وقتی سلاح‌ لیزری حریف موشک‌ مافوق صوت نیست

گروه بین الملل: موشک‌های مافوق صوت با سرعت خارق‌العاده‌شان چالشی خاص برای سامانه‌های دفاعی آمریکا به شمار می‌روند. آن‌ها بسیار سریع‌تر از موشک‌های سنتی پرواز کرده و مانند موشک‌های بالستیک از مسیرهای قابل پیش‌بینی عبور نمی‌کنند. قابلیتی که باعث می‌شود شناسایی و رهگیری آن‌ها بسیار دشوار شود.
کشورهای پیشرفته جهان همواره مایل به سرمایه‌گذاری هنگفت در توسعه فناوری‌های پیشرفته‌تر و کشنده‌تر برای سلاح‌های مرگبار خود بوده‌اند.
قرن بیستم از این نظر برجسته بود؛ در این مقطع زمانی نه تنها تسلیحات هسته‌ای توسعه یافتند، بلکه تانک‌ها، هواپیماها، موشک‌های کروز و ماهواره‌های جاسوسی نیز رشدی برق‌آسا را تجربه کردند. شاید هیچ قرن دیگری شاهد چنین سرعتی در توسعه تسلیحات جدید نبود.این تلاش‌ها تا قرن بیست و یکم ادامه داشته و یکی از نمونه پیشرفت‌های قابل توجه اخیر، موشک مافوق صوت بوده است.
از نظر فنی این سلاح مافوق صوت ابتدا در دهه ۱۹۳۰ توسط آلمان نازی طراحی شد و توسعه یافت، اما تا همین اواخر به نحوی کارا عملیاتی نشد.
همانطور که از نام فرا صوت پیداست، این موشک می‌تواند با سرعت‌هایی بین ۵ تا ۲۵ برابر صوت حرکت کند و هما‌ن‌طور که ممکن است تصور کنید، دفاع در برابر جسمی که با این سرعت حرکت می‌کند بسیار دشوار است.روسیه و چین سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی بر روی تسلیحات مافوق صوت انجام داده‌اند. امری که مقامات آمریکایی را به این فکر واداشته که آیا آن‌ها توانایی دفاع در برابر چنین سلاح‌های تهاجمی سریعی را دارند یا نه؟
در واقع هیچ چیز در زرادخانه دفاعی متعارف آمریکا برای مهار حمله موشکی مافوق صوت وجود ندارد. اما آیا لیزر‌ می‌تواند راه‌حل باشد؟ احتمالا نه، دست‌کم هنوز.بخشی از مشکل، مسیر پرواز موشک مافوق صوت است.یک موشک بالستیک، مسیر پروازی قابل پیش‌بینی و مشخصی را طی می‌کند. امری که به سامانه‌های دفاع هوایی اجازه می‌دهد حس‌گرهای ورودی را با محاسبات راداری و کامپیوتری شناسایی و ردیابی کنند. موشک مافوق صوت اما متفاوت است.این موشک‌ها به طور غیرقابل پیش‌بینی مسیر خود را در حین پرواز با سرعت‌های فوق‌العاده خود تغییر می‌دهند. در نتیجه، محاسبات یک سیستم پدافند هوایی برای پیش‌بینی باقی‌مانده مسیر پرواز سلاح، کم و بیش غیرقابل قبول است و زما هم برای انجام محاسبه مجدد کافی نیست.
زمانی لیزر به عنوان یک راه حل بالقوه تصور شد. آن‌ها با سرعت نور و سریع‌تر از موشک‌های مافوق صوت حرکت می‌کنند و تا زمانی که منبع انرژی در دسترس باشد می‌توان آن‌ها را شلیک کرد (در حالی که یک سیستم دفاع هوایی مانند پاتریوت فقط چند رهگیر دارد).بنابراین در تئوری، لیزر به عنوان یک دفاع در برابر موشک های مافوق صوت معنا پیدا می‌کند. اما در عمل، محدودیت‌ها ظاهر می‌شوند.
در واقع هرچند لیزرها از لحاظ تئوری به دلیل سرعت نور و «مهمات» نامحدود، مزیت سرعتی قابل توجهی را ارائه می‌دهند. با این حال آن‌ها با چالش‌های تکنولوژیکی مهمی مانند توان خروجی، افق دید، تداخل و پراکندگی جوی و هدف‌گیری دقیق روبرو هستند.امری که باعث می‌شود لیزرها در برابر چالش خنثی کردن موشک‌های مافوق صوت به اندازه کافی قابل اعتماد نباشند؛ دست‌کم تا موقعی که بتوان موانع فنی بر سر راه آن‌ها را برطرف کرد.