شمار قربانیان زلزله افغانستان بسیار زیاد است

مقام‌های محلی در پکتیکا می‌گویند که اجساد شماری زیادی از کسانی که در اثر زلزله اخیر جان های شانرا از دست داده اند هنوز هم در زیر آوار مانده اند. این در حالی است که زلزله نیرومندی صبح چهارشنبه ولایت‌های پکتیکا، خوست و ننگرهار را شدیداً لرزاند. تنها در ولایت پکتیکا شمار کشته شده‌های این زلزله به حدود هزار نفر می‌رسد در حالیکه شمار زخمی‌ها بیش از ۱۵۰۰ نفر خوانده شده است. سازمان ملل متحد گفته که ممکن شمار تلفات این زلزله افزایش یابد.
زمین‌لرزه‌ای که در ساعت ۱:۳۰ دقیقه بامداد روز چهار‌شنبه ۲۲ ژوئن (اول تیرماه) در منطقه پکتیکای افغانستان رخ داده، قدرت ۵/۹ ریشتری داشته است. کانون این زمین‌لرزه در ۵۰ کیلومتری جنوب غربی شهر خوست در نزدیکی مرز پاکستان و در عمق ۱۰ کیلومتری زمین بوده است. نهادهای پاکستانی قدرت زمین‌لرزه را ۶/۱ ثبت کرده‌اند و گفته‌اند که لرزش زمین در منطقه بزرگ مرزی و حتا در پایتخت، اسلام‌آباد و لاهور در ۴۸۰ کیلومتری و کابل در ۲۰۰ کیلومتری مرکز زمین‌لرزه نیز حس شده است. از میزان تلفات در پاکستان اطلاعی در دست نیست. مقام‌های محلی پکتیکا می‌گویند این زمین‌لرزه زیان‌های هنگفت مالی را در مناطق گیان، برمل، نیکه و زیروک برجای گذارده است. ساکنان محلی از ویران شدن ۷۰۰ خانه خبر می‌دهند. گزارشگر سایت خبری "طلوع‌نیوز" در پی مشاهدات خود از محل وقوع زمین‌لرزه می‌گوید، چهره روستاهای منطقه گیان به کلی دگرگون شده است. زمین‌لرزه زمانی رخ داده که بیشتر مردم در خواب بوده‌اند و بسیاری زیر آوار مدفون شده‌اند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، بنا به ارزیابی رامیس آلکاباروف، هماهنگ‌کننده سازمان ملل در امور کمک‌های انسان‌دوستانه حدود دو هزار خانه ویران شده‌اند. آلکاباروف می‌گوید، از آنجا که خانواده افغان به طور متوسط از هفت تا هشت نفر تشکیل شده و اغلب چندین خانواده زیر یک سقف زندگی می‌کنند، به همین دلیل احتمالا شمار زیادی بی‌خانمان شده‌اند.
ابراز همدردی وزیر خارجه امریکا و تلاش برای اعزام تیم‌های پزشکی به مناطق زلزله‌زده افغانستان
انتونی بلینکن، وزیر خارجه امریکا در توییتی نوشته است: «زلزله در افغانستان یک تراژدی بزرگ است که به وضعیت وخیم بشری می‌افزاید. ما برای همه جان‌باختگان غمگین هستیم... ایالات متحده با شرکای خود برای اعزام تیم‌های پزشکی برای کمک به آسیب‌دیدگان کار می‌کند.»

ای بیگانه به من بگو....
احمدی زیدآبادی نوشت: زلزلۀ مخرب و مرگبار در جنوب شرقی افغانستان تازه‌ترین بلا و مصیبتی است که بر مردم مظلوم و ستمدیدۀ کشور همسایه نازل شد. بر اثر زلزلۀ شدید، هزاران خانۀ خشت و گلی در روستاهای ولایاتِ پکتیکا و خوست بر سر ساکنانش خراب شد و هزاران کشته و زخمی برجا گذاشت. در حالی که زمین لرزه‌های بالای هفت ریشتر در بسیاری از نقاط جهان به دلیل استحکام ساختمان‌ها، دیگر چندان مخرب و آسیب‌زا نیست، اما یک زمین لرزۀ حدود شش ریشتری می‌تواند شمار بسیاری از مردم محروم افغانستان را به خاک و خون کشد و خانه‌های سستِ خشتی را بر سرشان خراب کند. این بیدادی که بر افغانستان و برخی دیگر از کشورهای مسلمان‌نشین می‌رود، برای چیست؟ چرا اکثر کشورهای جهان چهار نعل به سوی توسعۀ بنیادهای اقتصادی و حفاظت مردم خود در برابر بلایای طبیعی و غیرطبیعی به پیش می‌تازند، اما بسیاری از جوامع مسلمان همچنان درگیرِ عوارض خشک‌اندیشی و تعصب و جهل و بلاهای ناشی از نزاع‌های خشونت‌آمیز و بی‌پایان داخلی و خارجی و ستیزه‌های مرگبار قومی و مذهبی‌اند و در غیاب توسعه‌ای همه جانبه و پایدار، علاوه بر تحمل هزاران رنج و مصیبت روزانه، در برابر خفیف‌ترین حوادث طبیعی نیز بی‌دفاع مانده‌اند.
گویی زبانِ حال ما همان زبانِ حال عباس میرزا ست که حدود 200 سال پیش دردمندانه به آن مرد فرانسوی گفت:
ای بیگانه! به من بگو چرا ما محکوم به آن شده‌ایم که در لجنزار نادانی غوطه‌ور باشیم.....