تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۵/۰۹ ساعت ۱۰:۰۴
کد مطلب : ۴۸۳۹۸۴
چه کسی از مادورو می‌ترسد!
گروه بین الملل: نیکولاس مادورو رئیس جمهوری چپگرای ونزوئلا برای بار سوم توانست در انتخابات به شدت قطبی شده در کشورش به پیروزی برسد. اپوزیسیون ونزوئلا اما نتایج انتخابات را به چالش کشیده است. "ادموندو گونزالس" رقیب اصلی مادورو از احتمال تقلب سخن گفته است. او گفته همه قوانین زیر پا گذاشته شده است.
به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، پس از ۲۵ سال حاکمیت سیاست‌های چاویستی (خط مشی تعیین شده از سوی "هوگو چاوز" رئیس جمهور پیشین ونزوئلا) هر بار در دوره انتخابات، مهاجرت به بخشی از گفتگو‌های روزانه تبدیل می‌شود.
این موضوع صرفا در قالب صحبت روزمره مردم نیست. نتایج نظرسنجی‌های مختلف نشان می‌دهند که حدود یک چهارم جمعیت ونزوئلا یعنی بین ۱۸ درصد تا ۲۲ درصد قصد دارند در سال جاری ونزوئلا را ترک کنند.
آنان می‌گویند با انتخاب "نیکلاس مادورو" برای سومین دوره ریاست جمهوری، از کشورشان مهاجرت خواهند کرد. "ماریا اوکسیلیادورا فرناندز" در سن ۵۵ سالگی می‌گوید اگر تغییری ایجاد نشود به دنبال خواهرش به اسپانیا جایی که هر دو تابعیت آنجا را دارند مهاجرت خواهند کرد. این طراح گرافیک که به عنوان ناظر انتخابات برای کارزار "ادموندو گونزالس" نامزد اپوزیسیون فعالیت می‌کرد، پیش از انتخابات هم گفته بود: "احتمال تقلب در انتخابات وجود دارد. اگر مادورو بخواهد مرتکب تقلب شود و بگوید برنده انتخابات شده رخداد‌های زیای ممکن است پیش بیایند و کار برایش دشوار خواهد شد. هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. من کشور را فورا ترک نخواهم کرد، اما شروع به فروش وسایل ام می‌کنم و همه چیز را آماده می‌کنم تا بروم".
"خیمنز" فکر می‌کند حتی اگر اپوزیسیون ونزوئلا پیروز انتخابات می‌شد نیز وضعیت در کوتاه مدت به اندازه کافی بهبود نمی‌یافت. این شهروند ۲۶ ساله که به عنوان بازرگان شغل آزاد دارد می‌گوید دیگر نمی‌تواند برنامه ریزی هایش برای زندگی را به تعویق بیاندازد. او می‌گوید: "برای آن که کشور تغییر کند نیازمند تجدید ساختار همه چیز‌هایی است که بی ارزش شده اند. ما در مورد چندین ماه صحبت نمی‌کنیم این کار دست کم به یک سال زمان نیاز دارد". او تصمیم دارد به ایالات متحده برود جایی که برخی از دوستان اش پیش‌تر به آنجا مهاجرت کرده اند. او می‌گوید:"اینجا من می‌توانم شغلی داشته باشم و پول در بیاورم، اما در اینجا شما روز به روز زندگی می‌کنید و نمی‌توانید چیز‌هایی که آرزویش را دارید سریع به دست آورید".
موج مهاجران ونزوئلایی‌ها که برای رسیدن به ایالات متحده از "داریِن گپ" زمین‌هایی که به طول ۱۵۰ کیلومتر بین کلمبیا و پاناما کشیده شده اند و به عنوان خطرناک‌ترین منطقه سفر دنیا شناخته می‌شود عبور می‌کنند متوقف نشده، اما کاهش یافته است. در پنج ماه نخست سال ۲۰۲۴ میلادی ۱۷۰ هزار نفر از آن گذرگاه جنگلی بین کلمبیا و پاناما عبور کردند که اکثر آنان ونزوئلایی‌هایی بودند که پیش‌تر از کشور‌های دیگر منطقه عبور کرده بودند و نتوانسته بودند در آنجا مستقر شوند.
این رقم ۲ درصد بیش‌تر از سال گذشته است. ایالات متحده شرایط ورود خود را سخت گیرانه‌تر کرده است. پاناما نیز اخراج مهاجران غیر قانونی و حصار کشی مسیر‌های جنگلی را در دوره زمامداری "خوزه رائول مولینو" رئیس جمهور جدید اعلام کرده است.
فصل بارانی دسترسی به مسیر‌های دیگر را تهدید می‌کند. در فاصله سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ میلادی بدترین سال‌های بحران اقتصادی ونزوئلا، تعداد مهاجران ونزوئلایی شروع به افزایش کرد و کشور‌هایی مانند شیلی، پرو و اکوادور در همبستگی با مهاجران ونزوئلایی‌ها سیاست‌های سهل گیرانه را در قبال مهاجران و پناهندگان اجرا کردند. اکنون، اما آن کشور‌ها قانون ویزا را وضع کرده و تدابیر امنیتی را در مرز‌های خود تشدید کرده اند.
