قانون هوای پاک؛ آرمان یا ضرورت؟

گروه جامعه: هوای پاک یکی از اساسی‌ترین نیازهای بشری و پیش‌شرط سلامت جامعه و محیط زیست است. هرساله در روز هوای پاک، توجه به بحران آلودگی هوا و تلاش برای یافتن راه‌حل‌های پایدار برای کاهش این معضل برجسته می‌شود. اما در کشوری مانند ایران که در بسیاری از شهرهای بزرگ آن، هوای ناسالم به یک واقعیت روزمره تبدیل شده، این روز نه‌تنها یادآور یک آرمان، بلکه یک ضرورت فوری است. 

قانون هوای پاک؛ چارچوبی برای تغییر
به گزارش شرق، قانون هوای پاک که در سال ۱۳۹۶ توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد، یکی از جامع‌ترین قوانین زیست‌محیطی ایران است. این قانون با هدف کاهش آلاینده‌ها، کنترل منابع انتشار آلودگی و ارتقای کیفیت هوا تدوین شد و شامل موادی مرتبط با مدیریت حمل‌ونقل عمومی، ارتقای استانداردهای صنعتی و خودرویی، نظارت بر کیفیت سوخت و حفاظت از محیط زیست است. ازجمله نکات کلیدی این قانون می‌توان به الزام معاینه فنی خودروها، کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی و گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر اشاره کرد.  بااین‌حال، چالش اصلی در اجرای این قانون، ضعف در نظارت، عدم تأمین بودجه کافی و نبود هماهنگی میان دستگاه‌های اجرائی است. این مشکلات باعث شده است که بسیاری از مواد قانون هوای پاک یا اجرا نشوند یا به صورت ناقص عملی شوند.  وضعیت هوای ایران؛ آمارها و چالش‌ها
ایران ازجمله کشورهایی است که به دلیل رشد سریع شهرنشینی، افزایش خودروهای شخصی، مصرف بالای سوخت‌های فسیلی و مدیریت ناکارآمد شهری، با معضل آلودگی هوا دست‌وپنجه نرم می‌کند. بر اساس گزارش سازمان حفاظت محیط زیست، تهران، مشهد، اصفهان، اهواز و تبریز جزء آلوده‌ترین شهرهای کشور هستند. شاخص آلودگی هوا در این شهرها اغلب فراتر از استانداردهای سازمان جهانی بهداشت است و به‌ویژه در فصل زمستان با پدیده وارونگی هوا تشدید می‌شود. 
علاوه بر تأثیرات زیست‌محیطی، آلودگی هوا هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی سنگینی بر جامعه تحمیل می‌کند. برآوردها نشان می‌دهد هرساله هزاران نفر در ایران به دلیل بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند و هزینه‌های درمانی مرتبط با این بیماری‌ها نیز به‌شدت رو به افزایش است. 

چرا هوای پاک یک ضرورت است؟ 
هوای پاک نه‌تنها بر سلامت جسمی انسان تأثیر مستقیم دارد، بلکه کیفیت زندگی، بهره‌وری اقتصادی و رفاه اجتماعی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. بر اساس تحقیقات، کودکانی که در معرض هوای آلوده قرار دارند، با خطراتی مانند کاهش توان یادگیری و ابتلا به بیماری‌های مزمن مواجه هستند. در بزرگسالان نیز بیماری‌های قلبی، ریوی و حتی مشکلات روانی به‌طور مستقیم با آلودگی هوا مرتبط است. 

راهکارهای پیش‌رو
برای بهبود وضعیت هوا در ایران، نیازمند اقداماتی جامع و چندجانبه هستیم. این اقدامات می‌تواند شامل موارد زیر باشد: 
تقویت حمل‌ونقل عمومی: گسترش شبکه حمل‌ونقل عمومی پاک و جایگزینی خودروهای فرسوده از مهم‌ترین راهکارها برای کاهش آلاینده‌های ناشی از خودروهاست. 
بهبود کیفیت سوخت: استانداردسازی سوخت و کاهش میزان گوگرد و دیگر آلاینده‌ها در سوخت‌های مصرفی، تأثیر درخور توجهی در کاهش آلودگی خواهد داشت. 
توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر: کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و سرمایه‌گذاری در انرژی‌های پاک، نظیر خورشیدی و بادی، می‌تواند راهکاری بلندمدت و پایدار باشد. 
آموزش و فرهنگ‌سازی: آگاهی‌بخشی به مردم درباره تأثیرات آلودگی هوا و نقش آن‌ها در کاهش آلاینده‌ها، یکی از مهم‌ترین ابزارهای مقابله با این بحران است. 

