تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۱۱/۳۰ ساعت ۱۴:۱۲
کد مطلب : ۳۲۹۰۷
حسن رحیم‌پور ازغدی:
بخش اعظم رمان «بینوایان» اسلامی است!
گروه فرهنگ و ادب: حسن رحیم‌پور ازغدی در مراسم پایانی جایزه «یوسف» گفت: امروز اگر نوشتن رمان «بینوایان» (ویکتور هوگو) را به نویسنده‌های ما می‌سپردند هیچ‌کدام نمی‌توانستند آن را به این صورت بنویسند، اما بخش اعظم این رمان، اسلامی است!
مراسم پایانی ششمین دوره جشنواره سراسری داستان کوتاه دفاع مقدس (جایزه ادبی یوسف) روز چهارشنبه، 30 بهمن‌ماه، با حضور سیدعباس صالحی - معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - و با تجلیل از خانواده‌های شهید احمدی روشن و مرحوم امیرحسین فردی در مرکز فرهنگی اسوه برگزار شد. در این مراسم حسن رحیم‌پور ازغدی در سخنانی عنوان کرد: داستان کوتاه در برابر داستان بلند شأن پیامک را دارد در برابر پیام. داستان کوتاه موفق نوشتن بسیار دشوارتر از نوشتن داستان بلند است. در داستان بلند نویسنده فرصت دارد خراب‌کاری‌هایش را جبران کند. البته کش دادن یک موضوع جذاب کار بزرگ و هنر فوق‌العاده‌ای است، اما ریسک داستان کوتاه نوشتن بیش‌تر است.
او در ادامه اظهار کرد: نوشتن داستان زیبای هنرمندانه بدون توجه به یک مکتب ممکن نیست. کسانی هم که می‌گویند ما غیرمکتبی هستیم و فقط هنرمندانه خود را شفاف می‌کنیم درست می‌گویند، اما باید پرسید خودشان چیستند. بسیاری از مثلث، مربع‌ها و مخمس‌های عشقی در فیلم‌ها و داستان‌ها، زندگی‌نامه تهیه‌کننده و نویسنده است. باید به این افراد گفت این مسائل مشکل شخصی شماست نه مسأله و نیاز مردم. داستان و آثار رئالیستی همه ایده‌آلیستی هستند، چون ایده‌ای پشت آن‌هاست
رحیم‌پور ازغدی همچنین گفت: صادق هدایت پدر داستان کوتاه فارسی است و از جنبه فنی بخصوص با توجه به این‌که او آغازکننده بوده به او احترام می‌گذاریم، اما ببینید او چه می‌نویسد و از چه می‌نویسد. وقتی آثار صادق هدایت را می‌خوانی به لحاظ فن روایت خوشت می‌آید، اما به لحاظ شخصیت نویسنده می‌خواهید بالا بیاورید. او یک بیمار روانی است. من دلم برایش می‌سوزد. خیلی دلم می‌خواست او را از نزدیک می‌دیدم و با او حرف می‌زدم.
او در ادامه افزود: صادق هدایت خوب داستان کوتاه می‌نویسد، اما توجه کنید که او چگونه به عالم نگاه می‌کند. هدایت بلد است چطور بنویسد، اما بلد نیست از چه بنویسد. او به عنوان یک نویسنده جمله‌های قشنگی دارد، اما به عنوان یک انسان شخصیت بیماری دارد. رحیم‌پور ازغدی سپس با خواندن بخش‌هایی از آثار هدایت خطاب به او گفت: تو خودت نمی‌دانی چرا زنده‌ای. می‌خواهی به بقیه چه پیامی بدهی، به‌جز پیام نفرت و بیزاری از زندگی و خودکشی؟ می‌توان در برابر تکنیک، هنر، ادبیات و قدرت خلاقیت صادق هدایت سر تعظیم فرودآورد. او زیبا بحث می‌کند و تکنیک زیبایی دارد، اما چه چیزی دارد که به ما بگوید؟ در مقابل، بچه مسلمان‌هایی هم هستند که آدم‌های خوب و درستی محسوب می‌شوند، ولی نوشته‌های‌شان مثل انشای دبستانی‌هاست و می‌گویند دیگران لقمه حرام خورده‌اند و کلام من در آن‌ها اثر ندارد، به همین دلیل هنر اسلامی را نمی‌بینند.