تغییرات در مسیر حرکت مهاجران
تغییرات خاصی در مورد مسیر‌های حرکت مهاجران از سال گذشته رخ داده است. نظرسنجی‌ای در مورد شرایط زندگی مردم ونزوئلا که توسط دانشگاه آندرس بلو انجام شد نشان داد که ونزوئلایی‌های کم تری در کلمبیا و پرو زندگی می‌کنند و تعداد ونزوئلایی‌هایی که در ایالات متحده و اسپانیا زندگی می‌کنند افزایش یافته است.
شیلی اکنون سومین کشوری است که میزبان بیش‌ترین تعداد مهاجران ونزوئلایی می‌باشد. تعداد زنان ونزوئلایی که برای پیوستن به خانواده‌های خود مهاجرت می‌کنند در حال افزایش است امری که می‌تواند نشان دهنده درجه بالاتری از ثبات برای مهاجران ونزوئلا در مکان‌های مختلف باشد. سن مهاجران نیز در حال افزایش است نزدیک به نیمی از آنان بین ۳۰ تا ۴۹ سال سن دارند.
مادورو ماه گذشته از ایجاد معاونت تازه وزارت امور مهاجرت ونزوئلا خبر داد و در سخنرانی‌های خود از مهاجران ونزوئلایی خواسته بود به کشور بازگردند.
این موضوع البته تا حد زیادی در مذاکرات انجام شده بین کاراکاس و واشینگتن دی سی مطرح شده است. در پایان سال گذشته پس از امضای قرارداد باربادوس مجوز‌های نفتی اعطا شده توسط ایالات متحده با از سرگیری پرواز‌های اخراج مهاجران از آن کشور به ونزوئلا همراه شد. این مذاکرات منجر به کاهش تحریم‌ها برای مادورو و کاهش فشار مرزی برای جو بایدن شد.
"ماریا گابریلا ترومپترو" مدرس و محقق مسائل مهاجرت در دانشگاه بیله فلد آلمان هشدار می‌دهد: "برای ونزوئلا که در حال حاضر ۲۵ درصد از جمعیت عمدتا در سن کار خود را از طریق مهاجرت از دست داده، افزایش نرخ مهاجرت می‌تواند موضوعی مضر باشد. از دست دادن نیروی کار و جمعیت همراه با جدایی خانواده‌ها از یکدیگر در حال حاضر پیامد‌های جدی برای آن کشور در زمینه مسائل مرتبط با انسجام اقتصادی، روانی و اجتماعی به همراه دارد."
به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، پس از ۲۵ سال حاکمیت سیاست‌های چاویستی (خط مشی تعیین شده از سوی "هوگو چاوز" رئیس جمهور پیشین ونزوئلا) هر بار در دوره انتخابات، مهاجرت به بخشی از گفتگو‌های روزانه تبدیل می‌شود.
این موضوع صرفا در قالب صحبت روزمره مردم نیست. نتایج نظرسنجی‌های مختلف نشان می‌دهند که حدود یک چهارم جمعیت ونزوئلا یعنی بین ۱۸ درصد تا ۲۲ درصد قصد دارند در سال جاری ونزوئلا را ترک کنند.
آنان می‌گویند با انتخاب "نیکلاس مادورو" برای سومین دوره ریاست جمهوری، از کشورشان مهاجرت خواهند کرد. "ماریا اوکسیلیادورا فرناندز" در سن ۵۵ سالگی می‌گوید اگر تغییری ایجاد نشود به دنبال خواهرش به اسپانیا جایی که هر دو تابعیت آنجا را دارند مهاجرت خواهند کرد. این طراح گرافیک که به عنوان ناظر انتخابات برای کارزار "ادموندو گونزالس" نامزد اپوزیسیون فعالیت می‌کرد، پیش از انتخابات هم گفته بود: "احتمال تقلب در انتخابات وجود دارد. اگر مادورو بخواهد مرتکب تقلب شود و بگوید برنده انتخابات شده رخداد‌های زیای ممکن است پیش بیایند و کار برایش دشوار خواهد شد. هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. من کشور را فورا ترک نخواهم کرد، اما شروع به فروش وسایل ام می‌کنم و همه چیز را آماده می‌کنم تا بروم".
