تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۲/۰۴ ساعت ۰۸:۰۰
کد مطلب : ۴۶۶۷۰۵
تیم‌های خوزستانی اراده‌ای به ماندن ندارند!
حسین دلیر
تیم‌های خوزستانی حاضر در لیگ برتر، چنان بخت‌های بقا را یکی از پی هم می‌تارانند که گویی در رقابت برای سقوط‌اند تا بقا! در فوتبال برخی موقعیت‌ها نصیب بازیکنان و تیم‌ها می‌شوند که معمول نیستند و اتلافشان به زیانی گران می‌انجامد.
در پایان هفته 23 لیگ برتر؛ سه تیم خوزستانی فولاد، استقلال و صنعت نفت به ترتیب با 21، 19 و 16 امتیاز در رتبه‌های 13 تا 15 جدول رده‌بندی قرار داشتند. هر سه در هفته‌ی بیست و چهارم فرصتی مغتنم به دست آوردند تا به امتیازی مطلوب برای امیدواری و آرامش در هفته‌های آتی دست یابند. شگفتانه‌های این فصل فوتبال برای خوزستانی‌ها اما همچنان تداوم دارد و پس از شکست سهمگین سه بر صفر خانگی نفت مقابل پرسپولیس؛ فولاد هم در اهواز با یک گل مغلوب مس رفسنجان شد. استقلال خوزستان اما تک امتیاز مهم از مصاف با گل‌گهر در سیرجان را به اهواز آورد. در محاسبه‌ای عددی؛ تیم‌های بحران‌زده استان تنها به یک نهم امتیاز ممکن در این هفته بسنده کردند تا عصبانیت هوادارانشان در این روزهای پایانی لیگ به نقطه‌ی انفجار برسد. آن‌چنان‌که در پایان دیدار فولاد و مس، «مهدی جلالی» مجری سیمای خوزستان چنان برآشفته بر صفحه تلویزیون حاضر شد که در کنترل خشم هر چه بیشتر کوشید، بیهوده‌تر می‌نمود و همچنان واژه‌ای در بروز اعتراض و عصبانیت برایش باقی می‌ماند!
خوزستانی‌های لیگ در هفته‌هایی که مسابقه‌ها در مثال فوتبالی؛ شش امتیازی‌اند، نه تنها امتیازی به دست نمی‌آورند که همه را به حریفان هبه می‌کنند. تصور کنید برای قهرمانی، سهمیه آسیا و یا در امان ماندن از سقوط، رقابت اصلی‌تان تنها با یکیا دو تیم باشد. واضح است پیروزی برابر چنین رقیبانی نه تنها به دست آوردن 3 امتیاز که هم‌زمان کاستن همین مقدار امتیاز از حریف مستقیم تان است. چنین فاصله‌هایی در هفته‌های پایانی لیگ را به سختی می‌توان جبران کرد.
یکی از همین بخت‌ها که تارانده شد در مصاف فولاد و مس رفسنجان بود. پیروزی سرخ‌پوشان خوزستان برابر نارنجی‌پوشان رفسنجان در حکم همین بازی‌های 6 امتیازی بود. فولاد می‌توانست 24 امتیازی شود و مس را در همان امتیاز 27 نگه دارد. فولاد با شکست خانگی از مس، نه‌تنها به این بخت پشت پا زد که فاصله‌ی 9 امتیازی کنونی را به اختلاف 3 امتیازی در دسترس ترجیح داد! چنین نتیجه‌ای هم به سود خود فولاد و هم دو تیم دیگراستان بود؛ چرا که مس در دیدارهای پایانی دو بار دیگر به مصاف نمایندگان خوزستان خواهد رفت. در هفته 26، میهمان صنعت نفت خواهد بود و یک هفته مانده به پایان لیگ از استقلال خوزستان میزبانی می‌کند. این یعنی 9 امتیاز پایانی برای نماینده رفسنجان به اراده و عملکرد تیم‌های خوزستانی گره خورده است. فعلا ۳ امتیاز این رویارویی مستقیم به باد رفت که اعتباری ۶ امتیازی داشت. بیم آن می‌رود دیگر امتیازها نیز به چنین سرنوشتی مبتلا شوند.
