روشی برای افزایش تعداد ریه‌های قابل پیوند

"ساندرا لیندستد" (Sandra Lindstedt) از پژوهشگران این مطالعه گفت: نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد که یک درمان خاص می‌تواند به ما در استفاده از بخش بزرگ‌تری از ریه اهداکننده‌ها کمک کند و در دو روز اول پس از جراحی، نتیجه بهتری حاصل می‌شود.پژوهشگران در این مطالعه روی خوک‌ها، اثرات کاهش سطح سیتوکین‌ها در ریه‌ها را بررسی کردند. سیتوکین‌ها، پروتئین‌های کوچکی هستند که توسط سلول‌های خاص سیستم ایمنی تولید می‌شوند. عملکرد ریه‌ها قبل از پیوند کاهش یافته بود، بنابراین ریه‌ها دچار سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) شده بودند.

سندرم زجر تنفسی حاد هنگامی بروز می‌کند که مایع در کیسک‌های هوایی کوچک و انعطاف‌پذیر ریه‌ها (آلوئولی) جمع می‌شود. این مایع، مانع از پر شدن ریه‌ها با میزان کافی هوا می‌شود و به این معنا است که میزان اکسیژن دریافتی در جریان خون کاهش پیدا می‌کند. این وضعیت مانع از دسترسی دستگاه‌های بدن به اکسیژن مورد نیاز برای ارائه عملکرد کامل خود می‌گردد.پژوهشگران یک روش درمانی خاص را برای یک گروه از بیماران انجام دادند که در ۱۰ مورد، ریه اهداکننده درمان شد و در ۶ مورد به عنوان گروه کنترل، هیچ درمان خاصی انجام نشد. نتایج نشان می‌دهد که به لطف کاهش سطح سیتوکین‌ها، عملکرد ریه به ظرفیت بالاتری نسبت به قبل بازگردانده می‌شود.

لیندستد گفت: ما همچنین می‌توانیم ببینیم که ریه‌ها پس از پیوند بهتر عمل می‌کنند و این عارضه در طول ۴۸ ساعت اول پس از پیوند کاهش یافته است.هر ساله حدود ۵۰ تا ۶۰ پیوند ریه در بیمارستان دانشگاه اسکونه در لوند و بیمارستان دانشگاه سولگرانسکا در گوتنبرگ انجام می‌شود. امید این است که این تعداد پیوند به لطف درمان جدید افزایش یابد.یافته‌های این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.