خودزنی عجیب در والیبال: خداحافظ المپیک، سلام تعلیق

گروه ورزشی: بازنشستگی آخر شبی محمدرضا داورزنی حالا سوژه یک والیبال ایران، بلکه جهان است. اینکه خود داورزنی و حتی معاون ورزش قهرمانی وزارتخانه از موضوع بی خبر بوده و از طریق رسانه ها به موضوع پی برده اند، از آن شاهکارهای وزارت ورزش است که به حاشیه هایی مبنی بر تصمیمِ خواص بودن این بازنشستگی جان می دهد. وگرنه قاعدتا نوع رفتار با یکی از قدیمی ترین مدیران حال حاضر وزارت ورزش که کسوت و تجربه اش با مسئولین کنونی قابل مقایسه نیست، اینچنین نمی توانست باشد.
غیر از این کج سلیقگی یا بداخلاقی که در نحوه اطلاع رسانی بازنشستگی یک مدیر موفق ورزش صورت گرفت، مسئله ریاست بر فدراسیون والیبال ایران حالا اهمیت ویژه ای نه تنها از جنبه داخلی بلکه بین المللی پیدا می کند. همین چند ماه پیش بود که بالاترین نهاد قانونی والیبال جهان (کنگره جهانی) تصویب کرد که فدراسیون بین المللی می تواند به موضوع دخالت دولت ها در امور فدراسیون های ملی ورود کند. و این چیزی نبود که وزارت ورزش از آن بی خبر باشد. درواقع وزارت ورزش حالا با دست خودش در را برای فدراسیون جهانی والیبال باز کرده تا به موضوعات داخلی والیبال ایران وارد شود. امری که به ویژه وقتی پای داورزنی، به عنوان عضو هیات رئیسه این نهاد بین المللی (و همچنین عضو هیات رئیسه کنفدراسیون آسیا) در میان باشد از سوی فدراسیون جهانی با استواری بیشتری هم پیگیری خواهد شد. و حتی می تواند والیبال ایران را همچون برخی کشورهای دیگر در فهرست تعلیقی های ناشی از دخالت دولت قرار دهد. و این یعنی یک عقبگرد تمام عیار برای والیبال ایران که موفق شده در این سال ها با تمام دشواری ها در فهرست موفق ترین های داخلی و یکی از برترین تیم های جهان دوام و قوام داشته باشد.

غیر از این بی تدبیری، (اگر هم کار به تعلیق نکشد) مساله زمان در این جابجایی مطرح است. در حالی‌ که ایران خود را برای سال سخت انتخابی المپیک آماده می‌کند و باید تمام انرژی و نیروهای خود را برای تحقق اهدافش در راستای سربلندی و افتخارآفرینی جهانی صرف کند، تغییر در رأس فدراسیون به منزله ایجاد التهاب، تزلزل و سلسله تغییرات دیگر است که قطعا تاثیر منفی خود را در عملکرد تیم های ملی، به ویژه تیم مردان در راه المپیک پاریس خواهد گذاشت. بلاتکلیفی، هرج‌و‌مرج و بلبشویی که در آستانهٔ جام جهانی فوتبال برای فدراسیون و تیم ملی فوتبال رخ داد و یکی از مهم ترین عوامل زمینه ای ناکامی تیم ملی در جام جهانی بود، حالا توسط وزارت ورزش به درون خانه والیبال ایران دعوت شده است. معضلی که به راحتی می توان از حالا ناکامی ایران در راه رسیدن به المپیک را پیش بینی کرد. اما آیا وزارت ورزش عواقب این تصمیم شبانه خود را می پذیرد؟
دوره چهار ساله ریاست داورزنی بر فدراسیون والیبال دقیقا سال آینده همین موقع تمام می شد. آن زمان تیم ملی های نوجوانان و جوانان مسابقات جهانی شان تمام شده بود، تیم مردان بازی های آسیایی، مسابقات قهرمانی آسیا در تهران و انتخابی المپیک را پشت سر گذاشته بود و همه چیز برای یک تغییر قانونی، بموقع و بی حاشیه فراهم بود. یعنی با اندکی تحمل و تأمل می ‌شد شاهد تغییر طبیعی در رأس فدراسیون بود، به طوری که تغییر در زمان مناسب خود اتفاق بیفتد تا سکاندار بعدی فدراسیون هم فرصتی برای ابراز وجود پیدا کند، نه حالا که کارها و برنامه های نیمه راهه داورزنی بر دوش فرد دیگری بیفتد که تجربه نشان داده موفقیت آمیز نخواهد بود و منجر به ناکامی های فراموش نشدنی می شود.