پایان ماه عسل المپیک در فرانسه

گروه بین الملل: برگزاری المپیک پاریس در تابستان امسال کامیابی خیره‌کننده‌ای برای فرانسه به ارمغان آورد که جهان را نیز شیفته خود ساخت و غرور ملی فرانسویان را به آنها بازگرداند، اما خماری این مستی، اثر بحرانی سیاسی است که پیش از المپیک به وجود آمد. ماکرون باید اکنون راهی برای برون‌رفت از این بحران خودساخته بیابد.
امانوئل ماکرون با اعلام انحلال «مجمع ملی»، پارلمان فرانسه، و برگزاری انتخابات زودهنگام درست پیش از آغاز بازی‌های المپیک، کشور را در بحران سیاسی فرو برد، به طوری که هنوز نتوانسته است کسی را برای پست نخست وزیری و تشکیل دولت تعیین کند.
در واقع مشکلی که ماکرون در طول برگزاری المپیک زیر فرش پنهان کرده بود، اکنون پس از انجام مراسم اختتامیه، دوباره ظاهر شده است. در روزهای آتی مطمئنا بار دیگر بحث‌های داغ سیاسی درباره پست‌های وزارتی و مشاغل عالی دولتی و نیز مسئله کاهش بودجه در میان خشم رأی‌دهندگان فرانسوی دنبال خواهد شد.
با انحلال مجلس چند هفته پیش از شروع بازی‌ها، برخی از منتقدان ماکرون می‌گفتند که احتمالا کل سرنوشت المپیک زیر سوال می‌رود. این اتفاق نیفتاد، اما شهروندان فرانسوی به مجلسی رأی دادند که به نظر می‌رسد هنوز پا در هواست و تکلیف خود را نمی‌داند.انتخاب نخست وزیری که بتواند اردوگاه میانه‌روی ماکرون، ائتلاف چپ و راست افراطی ملی‌گرا را راضی کند، کار دشواری برای حاکمان پاریس است.پس از پایان دور دوم انتخابات در هفتم ژوئیه گذشته، چندین روز معامله و چانه‌زنی سیاسی به جایی نرسید. ماکرون گونه‌ای آتش‌بس سیاسی در طول برگزاری المپیک اعلام کرد و تا اواسط اوت به خود فرصت داد تا یک نخست وزیر را معرفی کرده و به احزاب سیاسی اجازه مذاکره بدهد.
خرابکاری مرموز در شبکه راه‌آهن سراسری و مخابرات در آغاز بازی‌ها نشانه‌ای شوم به نظر می‌رسید، اما پس از آن، این رویداد بدون هیچ گونه ترس امنیتی ادامه یافت.
ماکرون که در تعطیلات تابستانی در سواحل جنوب شرق فرانسه به سر می‌برد، چند بار از جمله برای تبریک گفتن نمادین به تدی رینر، برنده ۴ مدال طلای جودو، به پاریس سفر کرد.
در حالی که بسیاری در فرانسه با شور و هیجان زیاد بازی برادران پینگ‌پنگ‌باز لوبرن و مسابقه اعجاب‌انگیز لئون مارشان، ستاره شنا را تماشا می‌کردند، سیاستمداران فرانسوی مشغول یافتن راهی برای برون‌رفت از بحران سیاسی موجود بودند.ماکرون نامزدی را که «جبهه مردمیِ نو»، ائتلاف جناح چپ و صدرنشین انتخابات برای نخست وزیری معرفی کرده، نادیده گرفته است. اما این ائتلاف نیز برای ایجاد ائتلافی بزرگ‌تر تاکنون هیچ پیشنهادی به احزاب دیگر نداده است.
لوسی کاستتس، نامرد چپ‌ها به رغم تلاش برای دیده شدن به لطف مصاحبه‌های رسانه‌ای، همچنان یک چهره سیاسی ناشناخته است.
امید کاستتس برای تصاحب کاخ ماتینیون، اقامتگاه رسمی نخست وزیر فرانسه، اندک به نظر می‌رسد. یک منبع نزدیک به این زن سیاستمدار گفت ماکرون معتقد است که نتیجه انتخابات مجلس مرکز ثقل آن را به سمت میانه یا راست میانه برده است.
این منبع که از ذکر نامش خودداری کرده، گفته است: «ما به شخصیتی نیاز داریم که بتواند هم‌زمان با میانه‌روها، راستگرایان و چپگرایان صحبت کند. از راستگرایی که اندیشه اجتماعی دارد تا چپگرایی که به نظم و قانون اهمیت بدهد.»
این منبع افزود که انتخاب نهایی ماکرون، غلام حلقه به گوش او نخواهد بود، زیرا او به یک چهره اپوزیسیون نیاز دارد تا به دولت وجهه همزیستی و همگرایی بدهد.
به گفته این منبع، گزاویه برتران، وزیر محافظه‌کار پیشین در دوران ریاست جمهوری ژاک شیراک که تاکنون انتقادات تندی علیه ماکرون مطرح کرده اما با دولت وی در استان تحت مدیریتش در شمال کشور همکاری سازنده‌ای داشته است، می‌تواند گزینه سازگاری باشد.این منبع گفت که برنارد کازنوو، نخست وزیر سابق در زمان فرانسوا اولاند، رئیس جمهور سوسیالیست هم که در زمان حملات اسلامگرایان در پاریس در سال ۲۰۱۵ بر سر کار بود، می‌تواند عملی باشد.