اوکراینی ها بازگشت به وطن را ترجیح دادند

گروه بین الملل: چند هزار اوکراینی که با آغاز تهاجم نظامی روسیه به خاک کشورشان اسرائیل را به عنوان مقصد پناهندگی انتخاب کرده بودند، طی یک ماه گذشته تصمیم به بازگشت به وطنشان گرفته‌اند و زندگی زیر سایه جنگ در اوکراین را به حضور در بحبوحه جنگ اسرائیل و حماس ترجیح می‌دهند.
تتیانا کوچوا یکی از چند هزار اوکراینی است که پس از تهاجم روسیه از خانه خود در شهر خارکیف در شمال شرقی اوکراین گریخت و به شهر ساحلی اشکلون اسرائیل در نزدیکی غزه پناه برد.
هنگامی که روسیه در فوریه ۲۰۲۲ به اوکراین حمله کرد، خانم کوچوا به همراه همسر و فرزندانش، ده روز را در زیرزمینی در خارکیف پنهان شد، شهری که بالاخره به دست ارتش روسیه افتاد تا او و اعضای خانواده‌اش پنج ماه پس از تهاجم نظامی روسیه، عازم اسرائیل شوند.
خانم کوچوا به این دلیل اسرائیل را انتخاب کرده بود که همسرش در این کشور سابقه کار داشت و او فکر می‌کرد که می‌تواند همراه با همسر و سه فرزندشان در اسرائیل و دور از حملات روسیه در صلح و آرامش زندگی کنند. 
اما پس از آن که ۷ اکتبر فرا رسید و جنگی مرگبار پس از حملات حماس به خاک اسرائیل میان دو طرف آغاز شد، خانم کوچوا همانند چند هزار پناهنده اوکراینی دیگر به فکر فرار دوباره از جنگ‌ افتادند.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: «ترجیح دادم برگردم اوکراین تا این که در این شرایط در اسرائیل بمانم چون اگر قرار باشد در جنگ کشته شوم ترجیح می‌دهم در سرزمین مادری خودم کشته شوم.»
او احساس خود را در زمان رخداد حمله غافلگیرانه حماس این گونه روایت کرد: «دست‌هایم شروع به لرزیدن کرد و همان احساسی را داشتم که وقتی همه چیز در کشور ما شروع شد. دوباره در یک پناهگاه خوابیدیم و آژیرها و انفجارهایی که بی‌پایان به نظر می‌رسید، شروع شد.»
خانم کوچوا افزود: «وقتی جنگ شدت بیشتری گرفت چنان دوباره ترس و وحشت به سراغ من آمد که تصمیم گرفتم از آنجا (اسرائیل) فرار کنم.»خانواده خانم کوچوا پیش از بازگشت به خارکیف، به تل‌آویو منتقل شدند، جایی که چندین روز در آنجا ماندند و سپس عازم اوکراین شدند.با وجود این که این شهر کاملا تحت کنترل اوکراین است، اما مرتبا مورد حمله روسیه قرار می‌گیرد. جنگ و آژیر قرمز هنوز هم بخش ثابتی از زندگی در خارکیف است.
اما خانم کوچوا احساس می‌کند که با بازگشت به وطن و شهرش، به آرامشی دوباره دست یافته که در اسرائیل دیگر از دست رفته بود.او احساس خود را این‌گونه توضیح داد: «همین که من اینجا در سرزمین مادری‌ام قدم می‌زنم، پرچم افراشته کشورم را می‌بینم، چنان خوشحالم که اندازه‌اش قابل بیان نیست.»
اما این حس خوب و خوشحالی تنها مختص خانم کوچوا نیست. آنا لیاشکو هم که همراه با دختر هشت ساله‌اش، دیانا، به تازگی از اسرائیل به کی‌یف بازگشته‌، گفت: «ما در نزدیکی مناطقی از کی‌یف که در اوایل حمله به دست نیروهای روسی افتاد، زندگی می‌کردیم. نه برق و آب داشتیم و نه ارتباطات. دخترم خیلی ترسیده بود و به همین دلیل تصمیم گرفتم به پیش یکی از اقواممان که در اسرائیل زندگی می‌کرد، برویم.»
او افزود: «همین یک ماه پیش بود که صبح یکی از دوستان با من تماس گرفت و گفت آنا، جنگ شروع شده است، دقیقا همان حسی بهم دست داد که در اوکراین داشتم. چشمان نگران دخترم را که دیدم تصمیم به بازگشت گرفتم. یک هفته بعد با کمک سفارت اوکراین از تل‌آویو خارج شدیم.»
اوکسانا سوکولوسکا، وکیلی که این روزها در دفتر کار خود در کی‌یف نشسته نیز  گفت:« فکر می‌کردم اسرائیل امن‌ترین کشور جهان است و به همین خاطر پس از تهاجم روسیه به آنجا فرار کردم. اما موشک‌باران که شروع شد، فورا اسرائیل را ترک کردم. فرار از یک جنگ به جنگ دیگر واقعا دشوار است. اما از این که به خانه خودم بازگشته‌ام خوشحالم هر چند که این روزها وضعیت کی‌یف واقعا از اسرائیل آرام‌تر هم هست.»
مطابق اعلام مقام‌های اوکراین از زمان حمله حماس به اسرائیل حدود ۴ هزار اوکراینی خاک این کشور را ترک کرده‌اند.