تفاوت اینجاست: چرا بازگشت نیمار برای برزیل حیاتی بود؟

گروه ورزشی: تیم ملی برزیل در جام جهانی چهار بازی انجام داده و در دو تای آنها یعنی برابر سوئیس و کامرون نیمار غایب بود. کیفیت بازی برزیل با حضور نیمار و بدون حضور او تفاوت هایی آشکار دارد. در بازی اول برابر صربستان، برزیل 24 شوت به دروازه داشت که 10 تای‌شان درون چارچوب بود. برابر سوئیس و بدون نیمار، برزیل 2-0 برنده شد ولی تنها 9 شوت به دروازه داشت که پنج تای‌شان درون چارچوب بود. شب گذشته در بازی برابر کره جنوبی و با حضور نیمار، تعداد شوت ها به دروازه به 18 افزایش یافت و 10 تای شان نیز درون چارچوب بود. هر بازی داستان خودش را دارد و این غیر قابل بحث است. برای مثال سوئیس بازی بسته و دفاعی را به نمایش گذاشت ولی کره جنوبی بازتر بازی کرد و همانطور که وینیسیوس گفت، فضای زیادی برای حرکت داشتند.

آمارهای فیفا از بازی دیشب نشان می دهند که سطح و کیفیت بازی برزیل مشابه بازی اول برابر صربستان بود. انتظار گلزنی برزیل برابر کره 2.77 بود. در بازی برابر صربستان انتظار گلزنی برزیل 2.43 به ثبت رسید.

یکی از مهمترین تفاوت هایی که نیمار در بازی برزیل ایجاد می کند، به باز کردن لایه های دفاعی حریف بر می گردد. برابر صربستان برزیلی ها 184 تلاش برای ورود به محوطه جریمه حریف داشتند. برابر سوئیس این آمار به 164 کاهش یافت و دیشب با بازگشت نیمار این آمار به 202 رسید. نیمار شب گذشته 90 دقیقه را به اتمام نرساند ولی تا زمانی که در بازی بود، 29 بار اقدام به استارت سرعتی کرد. از این حیث رافینیا در برزیل بهترین عملکرد را داشت(71) و پس از او ریچارلیسون با 70 و وینیسیوس با 52 در رده های بعدی قرار گرفتند. نیمار 7.5 کیلومتر دوید و این آمار برای ریچارلیسون، رافینیا و وینیسیوس به ترتیب 10، 11 و 7.9 کیلومتر بود اما وقتی صحبت از پاس های خط‌شکن می شود، نیمار برتری خود را نشان می دهد.


 او با ارسال 17 پاس مفید که از لایه های دفاعی حریف عبور کرده و به مهاجم رسیدند، بهترین عملکرد را داشت. ریچالیسون، وینیسیوس و رافینیا روی هم 21 پاس اینچنینی دادند. نیمار بیشترین تعداد پاس موثر را در زمین حریف داد و بار دیگر مشخص شد که حضور او در ترکیب برزیل تا چه اندازه سرنوشت‌ساز است. بیهوده نبود که تیته اصرار داشت نیمار حتی با وجود ریسک بازگشت مصدومیت، برابر کره به میدان برود و پاسخ جسارتش را نیز گرفت.