گروه فرهنگی: رامین ناصرنصیر که سابقه حضورش در تلویزیون بسیار پربار است و با آثاری چون «ساعت خوش» و «نوروز ۷۷» به دهه ۷۰ برمیگردد میگوید این روزها خط قرمزهای تلویزیون برای ساخت آثار کمدی بسیار پررنگتر از پیش است.
او در این مورد می گوید: «خط قرمزها هنگام ساخت کمدی بسیار زیاد و پررنگند؛ خط قرمزهایی واهی که مبنای شکلگیریشان سلیقه افراد است اما آنقدر دایره را تنگ میکنند که موضوعات در دسترستان برای شوخی کردن، تبدیل به روابط میان اعضای خانواده و دعوای مادرشوهر و عروس میشود. در کنار آن اندکی هم میتوانید به سیستم بوروکراتیک و کاغذبازیهای اداری بپردازید، آن هم بسیار سطحی و هرکاری بیش از این به معنای گذر از خط قرمزهاست. وقتی سوژههایی که میتوانند مایه دست کمدینها قرار بگیرند محدود میشوند، آنها نیز به سرعت در چرخه تکرار میافتند.»
او در ادامه میافزاید: «این یک مورد است و مورد بعدی این که شرایط اقتصادیِ دشوار و کمبود بودجه نیز موجب تعجیل در به اتمام رساندن پروژه با حداقل هزینه شده است و برای همین از نظر بسیاری از نویسندگان به صرفه نیست که برای دستمزد اندکی که میگیرند خود را به زحمت بیاندازند. من بسیار با این مورد مواجه شده و فیلمنامههای متعددی به دستم رسیده است که در آن شاهد تقلب نویسنده از روی دست خودش هستم. به این معنا که برای نگارش فیلمنامه جدید، چند شخصیت از فیلمنامهای که خودش قبلا نوشته است، یک موقعیت از فیلمنامهای دیگر باز هم متعلق به خودش و موقعیتی دیگر از اثر دیگرش را کنار هم میگذارد و به عنوان متن جدید ارائه میکند تا هم کارش را به سرعت انجام داده باشد و هم برابر با دستمردی که میگیرد کار کرده باشد.»
ناصرنصیر با اشاره به این که «برای همین است که بسیار پیش میآید که اثری را در تلویزیون میبینید و گمان میکنید بازپخش است» ادامه میدهد: «این تکراری بودن در انتخاب بازیگر هم اتفاق میافتد و میبینید همان بازیگرانی که در فلان سریال، فلان دیالوگها را میگفتند بار دیگر با اندکی بالا و پایین در حال انجام دوباره همان کار هستند و این نه برای تماشاگر و نه برای منِ بازیگر جذاب نیست.»