گروه اقتصادی: در سالهای گذشته قیمت مسکن جهش خیرهکنندهای داشته و سبب شده تا تابستان 1401حدود 61 درصد بر نرخ اجاره بها نسبت به مدت مشابه سال قبلافزوده شود و این یعنی خانوارهای تهرانی باید بیش از نیمی از درآمد خود را صرف تامین هزینه مسکن کنند.
در شرح این ماجرا میتوان به گفته عضو هیات رییسه شورای شهر تهران استناد کنیم؛ در جهان به صورت میانگین 15 تا 25 درصد درآمد خانوارها صرف تامین مسکن میشود اما در کشور ما از سال 1371 تا سال 1400 این سهم بین 33.5 تا 60 درصد بوده و حتی در برخی مناطق بیش از 1.5 برابر درآمد خانوار، هزینه مسکن میشود.
از ابتدای سالجاری هزینه رهن و اجاره مسکن در تهران و سایر شهرهای بزرگ سیر صعودی طی کرده و سبب شده تا 61 درصد از درآمد خانوار بابت هزینه سرپناه زندگی صرف شود که رقم بالایی محسوب میشود و این یعنی صرفهجویی بیشتر خانواده و حذف برخی اقلام از سبد معیشت خانواده که به حتم تبعاتی خواهد داشت.
بررسی نرخ اجاره بهای ماهانه و میزان ودیعه سالانه واحدهای کوچک متراژ و به اصطلاح نقلی بازار نشاندهنده جهش خیرهکننده قیمتها از ابتدای سال 1401 است.بهطوری که در استاد معین، خیابان هاشمی یک واحد 50 متری با سن بنای 16 سال و بدون پارکینگ و آسانسور را میتوان با 200میلیون ودیعه و ماهانه 4.5 میلیون تومان اجاره کرد.
همچنین در خیابان دولت یک آپارتمان 50 متری واقع در طبقه سوم و بدون هیچگونه امکانات دیگر را میتوان با 500 میلیون تومان رهن کامل کرد.در محله امیربهادر هم یک خانه 43 متری واقع در طبقه سوم و با انباری با 50 میلیون ودیعه و ماهانه 5 میلیون تومان رهن و اجاره داده میشود.
یک آپارتمان 50 متری در خیابان قصرالدشت با آسانسور و بدون پارکینگ را میتوان با 100 میلیون ودیعه و ماهانه 5.5 میلیون تومان اجاره کرد.در شمیران نو هم برای رهن و اجاره یک سوئیت 40متری بدون امکانات خاص ماهانه 3.2 میلیون تومان اجاره و ودیعه 20 میلیون تومانی نیاز است.
در دروازه شمیران هم یک اتاق 20 را متری را با 50 میلیون تومان ودیعه و ماهانه 1.2 میلیون تومان میتوان برای یکسال رهن و اجاره کرد و گفتنی است سرویس بهداشتی، حمام و آشپزخانه به صورت مشترک بین 5 اتاق استفاده میشود. در فردوس غرب هم مالک یک واحد 50 متری را با ودیعه 150 میلیونی و اجاره ماهانه 8 میلیون تومانی برای رهن و اجاره آگهی کرده است که با توجه به متراژ پایین، رقم تعیین شده بالا محسوب میشود؛ البته این واحد فول امکانات بوده و در نزدیکی مراکز خرید واقع شده است.
در سهروردی جنوبی هم یک واحد 50 متری نوساز را میتوان با ودیعه 100 میلیونی و اجاره ماهانه 12 میلیون تومانی رهن و اجاره کرد.در سازمان برنامه جنوبی هم یک آپارتمان 50 متری فول امکانات را با 150 میلیون ودیعه و اجاره 8 میلیونی برای یکسال رهن و اجاره میدهند.این قیمتها درحالی برای واحدهای نقلی متراژ تعیین شدهاند که کارگران و کارمندان حداقلی بگیر به سختی قادر به پرداخت چنین رهن و اجارههایی هستند و به حتم به راحتی نمیتوانند میان درآمد و هزینههای ماهانه خانواده تعادل ایجاد کنند.
