شناسایی هفت نشانه مهم سرطان سر و گردن

گروه علمی: سرطان های سر و گردن طیفی از تومورهای بدخیمی را در بر می گیرند که گلو، تارهای صوتی، دهان، بینی و ساختارهای مرتبط را تحت تاثیر قرار می دهند. این وضعیت کشنده یک نگرانی بهداشتی قابل توجه در سراسر جهان است.

به گزارش سیناپرس، سرطان های سر و گردن یکی از شایع ترین انواع سرطان در بسیاری از مناطق جهان است که بار قابل توجهی از موارد این بیماری را به خود اختصاص می دهد. شیوع سرطان سر و گردن تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عادات سبک زندگی، شیوه های فرهنگی، قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی، اجتماعی و اقتصادی است.

به گفته متخصصین، مانند هر نوع سرطان، درک این بیماری و مدیریت آن برای بیماران و خانواده های آن ها بسیار مهم است. دکتر ماندیپ سینگ مالهوترا، مدیر انکولوژی جراحی، بیمارستان CK Birla (R)، دهلی، به برخی از سوالات و نگرانی های رایج در مورد سرطان سر و گردن پاسخ می دهد:

چه چیزی باعث سرطان سر و گردن می شود؟
عوامل خطر اولیه عبارتند از مصرف تنباکو (سیگار، سیگار برگ، تنباکوی بدون دود) و مصرف بیش از حد الکل. شیوع سرطان دهان به  طور ویژه به دلیل استفاده گسترده از تنباکو بالا است. مصرف الکل، به ویژه زمانی که با مصرف تنباکو همراه باشد، خطر ابتلا به سرطان سر و گردن را افزایش می دهد. علاوه بر این، عفونت ویروس پاپیلومای انسانی  HPV ، به ویژه سویه HPV16، یک عامل خطر فزاینده برای برخی سرطان‌های سر و گردن، به ویژه در اوروفارنکس است.

علائم غیر معمول سرطان سر و گردن چیست؟
سرطان های سر و گردن می توانند با علائم مختلفی ظاهر شوند که بسته به محل و مرحله خاص سرطان ممکن است متفاوت باشد. برخی از علائم رایج سرطان سر و گردن عبارتند از:
گلو درد
سرفه های مداوم
گرفتگی صدا
مشکل در بلع
گوش درد
یک توده یا توده در گردن
کاهش وزن غیر قابل توضیح
در صورت بروز هر گونه علائم مداوم، توصیه می شود از یک متخصص کمک گرفته و از نظر بالینی تلاش شود تا بیماری در مراحل اولیه شناسایی شود.

درمان سرطان سر و گردن چگونه بر گفتار و بلع تأثیر می گذارد؟
بسته به محل سرطان و میزان مداخله، درمان ممکن است بر گفتار و بلع تأثیر بگذارد. جراحی تومورها در ناحیه سر و گردن ممکن است شامل برداشتن قسمت ‌هایی از زبان، گلو یا تارهای صوتی (حنجره) باشد. این روش ‌ها می ‌توانند مستقیماً بر توانایی ‌های گفتار و بلع تأثیر بگذارند. در برخی موارد، جراحی ترمیمی ممکن است برای بازیابی عملکرد انجام شود، اما همچنان این مداخلات ممکن است منجر به تغییر در گفتار و بلع شود. از سوی دیگر، پرتودرمانی و شیمی درمانی نیز می تواند باعث التهاب، زخم و سفتی در عضلات و بافت های درگیر در گفتار و بلع شود.