خوش‌‏ شانس‏‌ترین دولت ایران 

گروه سیاسی: روزنامه اصلاح طلب هم میهن در یادداشتی خوش شانس ترین دولت ها در جمهوری اسلامی را معرفی کرده و وجه اشتراک بین آنها را تشریح کرده است.
در سرمقاله هم میهن آمده است؛
اگر بخواهیم در میان دولت‌های پس از انقلاب، خوش‌شانس‌ترین دولت را نام بریم، یکی دولت اول آقای هاشمی است و دیگری دولت آقای رئیسی. البته، دولت احمدی‌نژاد هم از حیث دیگری خوش‌شانس بود.
دو دولت اول از حیث حمایت دربست تمام قوای حکومتی از آنان و نیز در اختیار داشتن همه‌ رسانه‌ها و محدودیت منتقدان خوش‌شانس بودند. البته، شاید چنین وصفی به‌نوعی بدشانسی هم باشد، چون این یکدستی‌ها در بلندمدت و حتی کوتاه‌مدت نیز موجب ناکارآمدی می‌شود.
البته، تنش‌های بیش از اندازه هم اصلاً خوب نیست، ولی فقدان مخالف و منتقد یک عارضه سیاسی است. در هر حال، برای این دولت موانع خدمت مفقود است و هیچ توجیهی در عدم تحقق وعده‌ها پذیرفتنی نیست. تمامی قوا و رسانه‌های رسمی دربست در اختیار این دولت هستند، نه‌تنها نقدی نمی‌کنند، بلکه در دستاوردسازی هم مشارکت فعال دارند. اتفاقاً یکی از علل رأی ندادن برخی از مردم این بود که می‌دیدند رأی دادن آنان موجب شکاف و سپس ناکارآمدی درون ساختار قدرت می‌شود، لذا گفتند بگذار همه یکدست شوند، شاید گرهی باز شود؛ اتفاقی که با گذشت دو سال رخ نداده است و چنان‌که در بیانات دیروز رهبری هم عنوان شد، بهبود شرایط برای مردم ملموس نیست.
اما به‌عنوان یک راهنمای مناسب برای این دولت باید به این بخش از سخنان مقام رهبری اشاره کرد که دیروز و در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت اظهار داشتند که «مسئله معیشت مردم خیلی مهم است/همه اقدامات مثبت دولت که با این زحمت انجام می‌شود، تحت‌الشعاع مشکلات معیشتی قرار می‌گیرد و این حیف است/عمده تحریم‌ها،‌ باهدف گروگان‌گرفتن معیشت مردم است؛ باید در کنار مذاکرات،‌ تحریم‌ها را خنثی کرد/مهمترین شاخص خنثی‌سازی تحریم‌ها، کاهش تورم است. هرتصمیمی می‌خواهید در زمینه اقتصاد بگیرید ببینید تاثیرش بر نکات برجسته‌ای مانند فاصله طبقاتی، ثبات بازار، نرخ ارز، کاهش تورم و رشد تولید چگونه است.»
۱. درباره تحریم‌ها باید گفت، برخلاف دولت قبل که عده‌ای در حکومت و تعداد بیشتری هم در بیرون آن به‌شدت چوب لای چرخ دولت می‌گذاشتند و حتی تحریم‌ها را مثبت می‌دانستند، در این دولت که خود را ملتزم به رهنمودهای رهبری معرفی می‌کنند، همه شرایط برای حل این مسئله در اختیار دولت است. منتقدان بیرونی دولت هم صددرصد حامی رفع تحریم‌ها هستند. در داخل حکومت و رسانه‌های رسمی نیز حتماً هر اقدامی از جمله رفع تحریم‌ها را چندبرابر تبلیغ و حمایت می‌کنند؛ مثل دیگر اقدامات خارجی این دولت، و این دقیقاً در نقطه مقابل وضعیت دولت پیش است.
۲. مسئله اصلی ارزیابی نتایج عملکردی دولت‌هاست. ما نیز بارها گفته‌ایم که حاصل هر اقدامی در دولت باید خود را در کاهش تورم و نابرابری و افزایش تولید ناخالص داخلی، نرخ ارز و رشد اشتغال نشان دهد. اینکه آنها را به گردن دولت‌های قبل یا بیگانگان بیندازید نه‌فقط رافع مسئولیت این دولت نیست، بلکه عذر بدتر از گناه هم هست.
همه این شاخص‌ها در دو سال گذشته یا بدتر از قبل بوده یا مطابق انتظار نبوده است. وضعیت تورم و نرخ ارز که بسیار روشن است. نابرابری تغییر معناداری نکرد. این به‌رغم آن است که یارانه‌ها ۳ تا ۴برابر بیشتر شده درحالی‌که باید ضریب جینی را به‌شدت کم می‌کرد. این نشان می‌دهد که سازوکار اصلی اقتصاد در مسیر نابرابری بود که به‌رغم پرداخت یارانه‌ها ضریب جینی تغییر معناداری نداشته است.
افزایش بی‌ثباتی بازار نیز در رشد نرخ‌های تورم و هم در ارز دیده می‌شود. افزایش تولید ناخالص داخلی نیز در حد ۴ تا ۵/۴درصد چنگی به دل نمی‌زند زیرا دولت روحانی در اوج کرونا و تحریم‌های ترامپ در سال ۹۹ بیش از ۳ درصد رشد ایجاد کرد، ضمن اینکه درآمدهای نفتی آن دولت در حداقل بود ولی در دولت کنونی به دلیل شل شدن تحریم‌ها، درآمدهای نفتی بیشتر شده است. قابل توجه اینکه هنوز نتوانسته‌ایم به اوج میزان اشتغال و تولید ناخالص داخلی پیش از کرونا برسیم؛ درحالی‌که ۸۵درصد کشورها در فاصله کوتاهی کاهش این دوره را جبران و حتی از آن هم عبور کرده‌اند. درهرحال، معیارها برای ارزیابی کار دولت همین‌هاست که گفته شد، همین و دیگر هیچ.