از جریانی که در داخل مانند عقرب بی سر می‌جنبد، باید در هراس بود

گروه سیاسی: محمدتقی فاضل میبدی طی یادداشتی در جماران نوشت: گفتاری از آقای فیاضی از دانش آموخته‌های موسسه امام خمینی، شنیدم بهتم زد. سخنان ایشان بی درنگ به یاد روایتی از امام علی (ع) افتادم که فرمود: من زاد علمه علی عقله کان وبالا علیه، هرکه دانشش بیش از خردش باشد، آن دانش وبال او گردد. یعنی:
علم و مال و منصب و جاه و قران/
فتنه آمد در کف بدگوهران/
خدا رحمت کند شهریار را:
ورای مدرسه‌ای شیخ درس حال آموز/ بر آن نباش که تنها به اجتهاد رسی/
همه می‌دانند لعن و نفرین و تهمتی که این آقا در فرمایشاتش! مرتکب شده خلاف شرع و اخلاق و قانون است. بر چه مبنایی شریعتی را کافر، خاتمی را خارج از تشیع و هاشمی را ملعون دانسته؟ این فقه و فلسفه در کدام مکتبی آموخته؟ مگر خوارج مخالفین خود را با چنین تهمت‌هایی خارج از دین نمی‌دانستند. بلا تشبیه مگر امام صادق (ع) با مخالفین خود چنین برخورد می‌کرد؟ شاید روایت بهتان در قاموس شما چنین معنا می‌شود!

سخن از فیاضی و قرحی و زید و عمر و معممینی از این دست نیست. سخن از جریانی است که در انتخابات اخیر شکست خورده، و خود را در میان مردم باخته، و در جامعه جایگاهی ندارد؛ و می‌خواهد مخالفین خود را از این راه‌ها از چشم مردم بیاندازد. غافل از این که خود از چشم مردم افتاده است.
اگر روزی روزگاری ترور‌هایی مانند دهه هفتاد، خدا نخواسته، براه افتاد و مانند قتل‌های کرمان دوباره تکرار شد، شاید از همین پایگاه فکری باشد. کسی که با این شدت کسی را لعن می‌کند و یا از مذهب خارج می‌داند، از کجا برای فتوای قتل پروایی داشته باشد.

آیت الله! عماعه بزرگی که رییس حوزه علمیه هست، بی محابا خاتمی و ظریف و اطرافیان پزشکیان را وابسته به خارج می‌داند و زاکانی و جلیلی را سمبل تقوا و دینداری، تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل.بنای این جماعت شکست خورده بر این است با تشبث به هر حیله‌ای نگذارند دولت فعلی کاری در جهت آسایش ملت از پیش برد. اینها، به تعبیر امام علی: “رضی الخاصة” را بر” سخط العامة” مقدم می‌دارند.
به قول فردوسی:
زیان کسان از پی سود خویش/
بجویند و دین اندر آرند پیش/
اگر منافع ملی و رفاه کشور برای این‌ها مهم بود، جلوی برجام و Fatf را نمی‌گرفتند وصد‌ها میلیارد دلار بر کشور خسارت وارد نمی‌کردند. ملت ثروتمندی که در مسئله دارو و هزینه درمان و‌سایر مایحتاجش مانده است؛ و این متوهمان خیال اندیش، خود را در قله می‌دیدند. به قول مولانا:
هر درونی که خیال‌اندیش شد/.
چون دلیل آری خیالش بیش شد/.
چون سخن در وی رود علت شود/
تیغ غازی دزد را آلت شود/
استبعادی ندارد که این کسان، آرزوی جنگی جدید داشته باشند تا رخت و بخت خود را بخیال خود، از این ورطه بیرون کشند. امیداست با درایت داهیانه رهبری، رییس حمهورو شورای امنیت ملی، کشور از گزند هر گونه جنگی دور بماند.
در پایان تکرار سخنم این است، از جریانی که در داخل مانند عقرب بی سر می‌جنبد، ولبه دیگر قیچی صهیونیسهاست، باید در هراس بود. و دولت جدید هر جنبش جانکاهی که دید برای مردم فاش سازد. به قول حافظ:
رهزن دهر نخفته‌ست مشو ایمن از او/
اگر امروز نبرده‌ست که فردا ببرد/