به‌رسمیت شناختن یا نشناختن ما، تاثیری ندارد!

سراج‌الدین حقانی، گفت: «مجاهدین به‌لطف زور و پشتکارشان در یک روز صدها و هزاران برنامه برای حمله به نیروهای خارجی برنامه‌ریزی می‌کردند و جو بایدن هوشیاری کرد که [به حضور و ماموریت نظامی آمریکا در افغانستان] فیصله داد. ما برای جنگ آماده می‌شدیم که آن‌ها پایشان را بیرون کشیدند.»  وزیر داخله طالبان ادعا کرد که در ۲۰ سال نظام جمهوری مورد حمایت کشورهای غربی در هیچ شهر و شهرستانی امنیت تامین نشده بود، اما در حکومت این گروه صلح و امنیت تامین شده و همین ثابت‌کننده مشروعیت داخلی آن است. او خطاب به جامعه جهانی گفت که به رسمیت شناختن یا نشناختن حکومت طالبان هیچ تاثیری بر این گروه نخواهد داشت. 
سراج‌الدین حقانی رهبر شبکه مخوف حقانی است که در دوران جنگ طالبان با حکومت پیشین افغانستان و متحدان غربی‌اش مسئولیت خونین‌ترین حمله‌ها را بر عهده گرفت. نیروهای انتحاری شبکه حقانی پیچیده‌ترین حمله‌های انتحاری را در افغانستان اجرا کردند. مقام‌های ارشد طالبان در سخنرانی‌هایشان برای شهروندان کشور با توسل به ادبیات «جهادی» و «پایان اشغال» و «شکست آمریکا و ناتو» تلاش می‌کنند که کارنامه دو دهه جنگ و کشتارشان را تطهیر و سفیدنمایی کنند و آن جنگ را «مشروع» جلوه دهند.   دولت آمریکا در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰ توافق‌نامه‌ای با گروه طالبان در دوحه قطر، امضا کرد و بر اساس آن به حضور نظامی‌اش در افغانستان پایان داد. گروه‌های تروریستی مانند القاعده و داعش، که تهدیدی برای امنیت منطقه و جهان‌اند، در رژیم طالبان همچنان در افغانستان حضور و فعالیت دارند.  
رژیم طالبان از جامعه جهانی و به‌ویژه آمریکا بارها خواسته است که آن حکومت را به رسمیت بشناسد و تحریم‌های اعمال‌شده علیه بانک مرکزی افغانستان و همچنین مقام‌های این رژیم را لغو کند. دو سال و نیم از حکومت طالبان بر افغانستان می‌گذرد و در این مدت هیچ کشوری هنوز حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است. حکومت طالبان حکومتی قومی-گروهی است که طالبان پشتون‌‌تبار آن را اداره می‌کنند و به درخواست جامعه جهانی برای تشکیل حکومت فراگیر با حضور همه اقوام پاسخ مثبت نداده‌اند. در حکومت طالبان محدودیت‌های شدیدی علیه آزادی‌های شهروندان و به‌ویژه زنان وضع شده است؛ دختران فقط تا کلاس ششم اجازه رفتن به مدرسه دارند و بخش زیادی از زنان نیز بیکار و خانه‌نشین شده‌اند.