تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۹/۲۷ ساعت ۱۴:۱۵
کد مطلب : ۳۱۱۳۰۱
کلمات چگونه معنای خود را به دست می‌آورند؟
گروه علمی: محققان EPFL از یادگیری ماشینی استفاده کردند تا نشان دهند چگونه انسان شکاف‌های مهم بین سیگنال ارتباطی و معنای کلمات را پر می‌کند.رابرت لیک و مارتین رورمایر از آزمایشگاه موسیقی شناسی دیجیتال و شناختی (DCML) از یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی برای کشف همسویی و ناهماهنگی بین سیگنال‌ها مانند کلمات و حرکات و معنی آنها در ارتباطات استفاده کردند. یافته‌های آنها اخیراً در Cognition، مجله مشهور علوم شناختی منتشر شده است. لیک، محقق فوق دکترا، توضیح می‌دهد که تحقیقات DCML به معمای اساسی ارتباطات و تکامل معنا در زبان می‌پردازد. مشکل این است که کلمات سفت و سخت هستند و فقط می‌توانند به یک ایده اشاره کنند، در حالی که احساسات و رنگ‌ها ماهیتی پیوسته و تدریجی دارند.
اساساً این بدان معنی است که در بین هر دو کلمه، معانی بی نهایتی وجود دارد که به همه آنها اشاره نمی‌شود. البته انسان‌ها قادرند چنین معانی را به عنوان مثال از طریق لحن صدا یا حرکات به شکل دقیق بیان کنند.
نتایج شبیه سازی تکامل ارتباطات در قالب بازی
ویژگی‌های گسسته کلمات مانند نحوه ترکیب آنها و ویژگی‌های پیوسته شان مثل نحوه تلفظ می‌توانند معنی را با جزئیات کامل منتقل کنند. لیک و رورمایر با استفاده از روش‌های محاسباتی، تکامل ارتباطات را در قالب یک بازی شبیه سازی کردند. آنها در شبیه سازی یادگیری ماشینی، دو عامل مجازی سیگنال‌ها را رد و بدل و تفسیر و از بازخورد محیط خود برای بهبود استراتژی‌های ارتباطی استفاده کردند. محققان سه یافته کلیدی را کشف کردند و عوامل مجازی سیگنال‌های متمایز یا «کلماتی» را برای اجزای ساختاری محیط خود توسعه دادند.
آنها همچنین روش‌های پیوسته‌ای برای برقراری ارتباط دقیق‌تر در هریک از آن اجزا را مشابه تلفظ‌های مختلف یک کلمه ارائه کردند. حتی در مواردی که ارتباط کاملاً مداوم امکان پذیر بود، عوامل همیشه نمی‌توانستند مطابقت پیدا کنند و گاهی موزاییک‌هایی از قطعات سیگنال‌های مختلف برای بیان همه معانی ایجاد می‌کردند. در نهایت، محققان دریافتند در مواردی که سیگنال‌ها و معانی پیوسته هستند، اما اشکال منطقی متفاوتی دارند (مثلاً اگر سیگنال‌ها از شکل دایره‌ای پیروی و معانی خطی دارند)، ممکن است معانی بسیار متفاوتی روی سیگنال‌های بسیار مشابه نگاشته شوند، بنابراین عوامل مجبور می‌شوند برای جلوگیری از سوء تفاهم بین آن سیگنال‌ها فاصله ایجاد کنند.
رورمایر می‌گوید:" این یافته‌ها پیامد‌های گسترده‌ای نه تنها برای درک زبان انسان، بلکه سایر سیستم‌های ارتباطی از جمله ارتباطات بین حیوانات و موسیقی، دارند. تحقیق ما به درک بهتر این که چگونه نقشه‌های معنا در اشکال مختلف ارتباط تکامل می‌یابند و چگونه می‌توان از آنها برای بیان ایده‌هایی درباره دنیای پیچیده استفاده کرد، کمک می‌کند. این کار، تحلیلی یکپارچه از جنبه‌های گسسته و ساختاری زبان و جنبه‌های پیوسته و تدریجی ارائه می‌دهد چرا که ما نشان می‌دهیم این‌ها واقعاً دو روی یک سکه هستند و یکی بدون دیگری قابل درک نیست. همچنین نقش ساختاری و اساسی را که ارتباطات غیرکلامی ایفا می‌کند، برجسته می‌شود. ما به آینده کنفرانس ویدیویی در آموزش و کار فکر می‌کنیم و راه‌های جدیدی را پیدا خواهیم کرد که نشان دهند ارتباطات همچنان در حال تکامل است."