رحیم‌پور ازغدی در ادامه اظهار کرد: من معتقدم هنر و سینمایی که به حق و تکلیف، مرگ و حیات و... اشاره نداشته باشد، وجود ندارد. هر فیلم و داستانی مفروضات و اهدافی دارد و براساس یک مکتب حرف می‌زند، پس ما هنر غیرارزشی نداریم. حوزه کار هنرمند مسلمان مکتبی در سینما و تئاتر وسیع‌ترین حوزه است. وقتی سواد، تکنیک، خلاقیت و مطالعه نداریم، فکر می‌کنیم عرصه کار دینی محدود است. در حالی‌که ما می‌توانیم رومانتیسم اسلامی، رئالیسم اسلامی و... داشته باشیم. حتا در بسیاری از فیلم‌ها و رمان‌هایی که در شرق و غرب عالم ساخته و نوشته شده‌اند مفاهیم اسلامی مطرح شده است و با وضعیت امروز اگر نوشتن «بینوایان» را به نویسنده‌های ما می‌سپردند هیچ‌کدام نمی‌توانستند آن را به این صورت بنویسند، اما بخش اعظم این رمان اسلامی است.
او در ادامه اظهار کرد: نوشتن داستان زیبای هنرمندانه بدون توجه به یک مکتب ممکن نیست. کسانی هم که می‌گویند ما غیرمکتبی هستیم و فقط هنرمندانه خود را شفاف می‌کنیم درست می‌گویند، اما باید پرسید خودشان چیستند. بسیاری از مثلث، مربع‌ها و مخمس‌های عشقی در فیلم‌ها و داستان‌ها، زندگی‌نامه تهیه‌کننده و نویسنده است. باید به این افراد گفت این مسائل مشکل شخصی شماست نه مسأله و نیاز مردم. داستان و آثار رئالیستی همه ایده‌آلیستی هستند، چون ایده‌ای پشت آن‌هاست
رحیم‌پور ازغدی همچنین گفت: صادق هدایت پدر داستان کوتاه فارسی است و از جنبه فنی بخصوص با توجه به این‌که او آغازکننده بوده به او احترام می‌گذاریم، اما ببینید او چه می‌نویسد و از چه می‌نویسد. وقتی آثار صادق هدایت را می‌خوانی به لحاظ فن روایت خوشت می‌آید، اما به لحاظ شخصیت نویسنده می‌خواهید بالا بیاورید. او یک بیمار روانی است. من دلم برایش می‌سوزد. خیلی دلم می‌خواست او را از نزدیک می‌دیدم و با او حرف می‌زدم.
او در ادامه افزود: صادق هدایت خوب داستان کوتاه می‌نویسد، اما توجه کنید که او چگونه به عالم نگاه می‌کند. هدایت بلد است چطور بنویسد، اما بلد نیست از چه بنویسد. او به عنوان یک نویسنده جمله‌های قشنگی دارد، اما به عنوان یک انسان شخصیت بیماری دارد. رحیم‌پور ازغدی سپس با خواندن بخش‌هایی از آثار هدایت خطاب به او گفت: تو خودت نمی‌دانی چرا زنده‌ای. می‌خواهی به بقیه چه پیامی بدهی، به‌جز پیام نفرت و بیزاری از زندگی و خودکشی؟ می‌توان در برابر تکنیک، هنر، ادبیات و قدرت خلاقیت صادق هدایت سر تعظیم فرودآورد. او زیبا بحث می‌کند و تکنیک زیبایی دارد، اما چه چیزی دارد که به ما بگوید؟ در مقابل، بچه مسلمان‌هایی هم هستند که آدم‌های خوب و درستی محسوب می‌شوند، ولی نوشته‌های‌شان مثل انشای دبستانی‌هاست و می‌گویند دیگران لقمه حرام خورده‌اند و کلام من در آن‌ها اثر ندارد، به همین دلیل هنر اسلامی را نمی‌بینند.
رحیم‌پور ازغدی در ادامه اظهار کرد: من معتقدم هنر و سینمایی که به حق و تکلیف، مرگ و حیات و... اشاره نداشته باشد، وجود ندارد. هر فیلم و داستانی مفروضات و اهدافی دارد و براساس یک مکتب حرف می‌زند، پس ما هنر غیرارزشی نداریم. حوزه کار هنرمند مسلمان مکتبی در سینما و تئاتر وسیع‌ترین حوزه است. وقتی سواد، تکنیک، خلاقیت و مطالعه نداریم، فکر می‌کنیم عرصه کار دینی محدود است. در حالی‌که ما می‌توانیم رومانتیسم اسلامی، رئالیسم اسلامی و... داشته باشیم. حتا در بسیاری از فیلم‌ها و رمان‌هایی که در شرق و غرب عالم ساخته و نوشته شده‌اند مفاهیم اسلامی مطرح شده است و با وضعیت امروز اگر نوشتن «بینوایان» را به نویسنده‌های ما می‌سپردند هیچ‌کدام نمی‌توانستند آن را به این صورت بنویسند، اما بخش اعظم این رمان اسلامی است.
مرجع : ايسنا
