مملکت‌داری شیرتوشیر، اقتصاد کشکی، امربمعروف هم ماستی!

گروه فیلم: ویدئویی از سخنان یك روحانی منتشر شده كه باانتقاد از برخوردهای اخیر با بانوان ایرانی توسط افرادی كه به گفته او افكار داعشی دارند می‌گوید: مملکت‌داری شیرتو شیر، اقتصاد کشکی، امر بمعروفش هم می‌شود ماستی!
...

نقض کرامت انسان با نهی از منکر کشکی
 مجید مرادی
 آنچه در شاندیز انفاق افتاد توحشی با روکشی متدینانه بود. نام آن را می‌توان نهی از منکر کشکی نامید که با پاشیدن ماست به سر دو خانم بی روسری انجام شد. حتی با دزد هم این گونه رفتار کردن غیر شرعی و غیرقانونی است. امام علی راضی نبود با قاتلش هم این گونه رفتار کنند. بارها نوشتیم و گفتیم که بی حجابی بخش اعظم زنان لبنانی موجب تباه شدن جوانان شیعه نشد و خود نصرالله هم هیچ گاه صف حزب الله را از این دست زنان جدا نکرد و در هر شهر و روستای بخش شیعه نشین جنوب لبنان پا گذاری زنان با حجاب و بی حجاب را همه جا حتی درون یک خانه می توانی ببینی ونفرتی در میانشان نیست.
 وقتی زیاد الرحبانی پسر فیروز ستاره آواز عربی گفت مادرش (که مسیحی است) سیدحسن نصرالله را دوست دارد برخی فیروز را سرزنش کردند که چه معنی دارد خواننده زنی مسیحی از یک روحانی مسلمان خوشش آید؟! اما سیدحسن در اولین سخنرانی اش گفت چرا بر طبل نفرت می کوبید؟! یعنی هیچ کس حق ندارد کسی را دوست داشته باشد؟!
 اما این جا چه خبر است؟! چرا مردم را در مقابل هم قرار می دهید؟! باورهای دینی را دستمایه نفرت افکنی نکنید. نگذارید زنان محجبه هزینه نهی از منکر کشکی شما را بپردازند. بالاخره جواب های هوی است و هر تحقیری واکنش مشابه در پی دارد. در آن سو هم جاهلان کم نیستند و اگر بر چادر یک زن محجبه ماست بپاشند سببش چنین جاهلانی هستند. چرا برخی نمی فهمند که با نقض کرامت انسان نمی توانند باور دینی خود را منتشر کنند؟! کدام واجب دینی با زور رواج یافته که حجاب رواج یابد؟!  چنین رفتارهایی با کرامت انسان ناسازگار است. کرامت انسان ذاتی است و انگیزه های دینی مجوز نقض این کرامت را فراهم نمی کند. غالب مردم از این سبک کشکی شما متنفرند. این رفتار آن قدر زننده و نتیجه اش معکوس بود که حتی حمید رسایی از آن تبری جست. یعنی فاجعه تا این حد عمیق است.

حمله کنندگان به زنان درد دین و شریعت ندارند
 فرهاد قنبری
بی گمان اگر کسی تصور می کند که حمله کننده به این زنان، دغدغه دین و شریعت  دارد سخت در اشتباه است.
ریشه این کینه و عصبانیت و خشونت در دو چیز است
۱- نگاه رعیت مآبانه به شهروندان 
آنها نه آنگونه که ادعا می کنند از مشاهده موی زنان دچار گناه و عصیان می شوند و نه از دیدن روزه خواری کسی هوس آب و غذا می کنند.(بسیاری از آنها در منازل خود کودکان و سالمندانی دارند که روزه نگرفته و در مقابل چشمان آنها غذا می خورند) ناراحتی این طیف از تمرد بخشی از جامعه از خواسته و باورهای آنهاست آنها مردم را نه شهروند بلکه رعیتی می بینند که در هر صورت باید اطاعت و فرمانبرداری کامل داشته باشد
۲- توهم «دزدیده شدن لذت توسط دیگری» است
آنها تصور می کنند که بی حجاب و روزه خوار و امثالهم غرق در لذت و سرمستی هستند [و چون خود به هر دلیلی نمی توانند چنین رفتاری داشته و به اصطلاح چنین لذتی را تجربه کنند] با پرخاش و عصبانیت به آنها حمله ور می شوند. آنها نه از هدف دین و شریعت که رهایی انسان از بند قدرت و شهوت و آز و طمع و آزارگری و تبدیل او به انسانی بهتر است، چیزی می دانند و نه اعتقاد قلبی و راسخ به باورهای دینی خود دارند