همچون فرصتی که برابر پرسپولیس در آبادان از کف نفتی‌ها رفت. پس از تحمیل شکست به سپاهان مدعی؛ آبادانی‌ها با توقف سرخ‌پوشان می‌توانستند ملقب به غول‌کش هفته‌های پایانی شوند. این‌گونه زنگ خطر برای رقبای آتی صنعت نفت با بسامد و صدایی بسیار بلند نواختن می‌گرفت و از این هیاهوی تازه، دو تیم دیگر خوزستان هم منتفع می‌شدند.
نگه‌داشتن مس رفسنجان، نساجی مازندران، هوادار تهران و دیگر تیم‌های نیمه‌ی پایینی جدول در موقعیت عدم نتیجه و تقسیم امتیازها میان تیم‌های خوزستانی، یک راهبرد قابل‌دسترس برای حفظ سهمیه این استان در لیگ برتر است. خوزستانی‌ها فقط با توقف همین تیم‌ها، می‌توانند دل‌خوش به بقا باشند. هم از این نظر که نزدیک‌ترین فاصله‌ی امتیازی را دارند و هم در بازی‌های مستقیم به ازای کسب هر ۳ امتیاز، می‌توانند حریف پایین‌نشین را از ۳ امتیاز احتمالی محروم سازند.
شوربختانه فولاد، صنعت نفت و استقلال خوزستان به‌عنوان ته‌نشین‌های جدول رقابت‌ها، بارها چنین موقعیت‌هایی را از دست داده‌اند. گویی خودشان نمی‌خواهند یا اراده‌ای به تثبیت جایگاهی بهتر در لیگ برتر ندارند. انگار قرار است باورمان شود و بپذیریم این سال فوتبالی، عن‌قریب سال سقوط و افول فوتبال حرفه‌ای خوزستان خواهد بود. حتی به عمد اگر قرار بود حال و روز این سه تیم چنین شود، باز هم امکان چیدمانی با این دقت و کیفیت در سیاه‌روزی نبود! قرارگیری در رتبه‌های سیزدهم، چهاردهم و شانزدهم به‌هیچ‌روی زیبنده خاستگاه فوتبال ایران نیست. از صنعت نفت و استقلال خوزستان شاید چنین جایگاهی قابل‌پذیرش و مسبوق به سابقه باشد اما از فولاد با آن منابع و زیرساخت، به‌ویژه با ساختارسازی حرفه‌ای درخور پذیرش نیست! این‌ها به تردیدها و نگرانی‌های هواداران از این فصل عجیب فوتبالی می‌افزاید.
در هفته بیست و پنجم یک برد نساجی و سه شکست خوزستانی‌ها کافی است تا نمایندگان فوتبال این استان به ظاهر زرخیز؛ برادروار یکی در جوار دیگری همان پایین‌های جدول خوش بنشینند. حال نفت چنان بدتر از دیگر قعرنشینان است که به نظر می‌رسد حتی روحیه‌ی جنگیدن برای بقا را از کف داده باشند. این واقعیت پس از دریافت گل اول در دقایق آغازین بازی مقابل پرسپولیس، رخ نمایاند.
شاید آن مجری تلویزیون حق دارد که با صدایی لرزان از شدت ناراحتی، مدیران هر سه تیم خوزستانی لیگ برتر را آشکارا به‌نقد بکشاند. فوتبال خوزستان بیش از هر مساله‌ای، ذبیح همین مدیریت‌های دخیل و موثر بر آن شده است. جایی که افراد به سودای شهرت و قدرت، بدون هیچ مهارت و تخصصی بر صندلی‌های مدیریتی فوتبال تکیه می‌زنند. کمی که می‌گذرد و تیم‌ها به بیراهه می‌روند، به‌جای اصلاح رویه؛ به منحرف ساختن افکار عمومی مشغول می‌شوند. با آدرس‌دهی غلط، به عادت همیشگی در قحطی کسب نتیجه؛ تار و پود ناکامی‌ها را به مشکلات بودجه‌ای، بدشانسی، ناداوری و این قبیل دستاویزها گره می‌زنند تا مباد گرهی بر زلف ایشان نشیند!
