درمانی جدید برای مبارزه با سرطان مغز

گروه علمی: یک درمان مبتنی بر نانوذرات که توسط محققان دانشگاه ییل و دانشگاه کنتیکت توسعه یافته است قابلیت مبارزه با گلیوبلاستوما را دارد.گروهی از محققان دانشگاه ییل و دانشگاه کنتیکت یک درمان مبتنی بر نانوذرات ایجاد کرده‌اند که چندین عامل در گلیوبلاستوما (یک نوع تهاجمی و کشنده سرطان مغز) را مورد هدف قرار می‌دهد.

درمان جدید از نانوذرات چسبنده زیستی استفاده می‌کند که به محل تومور می‌چسبند و سپس به آرامی اسیدهای نوکلئیک پپتیدی سنتز شده‌ای را که حمل می‌کنند آزاد می‌کنند. این اسیدهای نوکلئیک پپتیدی میکرو آر.ان.ای‌ های(یعنی رشته‌های کوتاه آر. ان. ای که در بیان ژن نقش دارند) خاصی را مورد هدف قرار می‌دهند. به طور خاص، آن‌ها به سمت نوعی از میکرو آر.ان.ای با بیان بیش از حد به نام «oncomiRs» که به تکثیر سلول‌های سرطانی و رشد تومور منجر می‌شود، هدایت می‌شوند.

هنگامی که اسیدهای نوکلئیک پپتیدی به oncomiRها متصل می‌شوند، فعالیت تحریک کننده تومور را متوقف می‌کنند. در این مطالعه محققان آزمایشگاه‌های پروفسور «مارک سالتزمن» از ییل و «رامان باهال» از دانشگاه کنتیکت با یکدیگر همکاری کردند. به گفته محققان، برخلاف تلاش‌های مشابهی که در یک زمان تنها یک oncomiR را هدف قرار می‌دهند، این درمان دو مورد را مورد هدف قرار می‌دهد و همین امر باعث می‌شود تأثیر آن بر سلول‌های سرطانی قوی‌تر شود. موش‌های آزمایشی که این درمان را دریافت کردند، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از موش‌های کنترل شده زنده ماندند.

سالتزمن گفت: این درمان می‌تواند هر دو هدف را همزمان از بین ببرد و سبب افزایش بقا شود. این نتایج بهترین نتایجی است که تا به حال در این نوع تومور مغزی تهاجمی دیده‌ام. یکی از چالش‌های توسعه این درمان، طراحی عوامل ضد سرطان موسوم به antimiRs بود، به طوری که دو نوع مختلف بتوانند در یک نانوذره قرار گیرند.

باهال، گفت: ما تمام این ترکیبات را سنتز کردیم و به این ایده رسیدیم که لازم نیست هر بار یک oncomiR را هدف قرار دهید. اکنون می‌توانیم درباره چندین هدف oncomiR فکر کنیم. در این مطالعه محققان oncomiR‌های معروف به miR-۱۰b و miR-۲۱ را هدف قرار دادند که هر دو در گلیوبلاستوما بسیار رایج هستند. با این حال، درمان‌های آینده را می‌توان به راحتی برای بیماران خاص طراحی کرد.سالتزمن این درمان را تداخل دو فناوری می‌نامد. او گفت: یکی فناوری نانوذرات چسبنده زیستی است که ما قبلاً توسعه داده بودیم و آن را با این فناوری اسید نوکلئیک پپتیدی که رامان توسعه داده بود، تلفیق کردیم.یافته‌های این مطالعه در مجله «Science Advances» منتشر شده است.