گروه بین الملل: نتیجه یک تحقیق جدید سازمان ملل نشان میدهد دستیابی به برابری زنان و مردان پیشرفت کندی دارد. محققان بر این باورند که رفع بیعدالتی علیه زنان تا چهار دهه دیگر طول خواهد کشید. ۱۳۷ سال نیز تا رهایی زنان از فقر فاصله داریم.
فمینیسم در دهههای اخیر در برخی کشورها به دستاوردهای زیادی دست یافته است، از حق رای زنان گرفته تا فرصتهای آموزشی بهتر تا نمایندگی زنان در نقشهای رهبری.
اما این تنها یک سوی ماجراست، در سوی دیگر، زنان در سراسر جهان همچنان قربانی خشونت و مردسالاریاند که از پیشرفت اجتماعی و اقتصادی آنها جلوگیری میکنند و در بسیاری از کشورها هنوز از برابری سیاسی فاصله زیادی دارند.
تحقیقات سازمان ملل که به تازگی توسط نهاد زنان این سازمان منتشر شده، تخمین زده است که برابری بین زنان و مردان احتمالاً چندین دهه طول خواهد کشید. گزارش میگوید با سرعت کنونی، برابری جنسیتی در پارلمانها رویایی دور باقی خواهد ماند که ممکن است تا سال ۲۰۶۳ محقق نشود. علاوه بر این ۱۳۷ سال دیگر طول می کشد تا همه زنان و دختران از فقر رهایی یابند.
این گزارش هزینههای نابرابری جنسیتی را برجسته میکند. به عنوان مثال هزینه جهانی سالانه کشورهایی که در آموزش کافی جمعیت جوان خود ناکام هستند بیش از ۱۰ تریلیون دلار است.
تحقیقات سازمان ملل میگوید پیشرفتهایی در سراسر جهان در تقویت نقش زنان و دختران حاصل شده است. از هر چهار کرسی پارلمان یکی توسط زنان اشغال شده که در مقایسه با یک دهه قبل افزایش قابل توجهی داشته است. نسبت زنان و دخترانی که در فقر شدید زندگی می کنند پس از افزایش دوران کرونا حالا به کمتر از ۱۰ درصد کاهش یافته است.
با این حال در بسیاری نقاط جهان زنان همچنان در تنگنا هستند. شانس ترفیع آنها به سختی افزایش مییابد. در مقابل هر ۱۰۰ موردی که مردان پیشنهاد پستهای مدیریتی دریافت می کنند، تنها به ۸۱ زن چنین پیشنهادی دارد.در یک نظرسنجی مشابه که شش سال پیش انجام شد، این تعداد ۷۹ زن بودند که تفاوت قابل توجهی را نشان نمیدهد. تحقیق یاد شده میگوید روند رشد زنان در عرصههای مختلف همچنان دشوار است. این به ویژه شامل حال زنان غیر سفیدپوست میشود.
گزارش میگوید که با اقدامات درست و سرمایهگذاریهای موثر پیشرفت موثر است. در این مورد از جمله به درصد خشونت در زندگیهای مشترک و خانوادگی استناد شده است. در کشورهایی با داشتن قوانینی علیه خشونت خانگی این نوع خشونت به طرز فاحشی پایین است و به طور متوسط ۹.۵ درصد است در حالی که در کشورهایی فاقد چنین قوانینی این رقم به ۱۶.۱ درصد میرسد.
سازمان ملل مطالعه خود را بر اساس منابع گسترده از شرکتهای متعدد در سراسر جهان، از جمله ۱۵ هزار مصاحبه با کارمندان زن، استوار کرده است