تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۸/۱۷ ساعت ۱۰:۰۰
کد مطلب : ۴۳۸۱۰۹
حقیقت تلخ درباره امید به زندگی ایرانی‌ها
گروه جامعه: روزنامه «جهان‌صنعت» آخرین تحولات شاخص توسعه انسانی ایران را بررسی کرده که بر اساس آن عمر ایرانیان کوتاه شده است.مطابق با آخرین آمارهای منتشره، میانگین نرخ امید به زندگی در ایران، به ۹/۷۳ سال است که نسبت به ۷/۷۶ سال در دو سال پیش از این بررسی، از سقوط میانگین هندسی نرخ امید به زندگی در ایران حکایت دارد.
افزایش مرگ‌ومیرها بر اثر حجم بالای تصادفات بین‌جاده‌ای، افزایش موارد تلفات مرتبط با حوادث طبیعی و حوادث کار، افزایش میزان آلاینده‌های خوراکی، هوا، پارازیت، صوتی و آب، از جمله مواردی است که در مجموع باعث کاهش چشمگیر میانگین امید به زندگی کشور شده است.
میانگین سال‌های امید به تحصیل نیز در کشور تغییر محسوسی نشان می‌دهد. میانگین سال‌های امید به تحصیل در کشور نسبت به بازه زمانی پیش از این، با ۳ دهم واحد درصد رشد، از ۳/۱۰ سال به ۶/۱۰ سال رسیده است. تخصصی‌تر شدن بازار کار و تسهیل شرایط پذیرش در دانشگاه‌ها و دونوبتی شدن کنکور سراسری، باعث شده که میانگین امید به تحصیل در کشور کمی افزایش یابد. البته این آمار می‌تواند محل مناقشه نیز واقع شود.
مطابق با آخرین آماری که معصومه نجفی پازوکی معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش‌و‌پرورش در سال گذشه بیان کرد، میزان ریتینگ ترک تحصیل در مقطع ابتدایی، از حدود ۱۶۲ هزار نفر در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ به حدود ۲۱۱ هزار نفر در سال پیش رسیده است که نگرانی‌های زیادی را از محل افزایش ترک تحصیل دانش‌آموزان کم‌بضاعت مالی ایجاد می‌کند.
این نگرانی زمانی بالاتر می‌رود که بازهم مطابق با آمار وزارت کار و رفاه اجتماعی، نرخ مشارکت اقتصادی جمعیت ۱۵سال به بالا، با افزایش ۲ درصدی همراه بوده که به معنای شیفت کردن دانش‌آموزان از تحصیل به سمت بازار کار با مشاغل کم‌بازده‌تر است (به علت فقدان داشتن پایان خدمت برای پسران و عدم امکان برخورداری از حداقل‌های گارانتی‌شده شغلی وزارت کار مانند بیمه و حداقل دستمزد) و در یک نمای هولناک‌تر، تعداد افراد بازمانده از سال‌های تحصیلی از مرز یک میلیون دانش‌آموز نیز عبور کرده است و این می‌تواند در ارزیابی بعدی UNDP، رتبه ایران را بازهم بدتر از وضع فعلی به نمایش بگذارد.
میانگین سال‌های تحصیل ایرانیان از شهروندان کشورهای توسعه‌یافته مانند آلمان و ایالات‌متحده (با میانگین‌های بالای ۱۴ سال امید به تحصیل) بسیار پایین‌تر است و این آمار حتی نسبت به همسایگانی چون روسیه و عربستان نیز با میانگین بالای ۱۳ سال، در وضعیت شایسته‌ای قرار ندارد.
افزایش مرگ‌ومیرها بر اثر حجم بالای تصادفات بین‌جاده‌ای، افزایش موارد تلفات مرتبط با حوادث طبیعی و حوادث کار، افزایش میزان آلاینده‌های خوراکی، هوا، پارازیت، صوتی و آب، از جمله مواردی است که در مجموع باعث کاهش چشمگیر میانگین امید به زندگی کشور شده است.
میانگین سال‌های امید به تحصیل نیز در کشور تغییر محسوسی نشان می‌دهد. میانگین سال‌های امید به تحصیل در کشور نسبت به بازه زمانی پیش از این، با ۳ دهم واحد درصد رشد، از ۳/۱۰ سال به ۶/۱۰ سال رسیده است. تخصصی‌تر شدن بازار کار و تسهیل شرایط پذیرش در دانشگاه‌ها و دونوبتی شدن کنکور سراسری، باعث شده که میانگین امید به تحصیل در کشور کمی افزایش یابد. البته این آمار می‌تواند محل مناقشه نیز واقع شود.
مطابق با آخرین آماری که معصومه نجفی پازوکی معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش‌و‌پرورش در سال گذشه بیان کرد، میزان ریتینگ ترک تحصیل در مقطع ابتدایی، از حدود ۱۶۲ هزار نفر در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ به حدود ۲۱۱ هزار نفر در سال پیش رسیده است که نگرانی‌های زیادی را از محل افزایش ترک تحصیل دانش‌آموزان کم‌بضاعت مالی ایجاد می‌کند.
این نگرانی زمانی بالاتر می‌رود که بازهم مطابق با آمار وزارت کار و رفاه اجتماعی، نرخ مشارکت اقتصادی جمعیت ۱۵سال به بالا، با افزایش ۲ درصدی همراه بوده که به معنای شیفت کردن دانش‌آموزان از تحصیل به سمت بازار کار با مشاغل کم‌بازده‌تر است (به علت فقدان داشتن پایان خدمت برای پسران و عدم امکان برخورداری از حداقل‌های گارانتی‌شده شغلی وزارت کار مانند بیمه و حداقل دستمزد) و در یک نمای هولناک‌تر، تعداد افراد بازمانده از سال‌های تحصیلی از مرز یک میلیون دانش‌آموز نیز عبور کرده است و این می‌تواند در ارزیابی بعدی UNDP، رتبه ایران را بازهم بدتر از وضع فعلی به نمایش بگذارد.
میانگین سال‌های تحصیل ایرانیان از شهروندان کشورهای توسعه‌یافته مانند آلمان و ایالات‌متحده (با میانگین‌های بالای ۱۴ سال امید به تحصیل) بسیار پایین‌تر است و این آمار حتی نسبت به همسایگانی چون روسیه و عربستان نیز با میانگین بالای ۱۳ سال، در وضعیت شایسته‌ای قرار ندارد.
پربينندهترين مطالب و خبرها
