ویتامینی که مانع پیشرفت پارکینسون می‌شود

کارشناسان آلمانی دانشگاه توبینگن (The new University of Tübingen and Hertie Institute) ویتامین B ۳ را نقطه عطفی در درمان بیماری پارکینسون دانسته اند و امیدوارهستند از این کشف برای کمک به بیماران استفاده کنند.پارکینسون نوعی بیماری عصبی پیش رونده است که سبب نابودی سلول‌های مغزی مربوط به کنترل حرکت اعضای بدن می‌شود و به این ترتیب فرد دچار اختلال در حرکت خواهد شد.
 
تنها در کشور انگلستان بیش از ۱۴۰ هزارنفر و درآمریکا بیش از یک میلیون نفر به این بیماری مبتلا هستند که راهکار قطعی برای درمان ندارد.کارشناسان برای بررسی درخصوص اثربخشی ویتامین B ۳ بر بهبود بیماران مبتلا به پارکینسون مقداری سلول پوستی ازمبتلایان به پارکینسون دریافت و آن‌ها را به سلول‌های عصبی برای آزمایش تبدیل کردند.
 
سلول‌ها حاوی ژنی به نام (GBA) بود که ژنی خطرناک و اثرگذار در ابتلای افراد به این بیماری است و سبب سفتی ماهیچه ها، کندی حرکت، لرزش اندام‌ها و سایر عارضه‌های جانبی می‌شود.کارشناسان پیش بینی کرده بودند که میتوکندری (هسته ایجاد انرژی درسلول ها) در این سلول‌های عصبی به خوبی عمل نمی‌کند.در بخش دوم کارشناسان ترکیبی از ویتامین B ۳ را به هسته سلولی افزودند و متوجه شدند فعالیت میتوکندری سلول‌های عصبی افزایش یافته است که درنتیجه سبب کاهش اثرات پارکینسون در بیماران می‌شود.
 
اکنون آزمایش بالینی در آمریکا درحال انجام است و درآن اثر درمانی با نیاسین در افراد مبتلابه پارکینسون مورد پژوهش قرارگرفته است که نتیجه آن اواخر سال ۲۰۱۹ مشخص می‌شود.کارشناسان اعتقاد دارند مصرف ویتامین B ۳ سبب حفظ و سلامت سلول‌های مغزی و کمک به کارکرد درست آن‌ها می‌شود.

مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین B ۳ یا همان نیاسین اثر‌های درمانی منحصر به فردی در درمان این عارضه داشته است و کارشناسان توصیه می‌کنند افراد مبتلا، به میزان مجاز از مواد خوراکی حاوی این ویتامین را در رژیم غذایی خود قرار دهند.نیاسین در خوراکی هایی، چون جگر گوسفندی، بادام زمینی، گوشت قرمز، نخودفرنگی، تخمه آفتابگردان، ماهی تن و آووکادو وجود دارد.

درعین حال مصرف بیش از اندازه مکمل‌های ویتامینی حاوی نیاسین می‌تواند عارضه‌های سلامت در افراد ایجاد کند به همین دلیل پزشکان توصیه می‌کنند افراد به میزان مجاز و زیر نظر پزشک از مکمل‌های ویتامینی بهره بگیرند.
بیماری پارکینسون سبب سفتی عضله‌های بدن، کندی در حرکت اندام ها، لرزش غیرارادی، اختلال خواب، خستگی مزمن و کاهش کیفیت زندگی می‌شود و بیشتر بیماران به افسردگی شدید مبتلا می‌شوند.نتیجه این پژوهش در نشریه (Cell Reports) به چاپ رسیده است.