ناهمخوانی درآمدها و هزینهها
محمدرضا صبوری یکی از شهروندانی که به دنبال اجاره خانه است، میگوید: میزان رهن و اجارهها بسیار بالا رفته و امسال صاحبخانه ماهانه 4 میلیون بر روی اجاره افزوده و نیز 100 میلیون بر روی ودیعه گذاشته است.وی بیان میکند: چگونه میتوانم ودیعه 200 میلیونی و اجاره 6 میلیون تومانی را با حقوق 8 میلیون تومانی تامین کنم؟
چگونه هزینه خورد و خوراک را بپردازم؟
وی گلایه میکند: حقوقها اصلا با هزینهها همخوانی ندارد و هر روز بر قیمت بیشتر کالاها افزوده میشود و در مقابل صاحبخانهها نیز بر نرخ اجاره خانه میافزایند.دولت فکری به حال رفاه جوانان و خانوادهها کند آرش بنایی یکی دیگر از شهروندانی است که هنوز نتوانسته خانهای مطابق شرایط و درآمد خود بیابد؛ وی میگوید: چگونه میتوانم با حقوق 7 میلیون تومانی خانهای بااجاره ماهانه 5-6 میلیون تومان اجاره کنم؟
وی اظهار میکند: با شرایط بد اقتصادی دائم میگویند ازدواج کنید و بچهدار شوید! در حالیکه بنده قادر به تامین مخارج ماهانه خود نیستم.وی عنوان میکند: دولت باید فکری به حال رفاه جوانان و خانوادههای دارای فرزند کند زیرا ادامه این شرایط واقعا سخت است.
روزگار سخت زنان سرپرست خانوار
سارا استادی بانوی جوانی است که 2 فرزند دارد و سرپرست خانوار است. وی میگوید: به عنوان نیروی خدماتی مشغول فعالیت هستم و با وجود داشتن 2 فرزند مدرسهای فقط میتوانم شیفت صبح را کار کنم و نهایت درآمدم اگر تعطیلات هم به سرکار بروم حدود 8-9 میلیون تومان میشود در حالی که ماهی 4.5میلیون تومان بابت اجاره خانهای 50 متری در خیابان دامپزشکی میپردازم.
وی ادامه میدهد: علاوه بر این هزینه آب، برق، گاز و تلفن و اینترنت هم هست و باید به آن مخارج خورد و خوراک و مدرسه بچهها را نیز اضافه کنم. معمولا مجبور میشوم غذاهای بسیار ساده و بدون گوشت و مرغ برای بچهها تهیه کنم در حالی که آنها در سن رشد هستند.وی گلایه میکند: درست است که دولت ماهانه یارانه میدهد اما واقعا کفاف مخارج را نمیدهد و هر دفع اجناس را ناچارم گرانتر خریداری کنم.
مهدی موحدی 70 سال سن دارد و بازنشسته است. وی میگوید: امسال حقوقم به حدود 6 میلیون تومان رسیده و بعد از 30 سال خدمت؛ همچنان مستاجرم. یک ماه است دنبال خانه میگردم و مورد مناسبی پیدا نکردهام و ناچارم به اطراف تهران بروم.وی بیان میکند: اجاره خانهها سر به فلک کشیده و توان مالی من بسیار اندک است اما کسی کاری برای ما نمیکند.
موحدی تصریح میکند: اینکه در سن سالمندی سرپناه و خانه داشته باشی، خواسته زیادی نیست زیرا نه تنها افراد بازنشسته بلکه کارمندان و کارگران هم اکنون نمیتوانند حتی به رویای خانهدار شدن، فکر کنند.وی اضافه میکند: من قادر به پرداخت اجاره ماهانه 6 تا 8 میلیونی و ودیعههای 400 تا یک میلیارد تومانی نیستم و ناچارم برای سکونت و ادامه زندگی به پرند بروم که با توجه به دور بودن از امکانات، واقعا برای من و همسرم سخت است و حتی فرزندانم به راحتی نمیتوانند به دیدار ما بیایند.
وضعیت بقیه کسانی که با بودجه اندک به دنبال اجاره خانه در مرکز و حتی جنوب شهر بودند از این شهروندان بهتر نبود؛ این روزها رهن و اجاره خانه در پایتخت به گنج قارون احتیاج دارد و بس. البته در این شهر کسانی هستند که به راحتی میتوانند ودیعههای چند میلیاردی و اجارههای 30 تا 70 میلیون تومانی را پرداخت کنند.