استقبال از مذاکره مستقیم با آمریکا

گروه سیاسی: مهدی نصیری،مدیر مسئول سابق روزنامه كیهان در روزنامه آرمان ملی نوشت: امروز مذاکره مستقیم با آمریکا قطعا یک گام به پیش است و باید از آن استقبال کرد و اکنون نباید به سرزنش کسانی پرداخت که مطلقا مذاکره با آمریکا را به معنای بی‌غیرتی و یا بی‌اطلاعی از سیاست می‌دانستند و به دولت روحانی اجازه ندادند که همین تصمیم را با تیم مذاکره کننده حرفه‌ای و زبده خود به پیش ببرد، هر چند لازم است به تحلیل ریشه‌ها و زمینه‌هایی پرداخت که منجر به اتخاذ یک تصمیم زیان‌بار در سیاست‌ورزی شد و سال‌ها منافع ملی را به گروگان گرفت. آن‌چه بیش از همه جای تحلیل و موشکافی دارد، برداشت‌های گزینشی و یک سویه عقیدتی و ایدئولوژیک است که در تمام این سال‌ها به عنوان سند منع مذاکره در تریبون‌ها مطرح می‌شد و این در حالی بود که این نوع استکبار و ظلم ستیزی مطلق که امکان هر گونه مذاکره را سلب می‌کرد، هیچ پشتوانه قابل اعتنایی ندارد. فرعون که مدعی انا ربکم الاعلی بود و به جنایاتی سهمگین برای بقای حکومت خود دست می‌زد، شاخص‌ترین مستکبر تاریخ بشریت است، اما وقتی خداوند موسی و هارون را برای مقابله با فرعون برانگیخت، اولین توصیه‌اش به آن‌ها مذاکره نرم با او بود به این امید که این مستکبر بدون درگیری متحول و سر به‌راه شود.
امام علی (ع) برای پیشگیری از جنگ‌ها، با مخالفان مسلح خود مذاکره می‌کرد. در جنگ صفین بر اساس رای اکثریت لشگریان خود تن به مذاکره و حکمیت با معاویه داد، هر چند شخصا آن را قبول نداشت و در عمل هم به زیان او تمام شد. تمام تلاش امامان بر تقیه و جلوگیری از درگیری بی‌حاصل با مستکبران اموی و عباسی بود و حتی امام رضا (ع) از سر جبر و اکراه و برای حفظ جان خود و شیعیانش، به ولایتعهدی مامون عباسی تن می‌دهد و عاشورایی دوم را خلق نمی‌کند. البته مخالفت با مستکبران ظالم و متجاوز به حقوق انسان‌ها وظیفه‌ای عقلی است و توصیه دین در راستای تایید همین فرمان عقل است، اما عقل و دین چنین مخالفتی را مشروط به قواعد و ضوابطی کرده‌اند که از جمله آن‌ها نتیجه بخش بودن و در جهت منافع ملی قرار داشتن و مهمتر از همه رضایت مردم است و کسی حق تحمیل هیچ جنگ و نبرد و تحریمی را بر مردم بدون رضایت آن‌ها ندارد حتی اگر این نبرد، نبرد سعادتمندانه امام حسین (ع) و یزید باشد و از همین‌رو بود که در شب عاشورا امام فرمود چراغ‌ها را خاموش کنید تا هر که مایل به شرکت در این نبرد نیست، اردوگاه را ترک کند. اکنون باید اصلاح یک راهبرد اشتباه را به فال نیک گرفت و درخواست کرد که نهاد‌های بالادستی اقدام به طراحی سیاست خارجی‌ای هوشمندانه و متوازن و مرتبط با همه قدرت‌های جهانی در جهت تامین منافع ملی نمایند و کشور را از گردنه‌ای تند و زیان‌بار عبور دهند.