تیم‌های خوزستانی حاضر در لیگ برتر، چنان بخت‌های بقا را یکی از پی هم می‌تارانند که گویی در رقابت برای سقوط‌اند تا بقا! در فوتبال برخی موقعیت‌ها نصیب بازیکنان و تیم‌ها می‌شوند که معمول نیستند و اتلافشان به زیانی گران می‌انجامد.
در پایان هفته 23 لیگ برتر؛ سه تیم خوزستانی فولاد، استقلال و صنعت نفت به ترتیب با 21، 19 و 16 امتیاز در رتبه‌های 13 تا 15 جدول رده‌بندی قرار داشتند. هر سه در هفته‌ی بیست و چهارم فرصتی مغتنم به دست آوردند تا به امتیازی مطلوب برای امیدواری و آرامش در هفته‌های آتی دست یابند. شگفتانه‌های این فصل فوتبال برای خوزستانی‌ها اما همچنان تداوم دارد و پس از شکست سهمگین سه بر صفر خانگی نفت مقابل پرسپولیس؛ فولاد هم در اهواز با یک گل مغلوب مس رفسنجان شد. استقلال خوزستان اما تک امتیاز مهم از مصاف با گل‌گهر در سیرجان را به اهواز آورد. در محاسبه‌ای عددی؛ تیم‌های بحران‌زده استان تنها به یک نهم امتیاز ممکن در این هفته بسنده کردند تا عصبانیت هوادارانشان در این روزهای پایانی لیگ به نقطه‌ی انفجار برسد. آن‌چنان‌که در پایان دیدار فولاد و مس، «مهدی جلالی» مجری سیمای خوزستان چنان برآشفته بر صفحه تلویزیون حاضر شد که در کنترل خشم هر چه بیشتر کوشید، بیهوده‌تر می‌نمود و همچنان واژه‌ای در بروز اعتراض و عصبانیت برایش باقی می‌ماند!
خوزستانی‌های لیگ در هفته‌هایی که مسابقه‌ها در مثال فوتبالی؛ شش امتیازی‌اند، نه تنها امتیازی به دست نمی‌آورند که همه را به حریفان هبه می‌کنند. تصور کنید برای قهرمانی، سهمیه آسیا و یا در امان ماندن از سقوط، رقابت اصلی‌تان تنها با یکیا دو تیم باشد. واضح است پیروزی برابر چنین رقیبانی نه تنها به دست آوردن 3 امتیاز که هم‌زمان کاستن همین مقدار امتیاز از حریف مستقیم تان است. چنین فاصله‌هایی در هفته‌های پایانی لیگ را به سختی می‌توان جبران کرد.
یکی از همین بخت‌ها که تارانده شد در مصاف فولاد و مس رفسنجان بود. پیروزی سرخ‌پوشان خوزستان برابر نارنجی‌پوشان رفسنجان در حکم همین بازی‌های 6 امتیازی بود. فولاد می‌توانست 24 امتیازی شود و مس را در همان امتیاز 27 نگه دارد. فولاد با شکست خانگی از مس، نه‌تنها به این بخت پشت پا زد که فاصله‌ی 9 امتیازی کنونی را به اختلاف 3 امتیازی در دسترس ترجیح داد! چنین نتیجه‌ای هم به سود خود فولاد و هم دو تیم دیگراستان بود؛ چرا که مس در دیدارهای پایانی دو بار دیگر به مصاف نمایندگان خوزستان خواهد رفت. در هفته 26، میهمان صنعت نفت خواهد بود و یک هفته مانده به پایان لیگ از استقلال خوزستان میزبانی می‌کند. این یعنی 9 امتیاز پایانی برای نماینده رفسنجان به اراده و عملکرد تیم‌های خوزستانی گره خورده است. فعلا ۳ امتیاز این رویارویی مستقیم به باد رفت که اعتباری ۶ امتیازی داشت. بیم آن می‌رود دیگر امتیازها نیز به چنین سرنوشتی مبتلا شوند.
