این افراد دچار مرگ زودرس می شوند

 
همچنین مناطقی که شرایط اجتماعی-اقتصادی بهتری داشتند، کمترین تعداد مرگ‌های ناشی از بیماری قلبی مرتبط با آلودگی هوا که به آلودگی PM نسبت داده می‌شود، داشتند. با این حال، نرخ ناتوانی در میان مردم این مناطق نیز بیشترین میزان بود.دکتر «فرشاد فرزادفر»، نویسنده ارشد این مطالعه دانشگاه علوم پزشکی تهران، گفت: «ما بر بررسی بار این آلاینده‌ها در سطح جهانی تمرکز کردیم زیرا آلودگی ذرات معلق یک عامل خطر زیست محیطی گسترده است که همه جمعیت‌ها را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و درک تأثیر آن بر سلامت قلب و عروق می‌تواند به هدایت مداخلات بهداشت عمومی و تصمیم‌گیری‌های سیاستی کمک کند».
 
تیم او از داده‌های ۲۰۴ کشور برای تجزیه و تحلیل آلودگی ذرات معلق به عنوان یک عامل خطر برای مرگ و ناتوانی استفاده کرد. این داده‌ها بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۱۹ به عنوان بخشی از مطالعه بار جهانی بیماری جمع‌آوری شد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و میزان سکته و بیماری قلبی را تخمین زد.محققان تغییرات در طول زمان را در سال‌های زندگی از دست رفته به دلیل مرگ زودرس، سال‌های زندگی با ناتوانی و سال‌های زندگی تعدیل‌شده با ناتوانی تجزیه و تحلیل کردند.
 
محققان به این نتیجه رسیدند که تعداد کل مرگ‌های زودرس و سال‌ها ناتوانی قلبی ناشی از بیماری‌های ناشی از آلودگی ذرات معلق از ۲.۶ میلیون در سال ۱۹۹۰ به ۳.۵ میلیون در سال ۲۰۱۹ افزایش یافته است که ۳۱ درصد افزایش را در سراسر جهان نشان می‌دهد.این تحقیق همچنین نشان داد که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹، نزدیک به ۳۷ درصد کاهش در مرگ‌های زودرس ناشی از آلودگی ذرات معلق وجود داشته است. این بدان معناست که در حالی که افراد کمتری بر اثر بیماری قلبی جان خود را از دست داده‌اند، افراد مدت طولانی‌تری با ناتوانی ناشی از آلودگی هوا زندگی می‌کنند.
 
فرزادفر در بیانیه خبری انجمن قلب گفت: «کاهش مرگ و میر ممکن است خبر مثبت تلقی شود، زیرا نشان‌دهنده بهبود مراقبت‌های بهداشتی، اقدامات کنترل آلودگی هوا و دسترسی به درمان است. با این حال، افزایش سال‌های زندگی با ناتوانی نشان می‌دهد که اگرچه افراد کمتری در اثر بیماری‌های قلبی عروقی جان خود را از دست می‌دهند، اما افراد بیشتری با ناتوانی زندگی می‌کنند.»