نارسایی مزمن قلبی چرا رخ می‌دهد؟

به گزارش مهر؛ در یک مطالعه جدید از مدل‌های حیوانی برای بررسی اینکه چرا ۵۰ درصد افراد پس از تجربه حمله قلبی دچار نارسایی مزمن قلبی می‌شوند، استفاده شد.محققان دریافتند که رسوب آهن به دنبال حمله قلبی منجر به تشکیل بافت چربی در قلب و در نتیجه نارسایی مزمن قلب می‌شود.

آنها همچنین دریافتند که داروهایی که آهن را از بدن خارج می‌کنند ممکن است برخی از علائم نارسایی مزمن قلبی را کاهش دهند.حمله قلبی زمانی اتفاق می‌افتد که یک لخته خون جریان خون را به قلب مسدود می‌کند.
درمان‌های پزشکی و جراحی می‌تواند شریان‌های مسدود شده را دوباره باز کند و جان انسان‌ها را نجات دهد. با این وجود، حدود ۵۰ درصد از افرادی که دچار حمله قلبی می‌شوند متعاقباً دچار نارسایی مزمن قلبی می‌شوند و در عرض ۵ سال می‌میرند.

شواهد زیادی نشان می‌دهد که حمله قلبی می‌تواند منجر به رسوب مزمن آهن و تجمع سلول‌های ایمنی پیش التهابی شود.تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که رسوب چربی در ناحیه حمله قلبی نیز رایج است و با اختلال در عملکرد قلب مرتبط است. اما مشخص نیست که چگونه رسوب چربی در اطراف اسکار حمله قلبی اتفاق می‌افتد.
درک بیشتر در مورد چگونگی ایجاد نارسایی مزمن قلبی پس از حمله قلبی می‌تواند راه را برای درمان و شیوه‌های پیشگیری جدید هموار کند.

برای این مطالعه، محققان یک گونه سگ را مطالعه کردند. همه حیوانات دچار حمله قلبی شدند، اما برخی از آنها دچار خونریزی شدند که یکی از شایع‌ترین و آسیب رسان ترین صدمه‌های قلبی پس از حمله قلبی است.
آنها سگ‌ها را در طول ۶ ماه بعد با ام آر آی قلب، ارزیابی‌های میکروسکوپی و تجزیه و تحلیل شناسایی پروتئین‌ها، تحت نظر گرفتند.
محققان به مدت ۸ هفته پس از حمله قلبی به برخی از سگ‌هایی که دچار خونریزی در ماهیچه‌های قلب شده بودند، یک شلاتور آهن، دارویی که آهن اضافی را از بدن دفع می‌کند، دادند. بقیه سگ‌ها این دارو را دریافت نکردند و به عنوان گروه کنترل نگهداری شدند.

از تصویربرداری MRI قلب، محققان دریافتند که رسوب آهن در قلب سگ‌هایی که پس از حمله قلبی دچار خونریزی در عضله قلب شده‌اند، بیشتر است. آنها همچنین دریافتند که سطح آهن بالا از ۳ روز تا ۶ ماه پس از حمله قلبی تقریباً ثابت می‌ماند.همچنین مشخص شد که رسوب چربی مشخصه حمله قلبی است و سطح رسوب چربی با تجمع آهن مرتبط است.شلاتورها به طور قابل توجهی تجمع آهن و چربی را کاهش دادند و با بهبود آناتومیکی و عملکردی مثبت همراه بودند.