همچون فرصتی که برابر پرسپولیس در آبادان از کف نفتی‌ها رفت. پس از تحمیل شکست به سپاهان مدعی؛ آبادانی‌ها با توقف سرخ‌پوشان می‌توانستند ملقب به غول‌کش هفته‌های پایانی شوند. این‌گونه زنگ خطر برای رقبای آتی صنعت نفت با بسامد و صدایی بسیار بلند نواختن می‌گرفت و از این هیاهوی تازه، دو تیم دیگر خوزستان هم منتفع می‌شدند.
نگه‌داشتن مس رفسنجان، نساجی مازندران، هوادار تهران و دیگر تیم‌های نیمه‌ی پایینی جدول در موقعیت عدم نتیجه و تقسیم امتیازها میان تیم‌های خوزستانی، یک راهبرد قابل‌دسترس برای حفظ سهمیه این استان در لیگ برتر است. خوزستانی‌ها فقط با توقف همین تیم‌ها، می‌توانند دل‌خوش به بقا باشند. هم از این نظر که نزدیک‌ترین فاصله‌ی امتیازی را دارند و هم در بازی‌های مستقیم به ازای کسب هر ۳ امتیاز، می‌توانند حریف پایین‌نشین را از ۳ امتیاز احتمالی محروم سازند.
شوربختانه فولاد، صنعت نفت و استقلال خوزستان به‌عنوان ته‌نشین‌های جدول رقابت‌ها، بارها چنین موقعیت‌هایی را از دست داده‌اند. گویی خودشان نمی‌خواهند یا اراده‌ای به تثبیت جایگاهی بهتر در لیگ برتر ندارند. انگار قرار است باورمان شود و بپذیریم این سال فوتبالی، عن‌قریب سال سقوط و افول فوتبال حرفه‌ای خوزستان خواهد بود. حتی به عمد اگر قرار بود حال و روز این سه تیم چنین شود، باز هم امکان چیدمانی با این دقت و کیفیت در سیاه‌روزی نبود! قرارگیری در رتبه‌های سیزدهم، چهاردهم و شانزدهم به‌هیچ‌روی زیبنده خاستگاه فوتبال ایران نیست. از صنعت نفت و استقلال خوزستان شاید چنین جایگاهی قابل‌پذیرش و مسبوق به سابقه باشد اما از فولاد با آن منابع و زیرساخت، به‌ویژه با ساختارسازی حرفه‌ای درخور پذیرش نیست! این‌ها به تردیدها و نگرانی‌های هواداران از این فصل عجیب فوتبالی می‌افزاید.
در هفته بیست و پنجم یک برد نساجی و سه شکست خوزستانی‌ها کافی است تا نمایندگان فوتبال این استان به ظاهر زرخیز؛ برادروار یکی در جوار دیگری همان پایین‌های جدول خوش بنشینند. حال نفت چنان بدتر از دیگر قعرنشینان است که به نظر می‌رسد حتی روحیه‌ی جنگیدن برای بقا را از کف داده باشند. این واقعیت پس از دریافت گل اول در دقایق آغازین بازی مقابل پرسپولیس، رخ نمایاند.
شاید آن مجری تلویزیون حق دارد که با صدایی لرزان از شدت ناراحتی، مدیران هر سه تیم خوزستانی لیگ برتر را آشکارا به‌نقد بکشاند. فوتبال خوزستان بیش از هر مساله‌ای، ذبیح همین مدیریت‌های دخیل و موثر بر آن شده است. جایی که افراد به سودای شهرت و قدرت، بدون هیچ مهارت و تخصصی بر صندلی‌های مدیریتی فوتبال تکیه می‌زنند. کمی که می‌گذرد و تیم‌ها به بیراهه می‌روند، به‌جای اصلاح رویه؛ به منحرف ساختن افکار عمومی مشغول می‌شوند. با آدرس‌دهی غلط، به عادت همیشگی در قحطی کسب نتیجه؛ تار و پود ناکامی‌ها را به مشکلات بودجه‌ای، بدشانسی، ناداوری و این قبیل دستاویزها گره می‌زنند تا مباد گرهی بر زلف ایشان نشیند!
پربينندهترين مطالب و خبرها
