کنندگان به بخش اورژانس اطفال است. به طور معمول از اشعه ایکس و سی‌تی اسکن به عنوان یک روش استاندارد، برای تشخیص شکستگی‌ها استفاده می‌شود ولی این روش‌ها کودکان را در معرض اشعه قرار می‌دهند.

با توجه به حساسیت استخوان‌های در حال رشد کودکان به تشعشعات، کاهش مواجهه آن‌ها با اشعه اهمیت زیادی دارد. در برخی مطالعات عنوان شده که شکستگی‌ها را می‌توان با سونوگرافی هم مشاهده کرد. سونوگرافی بدون اشعه است، می‌توان آن را بلافاصله انجام داد و همچنین به راحتی در دسترس است.با توجه به همین موضوع پژوهشگران با انجام یک مطالعه، دقت سونوگرافی را با رادیوگرافی برای تشخیص شکستگی آرنج در کودکان مورد مقایسه قرار دادند.

برای انجام این تحقیق؛ ۷۵ کودک بیمار ۲ تا ۱۴ ساله که با شکستگی مشکوک آرنج به بخش‌های اورژانس مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا برای تشخیص اولیه از سونوگرافی آرنج استفاده شد و سپس از عکس‌برداری اشعه ایکس یا سی‌تی اسکن به عنوان مرجع استاندارد برای تشخیص شکستگی مورد استفاده قرار گرفت.

از ۷۵ بیماری که در این مطالعه وارد شدند، ۲۸ بیمار ( حدود ۳۷ درصد) دچار شکستگی بودند. بررسی‌های این مطالعه حاکی از آن بود که حساسیت، خصوصیت و دقت سونوگرافی در تشخیص شکستگی‌های آرنج به ترتیب؛ ۹۲.۹ درصد،  ۸۹.۴ درصد و ۹۰.۷ درصد است.بر اساس نتایج به دست آمده؛ سونوگرافی در تشخیص شکستگی آرنج حساس‌تر از اشعه ایکس است. سونوگرافی شکستگی‌های بیشتری را نشان داد که در اشعه ایکس دیده نمی‌شد؛ اما از طرف دیگر منجر به افزایش موارد مثبت کاذب می‌شود.

به گفته پژوهشگران این مطالعه، نتایج به دست‌آمده این امکان را می‌دهد که تصویربرداری سونوگرافی از آرنج را به عنوان یک جایگزین ایمن، سریع و ساده در ارزیابی اولیه شکستگی کودکان بشناسیم. این یافته‌ها نشان می‌دهند که ما می‌توانیم از سونوگرافی، به جای اشعه ایکس یا سی‌تی اسکن به‌عنوان یک ابزار تشخیصی خط اول شکستگی آرنج برای کاهش مواجهه کودکان دچار  آسیب‌های آرنج با اشعه، استفاده کنیم.در انجام این مطالعه، رضا عزیزخانی، زهرا حسینی یزدی و فرهاد حیدری؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، با یکدیگر مشارکت داشتند.