شمارش معکوس برای سقوط ماهواره ناسا

به گفته مقامات ناسا، RHESSI یک ماهواره بزرگ نیست. این ماهواره فقط ۲۷۰ کیلوگرم وزن دارد و بیشتر جرم آن طی ورود به جو زمین به خاکستر و بخار تبدیل می‌شود. با وجود این، مقامات ناسا در به‌روزرسانی ۱۷ آوریل نوشتند: انتظار می‌رود برخی از اجزای ماهواره پس از ورود مجدد باقی بمانند. خطر آسیب رساندن به مردم روی زمین کم است و تقریبا یک در ۲۴۶۷ برآورد می‌شود.

ورود قریب‌الوقوع RHESSI به جو زمین، یادآوری دیگری است مبنی بر اینکه مدار زمین به طور فزاینده‌ای شلوغ و خطرناک است. به عنوان مثال، بیش از ۳۰ هزار قطعه زباله مداری در حال حاضر توسط شبکه‌های نظارت فضایی جهان ردیابی می‌شود اما بسیاری از زباله‌های دیگر وجود دارند که برای ما کوچک‌تر از آن هستند که بخواهیم به آنها توجه کنیم.

«آژانس فضایی اروپا»(ESA) تخمین می‌زند که در حال حاضر حدود یک میلیون جرم بین یک تا ۱۰ سانتی‌متر در اطراف سیاره ما می‌چرخند و تعداد تقریبی قطعات بین یک میلی‌متر و ۰.۴ اینچ واقعا خیره‌کننده است. این تعداد به ۱۳۰ میلیون یا بیشتر می‌رسد.

حتی این خرده‌های کوچک نیز با توجه به سرعت فوق‌العاده خود می‌توانند در صورت برخورد با ماهواره یا فضاپیمای دارای سرنشین، آسیب جدی وارد کنند. در مدار پایین زمین که «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) و بسیاری دیگر از فضاپیماها را در خود جای داده است، زباله‌ها با سرعت حدود ۲۸۱۶۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند.

برخوردهای فضایی، تعداد بیشتری از زباله‌های فضایی را تولید می‌کنند و این امر می‌تواند به برخوردهای بیشتر منجر شود. اگر این موارد به اندازه زیادی اتفاق بیفتند، ما با آبشاری مخوف به نام «سندرم کسلر»(Kessler Syndrome) روبه‌رو خواهیم شد که می‌تواند توانایی کاوش در فضا را به طور جدی مختل کند.

ماهواره RHESSI در فوریه ۲۰۰۲ با موشک «پگاسوس ایکس ال»(Pegasus XL) به مدار پایین زمین پرتاب شد. این فضاپیما با استفاده از تجهیزات علمی خود شامل یک طیف‌سنج تصویربرداری که پرتوهای ایکس و گاما را ثبت می‌کرد، شراره‌های خورشیدی و خروج جرم از تاج خورشیدی را مورد بررسی قرار داد.

مقامات ناسا نوشتند: ماهواره RHESSI در طول ماموریت خود، بیش از ۱۰۰ هزار رویداد پرتو ایکس را ثبت کرد که به دانشمندان امکان داد تا ذرات پرانرژی موجود در شراره‌های خورشیدی را بررسی کنند. این تصویرساز به پژوهشگران کمک کرد تا فرکانس، مکان و حرکت ذرات را تعیین کنند و بفهمند که ذرات در کجا شتاب می‌گیرند.