گروه علمی:شاتل فضایی ناسا امکان رؤیت خورشید در نزدیکترین فاصله ممکن را فراهم میکند.
از میان تمام اجسام منظومه شمسی، خورشید احتمالا همانی است که میخواهیم وسیعترین جایگاه را داشته باشد. تابش خورشید فورانی است، حتی با وجود اینکه سطح آن خنکترین قسمت ستاره است، در دمای ۹۹۴۰ درجه فارنهایت میسوزد، به اندازهای گرم که تقریبا هر مادهای را بسوزاند. به این ترتیب، هیچ برنامهای برای فرستادن یک ماموریت سرنشیندار در جهت آن به این زودی وجود ندارد. خورشید حدود ۹۳ میلیون مایل از زمین فاصله دارد و اگر این فاصله را به عنوان یک زمین فوتبال در نظر بگیریم، فردی که از یک منطقه انتهایی شروع میکند میتواند در حدود ۸۶ متری خورشید را پیش رود.
گفته میشود، فضانوردیِ بسیار نزدیک به خورشید بسیار دور از ذهن است. رالف مکنات، مهندسی که بر روی محافظ حرارتی پیامرسان ناسا (یک کاوشگر رباتیک جدید عطارد)، کار میکند، میگوید: «فناوری موجود در لباسهای فضایی کنونی ما واقعا برای تحمل فضای عمیق طراحی نشده است. لباس فضایی استاندارد فضانورد را در دمای بیرونی تا ۲۴۸ درجه نسبتا راحت نگه میدارد. گرمایی که از خورشید خارج میشود در فاصلهای دور پراکنده میشود، اما فردی که در فضا حرکت میکند با آن گرما در حدود سه میلیون مایل از خورشید مواجه میشود».
مکنات میگوید: «در این صورت قبل از مرگ فضانورد در بالاتر از ۲۴۸ درجه، لباس فضانوردی به یک سونای نزدیک تبدیل میشود، دما از ۱۲۵ درجه بالاتر میرود و فرد دچار کم آبی شده و از حال میرود و در نهایت بر اثر گرمازدگی میمیرد».
با این حال با شاتل فضایی، فرد میتواند بسیار به خورشید نزدیک شود. سپر حرارتی کربن-کربن تقویتشده سفینه به گونهای طراحی شده است که تا دمای ۴۷۰۰ درجه را تحمل کند تا اطمینان حاصل شود که فضاپیما و مسافران آن میتوانند از گرمای اصطکاک تولید شده در هنگام ورود مجدد از مدار به اتمسفر جان سالم به در ببرند. مکنات میگوید اگر سپر کل شاتل را بپوشاند، فضانوردان میتوانند تا فاصله ۱.۳ میلیون مایلی خورشید پرواز کنند، اما یکپارچگی سپر به سرعت بالای ۴۷۰۰ درجه کاهش مییابد و کابین خلبان شروع به پختن میکند.
مکنات میگوید: «من توصیه میکنم قبل از آن زمان از خورشید دور شوید. بسیار داغتر از آن چیزی است که تصور میشود، سپرها به کلی از کار میافتند و سفینه در کمتر از یک دقیقه میسوزد».ادی سمونز، مسئول تشعشعات ناسا میگوید، البته نزدیک شدن به خورشید یک دستاورد بزرگ است. قرار گرفتن مداوم در معرض تشعشعات کیهانی در طول سفر به احتمال زیاد قبل از عبور فضانوردان از خط ۵۰ متری، کشنده خواهد بود.