تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۱۲/۱۳ ساعت ۱۶:۵۷
کد مطلب : ۳۴۴۳۵
انتقاد از دیدار عراقچی با مصباح‌یزدی
گروه سياسي: احمد پورنجاتی، رییس کمیسیون فرهنگی مجلس ششم و رییس سابق شبکه سوم سیمای جمهوری اسلامی ایران، در آخرین استاتوس فیس بوکی خود از دیدار روز گذشته عباس عراقچی با آیت الله مصباح یزدی، انتقاد کرد.
به گزارش پیام نو، پورنجاتی در یادداشتی با عنوان ” آقای مصباح حق دارد از اوضاع کنونی ناخرسند باشد!” نوشت: در یکی دو هفته‌ي گذشته در فرصت برخی دیدارها که برای جناب مصباح فراهم شد، وی در باره‌ي مواضع شخص رییس جمهور و عملکرد دولت یازدهم داوری و با لحنی تند و گزنده انتقاد کرد.
انتقاد از دولت و همه‌ي بخش‌هاي حاکمیت نه تنها ناپسند نیست بلکه از نان شب هم لازم تر است. به بهانه‌ي هیچ همسویی و خویشاوندی سیاسی و عقیدتی هم نباید برای آن حد و حدود غیر منطقی گذاشت. این قلم، با همه‌ي تعلق خاطری که به شرایط و دولت فراورده‌ي ۲۴ خرداد ۹۲ داشته و دارد، در همین چندماه فعالیت دولت یازدهم بارها و بارها از رییس جمهور گرفته تا بسیاری از اعضای کابینه را به خاطر برخی مواضع و عملکردهاشان نواخته و باز هم چنین خواهد کرد!
اما مواضع جناب مصباح “برند ” دیگری دارد.
نسبت دروغگویی و بی تحملی در برابر انتقاد و ضعف در مذاکرات هسته ای و عیب جویی ازطرح منشور حقوق شهروندی و پی گرفتن سیاست تساهل و تسامح در عرصه‌ي فرهنگ، از جمله افاضات حضرت ایشان بود که در رسانه‌ها آفتابی شد.
البته به نظر من، جناب مصباح یزدی حق دارند بگویند: “ما انتقادات مبنایی نسبت به دولت داریم”
به گمانم مفهوم بی رنگ و لعاب این بیان صریح و صادقانه برای افکار عمومی ابراز ناخرسندی از موجودیت و نگرش و مشی و برنامه‌هاي این دولت است که البته عامل اصلی اش اکثریت مردم بوده‌اند! البته توقعی جز همین مواضع نیز از جناب مصباح نمی رفته اما مردم چه گناهی دارند که دولتی متفاوت با سلیقه‌ی سیاسی ایشان برگزیده‌اند؟
گمان ندارم نه خودشان و نه مردم ایران هرگز فراموش کنند که ایشان رهبر معنوی و مرشد محمود احمدی نژاد بودند و همواره و بی دریغ از دیدگاه‌ها و برنامه‌ها و اقدامات وی – نه تنها از موضع سیاسی بلکه از موضع اعتقادی و رنگ و لعاب فقیهانه -حمایت مي‌کردند و در دیدارهای مرید و مرادی پیاپی، از رهنمود و دعاگویی برای موفقیت او فروگذار نمی کردند!
این شیوه‌ي دولت پروری حتی در شرایطی که طشت خودکامگی و قانون گریزی وناکارآمدی و زیان‌باره‌گی آن دولت نامحمود از بام خانه‌ی اصولگرایان فرو افتاد، باز کم یا بیش ادامه داشت.
پرسش اساسی من از برخی مدیران در زیر مجموعه‌ي دولت یازدهم است که:
از چه موضعی و به اعتبار کدامین شان و منزلت حکومتی، اداری، شغلی یا سیاسی و یامرجعیت مذهبی جناب مصباح، خود را موظف به دیدار و گزارش کار به ایشان مي‌دانند؟
اگر از باب ارادت شخصی و التماس دعای خیر است که دیگر نیاز به انتشار رسانه‌ای ندارد؛
اگر از باب “دفع دخل مقدر = توضیح و توجیه برای پیشگیری از نامطلوب است) و روشنگری باشد که به تجربه نتیجه برعکس بوده است؛
اگر به عنوان یکی از اعضای مجلس خبرگان رهبری ست که همچون ایشان بسیارند؛
اگر به عنوان درک محضر مراجع تقلید قم است که ایشان در چنین مرتبه‌ای نیستند؛
اگر به عنوان رهبر معنوی یک جریان سیاسی ست، که چه عرض کنم؟!
