تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۸/۰۹ ساعت ۱۰:۳۳
کد مطلب : ۴۳۶۸۷۵
دولت سیزدهم واقع‌بینی درستی نسبت به مسائل مسکن در کشور ندارد
رویاپردازی برنامه هفتم در حوزه مسکن
گروه اقتصادی: مسکن همیشه یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌‌ها در ایران بوده و به همین دلیل در طرح‌ریزی برنامه‌های توسعه نیز همیشه بخشی مجزا برای مسکن و ساخت و ساز وجود دارد؛ برنامه هفتم هم با وجود تمام انتقاداتی که به آن وارد است از این اصل مستثنی نیست.
به گزارش تجارت نیوز، در لایحه برنامه هفتم توسعه کشور از شاخصی به‌نام «شاخص دسترسی به مسکن» یادشده که میزان آن مربوط به تعداد سال‌هایی است که یک فرد باید کار و همه درآمد خود را پس‌انداز کند تا صاحب یک خانه با متراژ ۷۵ متر شود.
بر این اساس، دولت پیش‌بینی کرده است دسترسی به مسکن در پایان برنامه هفتم یعنی پایان سال 1407 تا هفت سال و نیم کاهش پیدا می‌کند، اما در نهایت این مقدار با هدف واقعی‌‌‌سازی اهداف کمی برنامه از سوی کمیسیون تلفیق به 12 سال افزایش پیدا کرد. اما این رقم تا چه اندازه به حقیقت نزدیک است؟
میزان انتظار برای خرید مسکن
ادعای دولت در مورد سال‌های انتظار برای خرید از دو جنبه قابل بررسی است. ابتدا باید به این مسئله اشاره کرد که نمودار قیمت مسکن از سال 57 تا کنون در مجموع، روندی صعودی را پیموده است و کارشناسان اقتصادی معتقدند این روند همیشه ادامه خواهد داشت.
همچنین کاهش قیمت کنونی نیز برآمده از رکود در بازار معاملات و ساخت و ساز است و بر اساس تجربیات سال‌های پیشین با بازگشت رونق به بازار، روند صعودی قیمت نیز از سر گرفته خواهد شد.مسئله دوم این است که با توجه به حقوق هشت میلیون تومانی وزارت کار قشر بزرگی از مردم حتی بعد از گذشت 100 سال نیز قادر به تهیه یک خانه حداقلی نخواهند بود.
با توجه به آخرین گزارش منتشرشده از سوی مرکز آمار، متوسط قیمت مسکن در شهر تهران به 77 میلیون تومان رسیده است! از آنجا که به‌ویژه در کلانشهرها عملا امکان خرید خانه برای افراد با حقوق کارگری وجود ندارد، کارگران غالبا متقاضی اجاره واحدهای مسکونی هستند.
با این حال به‌طور استاندارد افراد باید یک سوم حقوق ماهیانه خود را به مسکن اختصاص دهند و بر همین اساس حالا زمان انتظار برای خانه‌دار شدن کارگران افزایش چشمگیری پیدا کرده است. با توجه به حقوق هشت میلیون تومانی وزارت کار، اکنون کارگران باید حدود 28 سال در انتظار باشند تا بتوانند با یک سوم حقوق خود در تهران، تنها یک متر خانه بخرند! با همین محاسبات همچنین کارگران باید 106 سال منتظر بمانند تا بتوانند خانه‌ای 50 متری بخرند!
این در حالی‌ست که وام خرید مسکن نیز عملا برای این اقشار کارایی ندارد و گرهی از مشکلات آنها باز نمی‌کند، زیرا اقساط این وام ماهانه تا 20 میلیون تومان هم می‌رسد!به‌نظر می‌رسد دولت سیزدهم واقع‌بینی درستی نسبت به مسائل حوزه مسکن در کشور ندارد و نظرات غیرکارشناسی و پروژه‌های ناممکن مانند تحویل چهار میلیون واحد در چهار نیز گواهی بر این است.
به گزارش تجارت نیوز، در لایحه برنامه هفتم توسعه کشور از شاخصی به‌نام «شاخص دسترسی به مسکن» یادشده که میزان آن مربوط به تعداد سال‌هایی است که یک فرد باید کار و همه درآمد خود را پس‌انداز کند تا صاحب یک خانه با متراژ ۷۵ متر شود.
بر این اساس، دولت پیش‌بینی کرده است دسترسی به مسکن در پایان برنامه هفتم یعنی پایان سال 1407 تا هفت سال و نیم کاهش پیدا می‌کند، اما در نهایت این مقدار با هدف واقعی‌‌‌سازی اهداف کمی برنامه از سوی کمیسیون تلفیق به 12 سال افزایش پیدا کرد. اما این رقم تا چه اندازه به حقیقت نزدیک است؟
میزان انتظار برای خرید مسکن
ادعای دولت در مورد سال‌های انتظار برای خرید از دو جنبه قابل بررسی است. ابتدا باید به این مسئله اشاره کرد که نمودار قیمت مسکن از سال 57 تا کنون در مجموع، روندی صعودی را پیموده است و کارشناسان اقتصادی معتقدند این روند همیشه ادامه خواهد داشت.
همچنین کاهش قیمت کنونی نیز برآمده از رکود در بازار معاملات و ساخت و ساز است و بر اساس تجربیات سال‌های پیشین با بازگشت رونق به بازار، روند صعودی قیمت نیز از سر گرفته خواهد شد.مسئله دوم این است که با توجه به حقوق هشت میلیون تومانی وزارت کار قشر بزرگی از مردم حتی بعد از گذشت 100 سال نیز قادر به تهیه یک خانه حداقلی نخواهند بود.
با توجه به آخرین گزارش منتشرشده از سوی مرکز آمار، متوسط قیمت مسکن در شهر تهران به 77 میلیون تومان رسیده است! از آنجا که به‌ویژه در کلانشهرها عملا امکان خرید خانه برای افراد با حقوق کارگری وجود ندارد، کارگران غالبا متقاضی اجاره واحدهای مسکونی هستند.
با این حال به‌طور استاندارد افراد باید یک سوم حقوق ماهیانه خود را به مسکن اختصاص دهند و بر همین اساس حالا زمان انتظار برای خانه‌دار شدن کارگران افزایش چشمگیری پیدا کرده است. با توجه به حقوق هشت میلیون تومانی وزارت کار، اکنون کارگران باید حدود 28 سال در انتظار باشند تا بتوانند با یک سوم حقوق خود در تهران، تنها یک متر خانه بخرند! با همین محاسبات همچنین کارگران باید 106 سال منتظر بمانند تا بتوانند خانه‌ای 50 متری بخرند!
این در حالی‌ست که وام خرید مسکن نیز عملا برای این اقشار کارایی ندارد و گرهی از مشکلات آنها باز نمی‌کند، زیرا اقساط این وام ماهانه تا 20 میلیون تومان هم می‌رسد!به‌نظر می‌رسد دولت سیزدهم واقع‌بینی درستی نسبت به مسائل حوزه مسکن در کشور ندارد و نظرات غیرکارشناسی و پروژه‌های ناممکن مانند تحویل چهار میلیون واحد در چهار نیز گواهی بر این است.
پربينندهترين مطالب و خبرها