نگاه به آینده
هوای پاک حق هر شهروندی است و دولت‌ها موظف هستند شرایط لازم برای دستیابی به این حق را فراهم کنند. اجرای دقیق و بدون تبعیض قانون هوای پاک، تقویت نظارت‌ها و هماهنگی میان نهادهای مرتبط می‌تواند گام بزرگی در این مسیر باشد. روز هوای پاک فرصتی است برای بازنگری در سیاست‌ها و اولویت‌گذاری دوباره به مسئله‌ای که نه‌تنها زندگی امروز، بلکه آینده نسل‌های بعدی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. 

مازوت‌سوزی؛ بحرانی پنهان در آلودگی هوای ایران
آلودگی هوا در ایران به یکی از مهم‌ترین بحران‌های زیست‌محیطی تبدیل شده است. در این میان، مازوت‌سوزی در کارخانه‌ها و نیروگاه‌ها سهم درخور توجهی در افزایش آلاینده‌های خطرناک دارد. مازوت، به‌عنوان یکی از فراورده‌های سنگین نفتی، به دلیل قیمت ارزان‌تر نسبت به دیگر سوخت‌ها، همچنان در بسیاری از صنایع و نیروگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سوخت اما به دلیل محتوای بالای گوگرد و تولید گازهای سمی مانند اکسیدهای گوگرد و نیتروژن، به‌شدت آلاینده است و آثار مخربی بر محیط زیست و سلامت عمومی دارد. 

با وجود تصویب قانون هوای پاک در سال ۱۳۹۶ که استفاده از سوخت‌های آلاینده را محدود می‌کند، ضعف در نظارت و اجرای قانون باعث شده کارخانه‌ها و نیروگاه‌ها همچنان از مازوت استفاده کنند. این امر به‌ویژه در فصل زمستان، زمانی که کمبود گاز طبیعی شدت می‌گیرد و وارونگی دما مانع از تخلیه آلاینده‌ها می‌شود، بحران آلودگی هوا را به اوج می‌رساند. در شهرهای صنعتی مانند تهران، اراک، اصفهان و اهواز، میزان ذرات معلق و گازهای سمی در بسیاری از روزهای سال از حد استانداردهای جهانی فراتر می‌رود. 

مازوت‌سوزی نه‌تنها هوای شهرها را آلوده می‌کند، بلکه آثار بلندمدتی بر سلامت انسان و محیط زیست دارد. آلاینده‌های ناشی از این سوخت منجر به بیماری‌های قلبی، ریوی و حتی سرطان می‌شوند. همچنین باران‌های اسیدی حاصل از اکسیدهای گوگرد، به خاک و منابع آبی آسیب زده و پوشش گیاهی و حیات وحش را تهدید می‌کند. از سوی دیگر، انتشار گازهای گلخانه‌ای از مازوت، تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی را تشدید می‌کند و آینده زیست‌محیطی کشور را در معرض خطر قرار می‌دهد. 

حل این بحران نیازمند اقداماتی فوری و جدی است. نخستین گام، بهبود زیرساخت‌های گازرسانی برای کاهش وابستگی به مازوت است. همچنین سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی می‌تواند جایگزین پایداری برای سوخت‌های فسیلی باشد. از سوی دیگر، اجرای قوانین سخت‌گیرانه‌تر و جریمه‌های بازدارنده برای کارخانه‌ها و نیروگاه‌های متخلف می‌تواند انگیزه صنایع را برای استفاده از فناوری‌های پاک افزایش دهد. 

بحران مازوت‌سوزی تنها یک مسئله صنعتی نیست، بلکه معضلی اجتماعی و زیست‌محیطی است که نیازمند عزمی ملی برای حل آن است. هوای پاک حق همه شهروندان است و هرگونه کوتاهی در اجرای سیاست‌های مربوط به آن، آینده‌ای آلوده‌تر و ناسالم‌تر برای نسل‌های بعدی رقم خواهد زد.