اساساً این بدان معنی است که در بین هر دو کلمه، معانی بی نهایتی وجود دارد که به همه آنها اشاره نمی‌شود. البته انسان‌ها قادرند چنین معانی را به عنوان مثال از طریق لحن صدا یا حرکات به شکل دقیق بیان کنند.
نتایج شبیه سازی تکامل ارتباطات در قالب بازی
ویژگی‌های گسسته کلمات مانند نحوه ترکیب آنها و ویژگی‌های پیوسته شان مثل نحوه تلفظ می‌توانند معنی را با جزئیات کامل منتقل کنند. لیک و رورمایر با استفاده از روش‌های محاسباتی، تکامل ارتباطات را در قالب یک بازی شبیه سازی کردند. آنها در شبیه سازی یادگیری ماشینی، دو عامل مجازی سیگنال‌ها را رد و بدل و تفسیر و از بازخورد محیط خود برای بهبود استراتژی‌های ارتباطی استفاده کردند. محققان سه یافته کلیدی را کشف کردند و عوامل مجازی سیگنال‌های متمایز یا «کلماتی» را برای اجزای ساختاری محیط خود توسعه دادند.
آنها همچنین روش‌های پیوسته‌ای برای برقراری ارتباط دقیق‌تر در هریک از آن اجزا را مشابه تلفظ‌های مختلف یک کلمه ارائه کردند. حتی در مواردی که ارتباط کاملاً مداوم امکان پذیر بود، عوامل همیشه نمی‌توانستند مطابقت پیدا کنند و گاهی موزاییک‌هایی از قطعات سیگنال‌های مختلف برای بیان همه معانی ایجاد می‌کردند. در نهایت، محققان دریافتند در مواردی که سیگنال‌ها و معانی پیوسته هستند، اما اشکال منطقی متفاوتی دارند (مثلاً اگر سیگنال‌ها از شکل دایره‌ای پیروی و معانی خطی دارند)، ممکن است معانی بسیار متفاوتی روی سیگنال‌های بسیار مشابه نگاشته شوند، بنابراین عوامل مجبور می‌شوند برای جلوگیری از سوء تفاهم بین آن سیگنال‌ها فاصله ایجاد کنند.
رورمایر می‌گوید:" این یافته‌ها پیامد‌های گسترده‌ای نه تنها برای درک زبان انسان، بلکه سایر سیستم‌های ارتباطی از جمله ارتباطات بین حیوانات و موسیقی، دارند. تحقیق ما به درک بهتر این که چگونه نقشه‌های معنا در اشکال مختلف ارتباط تکامل می‌یابند و چگونه می‌توان از آنها برای بیان ایده‌هایی درباره دنیای پیچیده استفاده کرد، کمک می‌کند. این کار، تحلیلی یکپارچه از جنبه‌های گسسته و ساختاری زبان و جنبه‌های پیوسته و تدریجی ارائه می‌دهد چرا که ما نشان می‌دهیم این‌ها واقعاً دو روی یک سکه هستند و یکی بدون دیگری قابل درک نیست. همچنین نقش ساختاری و اساسی را که ارتباطات غیرکلامی ایفا می‌کند، برجسته می‌شود. ما به آینده کنفرانس ویدیویی در آموزش و کار فکر می‌کنیم و راه‌های جدیدی را پیدا خواهیم کرد که نشان دهند ارتباطات همچنان در حال تکامل است."
پربينندهترين مطالب و خبرها
