مغز آزمایشگاهی انسان، بازی رایانه‌ای می‌کند

این سیستم که «DishBrain» نام دارد از سلول‌های مغزی بر روی آرایه‌های میکروالکترودی تشکیل شده است و آرایه‌ها می‌توانند سلول‌های مغزی را تحریک کنند.برای آموزش بازی "پونگ" به این مغزهای کوچک، محققان از یک نسخه تک بازیکن بازی استفاده کردند و سیگنال‌های الکتریکی را به سمت راست یا چپ آرایه‌ها ارسال کردند تا محل قرار گیری توپ مشخص شود. سپس مغز نورون‌هایش را به کار می‌اندازد تا صفحه گیرنده توپ در بازی را براساس موقعیت توپ به جلو یا عقب ببرد.

"برت کاگان"(Brett Kagan)، مدیر ارشد "Cortical Labs" که سرپرستی این تحقیقات را بر عهده داشته است به نیوساینتیست گفت: ما فکر می‌کنیم که بتوان آن‌ها را مغزهای سایبورگ نامید. آن‌ها هنگام بازی تصور می‌کنند که خودشان صفحه گیرنده توپ هستند. طوری که گویا در ماتریس زندگی می‌کنند.سایبورگ به موجوداتی گفته می‌شود که از  ترکیب اجزای طبیعی و مکانیکی ساخته شده‌اند.

در حین بازی، الگوهای فعالیت بین نورون‌ها توسط این مغزهای کوچک تعیین می‌شود.دنیای مجازی که بازی در آن در حال انجام است به این فعالیت‌ها واکنش نشان داده و الکترودها به مغز کمک می‌کنند تا نحوه کار با صفحه گیرنده توپ را یاد بگیرد.کاگان خاطرنشان کرد که اگرچه این مغزهای کوچک می‌توانند سریع‌تر از هوش مصنوعی بازی را بیاموزند اما در انجام بازی‌های رایانه‌ای مهارت چندانی ندارند و این ارگانوئیدها در برابر هوش مصنوعی مانند دیپ‌مایند(DeepMind) می‌بازند.با این حال ۵۰۰۰ دست ۱۵ دقیقه‌ای از بازی طول می‌کشد تا هوش مصنوعی بازی را بیاموزد در حالی که این تعداد برای این ارگانوئیدها(DishBrain) ۱۰ تا ۱۵ بار است.

محققان در این مقاله که در مجله‌ی bioRxiv منتشر شده است، نوشتند: ما با استفاده از سیستم DishBrain نشان دادیم که یک لایه از نورون‌های قشر مغز در شرایط آزمایشگاهی و زمانی که در یک دنیای بازی شبیه‌سازی شده قرار می‌گیرند قادر به سازماندهی خود و نشان دادن رفتار هوشمندانه هستند.