"خیمنز" فکر می‌کند حتی اگر اپوزیسیون ونزوئلا پیروز انتخابات می‌شد نیز وضعیت در کوتاه مدت به اندازه کافی بهبود نمی‌یافت. این شهروند ۲۶ ساله که به عنوان بازرگان شغل آزاد دارد می‌گوید دیگر نمی‌تواند برنامه ریزی هایش برای زندگی را به تعویق بیاندازد. او می‌گوید: "برای آن که کشور تغییر کند نیازمند تجدید ساختار همه چیز‌هایی است که بی ارزش شده اند. ما در مورد چندین ماه صحبت نمی‌کنیم این کار دست کم به یک سال زمان نیاز دارد". او تصمیم دارد به ایالات متحده برود جایی که برخی از دوستان اش پیش‌تر به آنجا مهاجرت کرده اند. او می‌گوید:"اینجا من می‌توانم شغلی داشته باشم و پول در بیاورم، اما در اینجا شما روز به روز زندگی می‌کنید و نمی‌توانید چیز‌هایی که آرزویش را دارید سریع به دست آورید".
موج مهاجران ونزوئلایی‌ها که برای رسیدن به ایالات متحده از "داریِن گپ" زمین‌هایی که به طول ۱۵۰ کیلومتر بین کلمبیا و پاناما کشیده شده اند و به عنوان خطرناک‌ترین منطقه سفر دنیا شناخته می‌شود عبور می‌کنند متوقف نشده، اما کاهش یافته است. در پنج ماه نخست سال ۲۰۲۴ میلادی ۱۷۰ هزار نفر از آن گذرگاه جنگلی بین کلمبیا و پاناما عبور کردند که اکثر آنان ونزوئلایی‌هایی بودند که پیش‌تر از کشور‌های دیگر منطقه عبور کرده بودند و نتوانسته بودند در آنجا مستقر شوند.
این رقم ۲ درصد بیش‌تر از سال گذشته است. ایالات متحده شرایط ورود خود را سخت گیرانه‌تر کرده است. پاناما نیز اخراج مهاجران غیر قانونی و حصار کشی مسیر‌های جنگلی را در دوره زمامداری "خوزه رائول مولینو" رئیس جمهور جدید اعلام کرده است.
فصل بارانی دسترسی به مسیر‌های دیگر را تهدید می‌کند. در فاصله سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ میلادی بدترین سال‌های بحران اقتصادی ونزوئلا، تعداد مهاجران ونزوئلایی شروع به افزایش کرد و کشور‌هایی مانند شیلی، پرو و اکوادور در همبستگی با مهاجران ونزوئلایی‌ها سیاست‌های سهل گیرانه را در قبال مهاجران و پناهندگان اجرا کردند. اکنون، اما آن کشور‌ها قانون ویزا را وضع کرده و تدابیر امنیتی را در مرز‌های خود تشدید کرده اند.
تغییرات در مسیر حرکت مهاجران
تغییرات خاصی در مورد مسیر‌های حرکت مهاجران از سال گذشته رخ داده است. نظرسنجی‌ای در مورد شرایط زندگی مردم ونزوئلا که توسط دانشگاه آندرس بلو انجام شد نشان داد که ونزوئلایی‌های کم تری در کلمبیا و پرو زندگی می‌کنند و تعداد ونزوئلایی‌هایی که در ایالات متحده و اسپانیا زندگی می‌کنند افزایش یافته است.
شیلی اکنون سومین کشوری است که میزبان بیش‌ترین تعداد مهاجران ونزوئلایی می‌باشد. تعداد زنان ونزوئلایی که برای پیوستن به خانواده‌های خود مهاجرت می‌کنند در حال افزایش است امری که می‌تواند نشان دهنده درجه بالاتری از ثبات برای مهاجران ونزوئلا در مکان‌های مختلف باشد. سن مهاجران نیز در حال افزایش است نزدیک به نیمی از آنان بین ۳۰ تا ۴۹ سال سن دارند.
مادورو ماه گذشته از ایجاد معاونت تازه وزارت امور مهاجرت ونزوئلا خبر داد و در سخنرانی‌های خود از مهاجران ونزوئلایی خواسته بود به کشور بازگردند.
این موضوع البته تا حد زیادی در مذاکرات انجام شده بین کاراکاس و واشینگتن دی سی مطرح شده است. در پایان سال گذشته پس از امضای قرارداد باربادوس مجوز‌های نفتی اعطا شده توسط ایالات متحده با از سرگیری پرواز‌های اخراج مهاجران از آن کشور به ونزوئلا همراه شد. این مذاکرات منجر به کاهش تحریم‌ها برای مادورو و کاهش فشار مرزی برای جو بایدن شد.
"ماریا گابریلا ترومپترو" مدرس و محقق مسائل مهاجرت در دانشگاه بیله فلد آلمان هشدار می‌دهد: "برای ونزوئلا که در حال حاضر ۲۵ درصد از جمعیت عمدتا در سن کار خود را از طریق مهاجرت از دست داده، افزایش نرخ مهاجرت می‌تواند موضوعی مضر باشد. از دست دادن نیروی کار و جمعیت همراه با جدایی خانواده‌ها از یکدیگر در حال حاضر پیامد‌های جدی برای آن کشور در زمینه مسائل مرتبط با انسجام اقتصادی، روانی و اجتماعی به همراه دارد."
پربينندهترين مطالب و خبرها
پربحثترين مطالب و خبرها
