واکنش پاکدل به توقیف نمایش هادی مرزبان

پاکدل در این نوشتار که آن را با عنوان«همه چیز آرام است» بر سایت شخصی خود قرار داده،نوشته است:

«همه چیز آرام است
به طور قطع واقعیت جاری زندگی در کشور ما به خصوص در امر فرهنگ و هنر، به نسبت ذهنیتی که ایجاد کرده یا برایش ایجاد می‌کنند، روان‌تر و راحت‌تر در حال عبور است. شاید نادانسته کسانی اصرار دارند این عبور آرام را با دست‌اندازها و موانع سخت مواجه کنند. شاید هم عمدی در کار است که یک جامعه مطلقا به هیچ چیز و هیچ کس دل خوش نکند. با احساس واقعی یا کاذب نا امنی حرفه‌ای هر بلایی را بپذیرد تا روز آخرت. این گفتن ندارد که توقف یک نمایش که با عبور از موانع بی شمار و اخذ تمامی مجوزها، بدون حمایت مالی دولتی و حتی پرداخت بخشی از درامد به بنیاد رودکی، سی شب اجرا را سپری کرده و تازه دارد روی پای خود می‌ایستد، فقط اعلام مرگ یک نمایش نیست، این نمادی از تحقیر و هیچ انگاری قانون است.

این تحقیر هنر و هنرمند است. این پراکندن بذر نامیدی است. این اعلام بلاتکلیفی است. هیچ مشکلی نیست اگر قانون بازتعریف شود و از این پس وزارت ارشاد خنثی باشد، امورات عادی جاری باشد، حقوق کارمندان پرداخت شود ولی مطلقا در امور فرهنگ و هنر دخالت نکنند، ولی بالاخره جایی و کسی باید قد علم کرده با تکیه بر قانونی مسئولیت بپذیرد، باید جایی و کسانی با نام و نشان جوابگو باشند و مسیر خلق و عرضه هنر را مطابق همان قانون هموار کنند.

نمایش آقای مرزبان متوقف می‌شود، او به همراه بازیگر اولش به دادسرا می‌رود، وزیر و معاون و مدیرکل و مدیران به ترتیب قد حرف‌هایی می‌زنند - یا با احتیاط نمی‌زنند- گنگ و مبهم که از درون آن چشم پوشی از حقوق اهالی هنر و فرهنگ و فرار از مسئولیت به گوش می‌رسد، از آن طرف هنرمندان ما هم انگار نه انگار که نمایش بر صحنه‌ای را در روز روشن سر بریدند، به شکل خوشگلی همه خوش و خرم دور هم‌ایم تا نوبت به خودمان برسد. عجالتا یک نانخور کمتر، بهتر. چه نمایش عظیم و جالبی هستیم همه ما، همه چیز آرام است و ما چقدر خوشبختیم.»