رادیکال‌ها در مجلس فراکسیون تشکیل می‌دهند؟

 

پس از تشکیل این دو فراکسیون به نظر می‌رسید که کار برای اصولگرایان در یک فراکسیون واحد چندان آسان نباشد زیرا از پیش از انتخابات و با مشاهده لیست‌های انتخاباتی آنها می‌شد پیش‌بینی کرد که اصولگرایان نتوانند یکدستی خود را حفظ کنند؛ چه آنکه در جریان انتخابات شاهد بودیم، طیف قالیباف با بخش‌هایی از پایداری ائتلاف کرد اما در مقابل نیروهای سابق جبهه پایداری و برخی از نزدیکان دولتی طیفی تحت عنوان شریان را تشکیل دادند و در برابر لیست شورای ائتلاف آنها لیست امنا را منتشر کردند.

سنتی‌ها هم که لیست خود را ذیل شورای وحدت داشتند. پس از تشکیل مجلس به ویژه بعد در جریان رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت، دو اتفاق جالب رخ داد. نخست افزایش وحدت میان طیف قالیباف با اصولگرایان میانه‌رو، مستقلین و حتی اصلاح‌طلبان و دوم تشدید شکاف میان طیف شریان با دیگر اصولگرایان. این شرایطی هم چند دلیل داشت؛ یکی آنکه قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری به نوعی متوجه شد که ائتلاف و همگرایی با حامیان جلیلی که عمدتا در شریان و پایداری حضور دارند، ناممکن است و از سوی دیگر سعی در نزدیک‌شدن او به دولت پزشکیان.

 

البته که سهم خود را از دولت هم گرفت و یکی دو وزراتخانه به نزدیکان او سپرده شد. شرایط در میان اصولگرایان هم به طور کلی به سمت تعامل با دولت بود و نیروهای پایداری و شریان به هیچ وجه از این شرایط راضی نبودند؛ چنانکه دیدیم نمایندگان نزدیک به آنها تندترین حملات را حتی علیه عباس عراقچی مطرح کردند؛ بماند فضاسازی‌های آنها علیه ظفرقندی، میدری، صالحی‌امیری و همتی.

 

از سوی دیگر پیش از این ریاست‌ فراکسیون انقلاب اسلامی هم به نیروی آنها یعنی محمود نبویان نرسیده بود و آنها از چنین شرایطی که همه‌جانبه به حاشیه رفته‌اند، ناراضی شدند. یک نکته دیگر هم وجود دارد؛ آنکه قدرت سیاسی قالیباف در مجلس به مراتب حتی از دوره مجلس یازدهم هم بیشتر است و او توانسته ائتلافی فراگیر را در مجلس به نفع خود و میانه‌روها شکل دهد.

 

در چنین شرایطی ابوالقاسیم جراره، دبیرکل شریان و نماینده مجلس، خبر داده است که احتمالا فراکسیون سومی در مجلس شکل بگیرد. او در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» گفته است: «مجلس فعلا دو فراکسیون دارد و سه فراکسیونی نشده اما حرف و صحبت زیاد است. البته عملکرد فراکسیون انقلاب اسلامی عملکرد موثری نبوده است؛ به این معنی که نشده نشست کارشناسی صورت بگیرد، لذا فراکسیون هنوز قوام نگرفته است. در حقیقت به دلیل وقوع برخی اتفاقات و برگزاری انتخابات پیاپی، فراکسیون انقلاب اسلامی قوام جدی نگرفته است. امکان دارد یک فراکسیون شکل بگیرد اما در حال حاضر فراکسیون دیگری شکل نگرفته که به صورت رسمی فراکسیون مستقل دیگری داشته باشیم».

 

با این گفته‌ها احتمالا فراکسیون سوم متشکل از پایداری‌های مخالف قالیباف، شریانی‌ها و امنایی‌ها باشد. همه این طیف‌ها را می‌توان متشکل از نیروهایی رادیکال دانست که هم سرسازگاری با بدنه اصلی اصولگرایان را ندارند و هم آنکه برخلاف فضای کلی در میان اصولگرایان میلی به همراهی با دولت چهاردهم در هیچ ساحتی را ندارند.

آنها با تشکیل فراکسیون خودشان می‌خواهند مواضعشان مستقل از دیگر اصولگرایان اعلام شود. چنین شرایطی ناخودآگاه یادآور ارائه لیست مستقل از سوی پایداری‌ها در جریان هر انتخابات است. آنها هر زمان که تصور می‌کردند سهم قابل قبولشان را در لیست اجماعی اصولگرایان پیدا نمی‌کنند، به سمت ارائه لیست مستقل روی می‌آورند؛ البته با یک تفاوت آنکه به نظر می‌رسد اکنون اصولگرایان مانند گذشته چندان تمایل ندارند، به هر قیمتی دل طیف رادیکال را به دست آورند.

 

نکته جالب دیگر آن است که گویا اگر این فراکسیون به وجود آید، علاوه بر آنکه در برابر فراکسیون انقلاب اسلامی تعریف می‌شود، علیه شخص محمدباقر قالیباف هم تعریف خواهد شد. دو گزاره بر این اثبات این ادعا وجود دارد؛ نخست آنکه پس از رأی اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی دولت شریان و پایداری به تندی علیه قالیباف تاختند و از سوی دیگر رسانه‌های نزدیک به قالیباف پس از انتشار گفت‌وگوی اخیر جراره به سرعت واکنش نشان دادند و تشکل فراکسیون سوم را باعث تشدید شکاف میان اصولگرایان دانستند. جراره هم در گفت‌وگوی اخیرش صریحا از قالیباف انتقاد می‌کند و می‌گوید چون او نامزد انتخابات شده بود و در جریان آنچه در مجلس می‌گذشت نبود، فراکسیون‌های داخلی مجلس به درستی تشکیل نشد.

 

به هر حال گویا طیف قالیباف متوجه شده‌اند که تشکیل فراکسیون سوم عملا برای مقابله با قالیباف است زیرا پایداری‌ها و شریانی‌ها تصور می‌کنند اگر بتوانند قالیباف را مهار کنند، خواهند توانست دیگر اصولگرایان را با فضاسازی‌های گسترده راضی به کوتاه‌آمدن یا دستِ‌کم سکوت کنند.