تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۹/۲۴ ساعت ۱۲:۰۲
کد مطلب : ۳۷۵۳۱۹
چرا این بازی با خودش هم فرق می‌کند
دربی ۹۹، جور دیگر باید دید!
گروه ورزشی: یکی از دغدغه‌های همیشگی آن دسته از افرادی که به‌نوعی با فوتبال زندگی می‌کنند (که البته تعدادشان کم نیست) به پایان رسیدن جام جهانی فوتبال با تمام حاشیه‌ها و اتفاقاتی است که طی این یک ماه اخیر شاهدش بودیم.
همواره به این شکل بوده که هر چهار سال یک‌بار اهالی فوتبال طی فقط یک ماه، پس از تماشای 64 جدال دیدنی و بعضاً فراموش ناشدنی در فصل تابستان، باید تا شروع فصل جدید رقابت‌های باشگاهی و گرم شدن مجدد تب فوتبال، منتظر می‌ماندند، درحالی‌که ماهیت برگزاری این جام (قطر 2022) کاملاً با دفعات قبل تفاوت‌های بارزی پیدا کرده است.
این بار به‌واسطه میزبانی کشور قطر و شرایط اقلیمی خاصی که شهر دوحه پایتخت این کشور دارد، عملاً برگزاری جام جهانی در فصل تابستان امری محال بود و به همین خاطر برای اولین مرتبه در طول تاریخ بازی‌های جام جهانی، تصمیم گرفته شد که این تورنمنت در خلال رقابت‌های باشگاهی و در فصلی غیر از تابستان برگزار شود. تصمیمی که در وهله اول بعید به نظر می‌رسید اما فیفا قاطعانه پشت این تصمیم جدید ایستاد و آن را عملی کرد.
به‌این‌ترتیب با پایان یافتن جام جهانی بلافاصله در کمترین زمان ممکن، بازی‌های باشگاهی روند خود را از سر می‌گیرد و تنور داغ فوتبال کمترین فرصتی را برای خاموشی پیدا نمی‌کند.
این رویه جدید فیفا، هرچقدر برای هواداران فوتبال می‌تواند خوشحال‌کننده باشد، اما عملاً کار برای سرمربیان تیم‌های استقلال و پرسپولیس بسیار سخت کرده است، چراکه آن‌ها باید پس از یک ماه دوری از شرایط مسابقه، تیمشان را برای رویارویی با دشمن قسم‌خورده اشان آماده کنند، جدالی که علاوه بر حساسیت‌های همیشگی، این بار قراراست بین تیم‌های اول (پرسپولیس) و دوم (استقلال) جدول رده‌بندی برگزار شود که در فاصله تنها دو امتیاز از یکدیگر قرار دارند.
صحبت‌های چند روز پیش بیژن طاهری سرپرست باشگاه استقلال و محمد محمدی معاون اجرای سرخ پوشان نیز مؤید همین مطلب است. اینکه چقدر بهتر بود شهرآورد تهران در کوران رقابت‌های لیگ برگزار می‌شد تا دو تیم با آمادگی بیشتری در مهم‌ترین بازی فصل به مصاف یکدیگر می‌رفتند.
درواقع این برای اولین بار است که شهرآورد تهران در چنین موقعیتی و در فاصله تنها دو روز پس از دیدار فینال جام جهانی بین تیم‌های آرژانتین و فرانسه قرار است برگزار شود و بدون شک همین مسئله روی سطح انتظاراتی که از این دیدار می‌رود تأثیر بسزایی خواهد گذاشت.
چراکه به‌طور طبیعی علاقه‌مندان به فوتبال هنوز در حال و هوای جام جهانی به سر می‌برند و همین امر باعث خواهد شد تا این دیدار در همه ابعادش از شکل برگزاری گرفته تا کیفیت فنی، سطح قضاوت، وضعیت چمن و ... در مقام مقایسه با رقابت‌های جام جهانی قرار بگیرد و این قیاس مع‌الفارق، قطعاً وظایف بازیکنان و کادر فنی را سخت‌تر از همیشه خواهد کرد.
استقلال و پرسپولیس در تاریخ 29 آذرماه در شرایطی به مصاف یکدیگر می‌روند که آخرین دیدار رسمی این دو تیم برمی‌گردد به تاریخ 6 و 11 آبان ماه که به ترتیب پرسپولیس مقابل مس کرمان و استقلال در سوپر جام به مصاف نساجی مازندران رفتند و از آن تاریخ به بعد هیچ‌کدام از این دو تیم در یک دیدار رسمی محک نخوردند.
این در حالی است که ساپینتو و گل محمدی تمام سعی خود را کردند تا در این مدت با انجام به‌موقع تمرینات و برگزاری بازی‌های متعدد دوستانه آن‌هم در زمین شماره یک آزادی تیمشان را در شرایط مسابقه قرار دهند، اما پرواضح است که بازی‌های دوستانه هرچقدر هم جدی باشد، فضای کاملاً متفاوتی نسبت به انجام بازی‌های رسمی دارد.
