ارتباط داروی دیابت با کاهش خطر زوال عقل

محققان شروع به بررسی این موضوع کرده‌اند که آیا داروهای دیابت می‌توانند به طور بالقوه به پیشگیری یا درمان زوال عقل کمک کنند، زیرا دیابت نوع ۲ و زوال عقل دارای الگوهای فیزیولوژیکی متعددی هستند. با این حال، نتایج تا کنون متناقض بوده است.محققان میزان بروز زوال عقل را در افراد مسن مبتلا به دیابت نوع ۲ که سولفونیل اوره یا تیازولیدین دیون، دریافت می‌کردند را با افرادی که متفورمین به تنهایی دریافت می‌کردند مقایسه کردند.

آنها از داده های 559106 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده کردند که در سیستم بهداشت ملی امور جانبازان (VA) بین ژانویه 2000 تا دسامبر 2019 تشخیص داده شده بودند.فقط بیماران مسن (حداقل 60 سال) و اولین نسخه متفورمین، سولفونیل اوره (تولبوتامید، گلیمپرید، گلیپیزید، یا گلیبورید) یا TZD (روزیگلیتازون یا پیوگلیتازون) بین ژانویه 2001 و دسامبر 2017 در نظر گرفته شدند (559،1). مطالعه. سلامت آنها به طور متوسط نزدیک به 8 سال پیگیری شد.

پس از حداقل 1 سال درمان دارویی، استفاده از TZD به تنهایی با 22 درصد کمتر خطر زوال عقل به هر علتی در مقایسه با استفاده از متفورمین به تنهایی همراه بود.به طور خاص، با ۱۱ درصد کمتر خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و ۵۷ درصد کمتر خطر زوال عقل عروقی همراه بود. به گفته محققان، با توجه به اینکه بیماری های عروقی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهند، TZD ها همچنین ممکن است به کاهش زوال عقل و بیماری آلزایمر تا حدودی از طریق اثرات مطلوبشان بر سیستم عروقی کمک کنند.

در حالی که خطر ابتلا به زوال عقل به هر علتی برای استفاده از متفورمین و TZD ترکیبی 11٪ کمتر بود، اما برای استفاده از یک داروی سولفونیل اوره به تنهایی 12٪ بیشتر بود، که محققان را بر آن داشت تا مکمل سولفونیل اوره را با متفورمین یا TZD پیشنهاد کنند. ممکن است تا حدی این اثرات را جبران کند.به گفته محققان، تجزیه و تحلیل عمیق بیشتر نشان داد که افراد جوان‌تر از 75 سال بیشتر از بیماران مسن‌تر از TZD سود می‌برند و اهمیت پیشگیری زودهنگام برای زوال عقل را برجسته می‌کند. و همچنین به نظر می رسید که این داروها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق محافظت بیشتری داشته باشند.