انتقاد از دولت و همه‌ي بخش‌هاي حاکمیت نه تنها ناپسند نیست بلکه از نان شب هم لازم تر است. به بهانه‌ي هیچ همسویی و خویشاوندی سیاسی و عقیدتی هم نباید برای آن حد و حدود غیر منطقی گذاشت. این قلم، با همه‌ي تعلق خاطری که به شرایط و دولت فراورده‌ي ۲۴ خرداد ۹۲ داشته و دارد، در همین چندماه فعالیت دولت یازدهم بارها و بارها از رییس جمهور گرفته تا بسیاری از اعضای کابینه را به خاطر برخی مواضع و عملکردهاشان نواخته و باز هم چنین خواهد کرد!
اما مواضع جناب مصباح “برند ” دیگری دارد.
نسبت دروغگویی و بی تحملی در برابر انتقاد و ضعف در مذاکرات هسته ای و عیب جویی ازطرح منشور حقوق شهروندی و پی گرفتن سیاست تساهل و تسامح در عرصه‌ي فرهنگ، از جمله افاضات حضرت ایشان بود که در رسانه‌ها آفتابی شد.
البته به نظر من، جناب مصباح یزدی حق دارند بگویند: “ما انتقادات مبنایی نسبت به دولت داریم”
به گمانم مفهوم بی رنگ و لعاب این بیان صریح و صادقانه برای افکار عمومی ابراز ناخرسندی از موجودیت و نگرش و مشی و برنامه‌هاي این دولت است که البته عامل اصلی اش اکثریت مردم بوده‌اند! البته توقعی جز همین مواضع نیز از جناب مصباح نمی رفته اما مردم چه گناهی دارند که دولتی متفاوت با سلیقه‌ی سیاسی ایشان برگزیده‌اند؟
گمان ندارم نه خودشان و نه مردم ایران هرگز فراموش کنند که ایشان رهبر معنوی و مرشد محمود احمدی نژاد بودند و همواره و بی دریغ از دیدگاه‌ها و برنامه‌ها و اقدامات وی – نه تنها از موضع سیاسی بلکه از موضع اعتقادی و رنگ و لعاب فقیهانه -حمایت مي‌کردند و در دیدارهای مرید و مرادی پیاپی، از رهنمود و دعاگویی برای موفقیت او فروگذار نمی کردند!
این شیوه‌ي دولت پروری حتی در شرایطی که طشت خودکامگی و قانون گریزی وناکارآمدی و زیان‌باره‌گی آن دولت نامحمود از بام خانه‌ی اصولگرایان فرو افتاد، باز کم یا بیش ادامه داشت.
پرسش اساسی من از برخی مدیران در زیر مجموعه‌ي دولت یازدهم است که:
از چه موضعی و به اعتبار کدامین شان و منزلت حکومتی، اداری، شغلی یا سیاسی و یامرجعیت مذهبی جناب مصباح، خود را موظف به دیدار و گزارش کار به ایشان مي‌دانند؟
اگر از باب ارادت شخصی و التماس دعای خیر است که دیگر نیاز به انتشار رسانه‌ای ندارد؛
اگر از باب “دفع دخل مقدر = توضیح و توجیه برای پیشگیری از نامطلوب است) و روشنگری باشد که به تجربه نتیجه برعکس بوده است؛
اگر به عنوان یکی از اعضای مجلس خبرگان رهبری ست که همچون ایشان بسیارند؛
اگر به عنوان درک محضر مراجع تقلید قم است که ایشان در چنین مرتبه‌ای نیستند؛
اگر به عنوان رهبر معنوی یک جریان سیاسی ست، که چه عرض کنم؟!