با توجه به تمام موارد فوق و شرایط خاصی که بر این دیدار حاکم است، می‌توان تا حدی پیش‌بینی کرد که دربی نود و نهم چندان نتواند انتظارات جامعه فوتبال را برآورده سازد (هرچند جام جهانی اخیر نشان داد، فوتبال به‌نوعی غیرقابل‌پیش‌بینی شده است.)
اولاً هر دو سرمربی مجبورند در دقایق ابتدایی با انجام یک بازی توأم بااحتیاط، اجازه دهند تا بازیکنان کم‌کم به شرایط مسابقه برگردند و پس‌ازاین به دنبال راهکاری برای گشودن دروازه رقیب باشند.
در وهله دوم باید به این نکته نیز اشاره کرد که این دو تیم با توجه به وضعیت مطلوبشان در جدول رده‌بندی، چندان احتیاج مبرمی برای به آب‌وآتش زدن و ارائه یک نمایش انتحاری ندارند و ترجیح می‌دهند تا یک تساوی به استقبال بازی‌های بعدی بروند. درواقع ترس از تبعات سخت شکست همواره عامل اصلی تساوی‌های بی‌شمار این دیدار حساس بود و هست.
به این نکات می‌توان سکوت محض و آزاردهنده ورزشگاه آزادی را نیز اضافه کرد که عملاً در جریان بازی هیچ نقشی در تهییج و بازیکنان تیم محبوبشان ندارند و شاید حل این مشکل کمترین انتظاری بود که می‌شد از مسئولان برگزاری این دیدار داشت.
به‌هرحال آنچه مسلم است، فضای کاملاً متفاوت و شرایط سختی است که ساپینتو و گل محمدی در شهرآورد "نود و نهم" با آن مواجه خواهند شد و همین امر وظیفه هر دو سرمربی موفق این دو تیم را سخت‌تر از همیشه خواهد کرد. آن‌ها کاملاً به اهمیت این دیدار واقفند و درعین‌حال می‌دانند پیروزی در این نبرد جانانه، ورای سه امتیاز شیرینش تا چه حد می‌تواند در ادامه این فصل بسیار سخت و فرسایشی به کمکشان بیاید.
شاید در فاصله تنها چند روز مانده تا برگزاری یکی از مهم‌ترین بازی‌های تاریخ فوتبال، جایی برای پرداختن به دربی داخلی بدون تماشاگر نباشد، اما چه بخواهیم چه نخواهیم، علی‌رغم تمام کارشکنی‌های صورت گرفته، این مسابقه که حالا به مرز 100 بازی رسیده است در هر شرایطی مهم‌ترین رقابت ورزشی سال به شمار می‌رود و از همین رو پرداختن به آن در قید هیچ زمانی نمی‌گنجد.
همواره به این شکل بوده که هر چهار سال یک‌بار اهالی فوتبال طی فقط یک ماه، پس از تماشای 64 جدال دیدنی و بعضاً فراموش ناشدنی در فصل تابستان، باید تا شروع فصل جدید رقابت‌های باشگاهی و گرم شدن مجدد تب فوتبال، منتظر می‌ماندند، درحالی‌که ماهیت برگزاری این جام (قطر 2022) کاملاً با دفعات قبل تفاوت‌های بارزی پیدا کرده است.
این بار به‌واسطه میزبانی کشور قطر و شرایط اقلیمی خاصی که شهر دوحه پایتخت این کشور دارد، عملاً برگزاری جام جهانی در فصل تابستان امری محال بود و به همین خاطر برای اولین مرتبه در طول تاریخ بازی‌های جام جهانی، تصمیم گرفته شد که این تورنمنت در خلال رقابت‌های باشگاهی و در فصلی غیر از تابستان برگزار شود. تصمیمی که در وهله اول بعید به نظر می‌رسید اما فیفا قاطعانه پشت این تصمیم جدید ایستاد و آن را عملی کرد.
به‌این‌ترتیب با پایان یافتن جام جهانی بلافاصله در کمترین زمان ممکن، بازی‌های باشگاهی روند خود را از سر می‌گیرد و تنور داغ فوتبال کمترین فرصتی را برای خاموشی پیدا نمی‌کند.
این رویه جدید فیفا، هرچقدر برای هواداران فوتبال می‌تواند خوشحال‌کننده باشد، اما عملاً کار برای سرمربیان تیم‌های استقلال و پرسپولیس بسیار سخت کرده است، چراکه آن‌ها باید پس از یک ماه دوری از شرایط مسابقه، تیمشان را برای رویارویی با دشمن قسم‌خورده اشان آماده کنند، جدالی که علاوه بر حساسیت‌های همیشگی، این بار قراراست بین تیم‌های اول (پرسپولیس) و دوم (استقلال) جدول رده‌بندی برگزار شود که در فاصله تنها دو امتیاز از یکدیگر قرار دارند.
صحبت‌های چند روز پیش بیژن طاهری سرپرست باشگاه استقلال و محمد محمدی معاون اجرای سرخ پوشان نیز مؤید همین مطلب است. اینکه چقدر بهتر بود شهرآورد تهران در کوران رقابت‌های لیگ برگزار می‌شد تا دو تیم با آمادگی بیشتری در مهم‌ترین بازی فصل به مصاف یکدیگر می‌رفتند.
درواقع این برای اولین بار است که شهرآورد تهران در چنین موقعیتی و در فاصله تنها دو روز پس از دیدار فینال جام جهانی بین تیم‌های آرژانتین و فرانسه قرار است برگزار شود و بدون شک همین مسئله روی سطح انتظاراتی که از این دیدار می‌رود تأثیر بسزایی خواهد گذاشت.
چراکه به‌طور طبیعی علاقه‌مندان به فوتبال هنوز در حال و هوای جام جهانی به سر می‌برند و همین امر باعث خواهد شد تا این دیدار در همه ابعادش از شکل برگزاری گرفته تا کیفیت فنی، سطح قضاوت، وضعیت چمن و ... در مقام مقایسه با رقابت‌های جام جهانی قرار بگیرد و این قیاس مع‌الفارق، قطعاً وظایف بازیکنان و کادر فنی را سخت‌تر از همیشه خواهد کرد.
استقلال و پرسپولیس در تاریخ 29 آذرماه در شرایطی به مصاف یکدیگر می‌روند که آخرین دیدار رسمی این دو تیم برمی‌گردد به تاریخ 6 و 11 آبان ماه که به ترتیب پرسپولیس مقابل مس کرمان و استقلال در سوپر جام به مصاف نساجی مازندران رفتند و از آن تاریخ به بعد هیچ‌کدام از این دو تیم در یک دیدار رسمی محک نخوردند.
این در حالی است که ساپینتو و گل محمدی تمام سعی خود را کردند تا در این مدت با انجام به‌موقع تمرینات و برگزاری بازی‌های متعدد دوستانه آن‌هم در زمین شماره یک آزادی تیمشان را در شرایط مسابقه قرار دهند، اما پرواضح است که بازی‌های دوستانه هرچقدر هم جدی باشد، فضای کاملاً متفاوتی نسبت به انجام بازی‌های رسمی دارد.
با توجه به تمام موارد فوق و شرایط خاصی که بر این دیدار حاکم است، می‌توان تا حدی پیش‌بینی کرد که دربی نود و نهم چندان نتواند انتظارات جامعه فوتبال را برآورده سازد (هرچند جام جهانی اخیر نشان داد، فوتبال به‌نوعی غیرقابل‌پیش‌بینی شده است.)
اولاً هر دو سرمربی مجبورند در دقایق ابتدایی با انجام یک بازی توأم بااحتیاط، اجازه دهند تا بازیکنان کم‌کم به شرایط مسابقه برگردند و پس‌ازاین به دنبال راهکاری برای گشودن دروازه رقیب باشند.
در وهله دوم باید به این نکته نیز اشاره کرد که این دو تیم با توجه به وضعیت مطلوبشان در جدول رده‌بندی، چندان احتیاج مبرمی برای به آب‌وآتش زدن و ارائه یک نمایش انتحاری ندارند و ترجیح می‌دهند تا یک تساوی به استقبال بازی‌های بعدی بروند. درواقع ترس از تبعات سخت شکست همواره عامل اصلی تساوی‌های بی‌شمار این دیدار حساس بود و هست.
به این نکات می‌توان سکوت محض و آزاردهنده ورزشگاه آزادی را نیز اضافه کرد که عملاً در جریان بازی هیچ نقشی در تهییج و بازیکنان تیم محبوبشان ندارند و شاید حل این مشکل کمترین انتظاری بود که می‌شد از مسئولان برگزاری این دیدار داشت.
به‌هرحال آنچه مسلم است، فضای کاملاً متفاوت و شرایط سختی است که ساپینتو و گل محمدی در شهرآورد "نود و نهم" با آن مواجه خواهند شد و همین امر وظیفه هر دو سرمربی موفق این دو تیم را سخت‌تر از همیشه خواهد کرد. آن‌ها کاملاً به اهمیت این دیدار واقفند و درعین‌حال می‌دانند پیروزی در این نبرد جانانه، ورای سه امتیاز شیرینش تا چه حد می‌تواند در ادامه این فصل بسیار سخت و فرسایشی به کمکشان بیاید.
شاید در فاصله تنها چند روز مانده تا برگزاری یکی از مهم‌ترین بازی‌های تاریخ فوتبال، جایی برای پرداختن به دربی داخلی بدون تماشاگر نباشد، اما چه بخواهیم چه نخواهیم، علی‌رغم تمام کارشکنی‌های صورت گرفته، این مسابقه که حالا به مرز 100 بازی رسیده است در هر شرایطی مهم‌ترین رقابت ورزشی سال به شمار می‌رود و از همین رو پرداختن به آن در قید هیچ زمانی نمی‌گنجد.
مرجع : ورزش سه
پربينندهترين مطالب و خبرها
