تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۱۱/۰۶ ساعت ۱۸:۰۴
کد مطلب : ۵۱۲۱۵۴
کشف مولکولی برای چربی‌سوزی بدون عضله‌سوزی
گروه علمی: محققان موفق به شناسایی پروتئینی شده‌اند که چربی‌سوزی را بدون از دست دادن عضله ممکن می‌کند.به گزارش ایسنا، اگر شما از آن دسته از افراد هستید که داروی GLP-1 را برای کاهش وزن مصرف می‌کنید، ممکن است بدانید که در حالی که چربی بدن شما آب می‌شود، ماهیچه‌ها نیز تحلیل می‌روند و اگر اهل ورزش کردن و وزنه زدن نباشید، کاری در قبال این عضله‌سوزی نمی‌توانید انجام دهید.
اکنون دانشمندان مؤسسه سالک(Salk) مولکولی را شناسایی کرده‌اند که به طور بالقوه می‌تواند برای کمک به این موضوع به کار آید. آنها دریافتند که پروتئینی به نام BCL6 وظیفه حفظ ساختار عضلانی را بر عهده دارد و با افزایش حضور آن می‌توان از تخریب بافت در حین کاهش وزن جلوگیری کرد.
پروفسور رونالد ایوانز(Ronald Evans)، مدیر آزمایشگاه بیان ژن در سالک می‌گوید: عضله فراوان‌ترین بافت بدن انسان است، بنابراین نگهداری از آن برای سلامت و کیفیت زندگی ما حیاتی است.
وی افزود: مطالعه ما نشان می‌دهد که چگونه بدن ما حفظ تمام این ماهیچه‌ها را با سطح تغذیه و انرژی ما هماهنگ می‌کند و ما با این بینش جدید می‌توانیم مداخلات درمانی را برای بیمارانی که عضله را به عنوان یک عارضه جانبی کاهش وزن، سن یا بیماری از دست می‌دهند، توسعه دهیم.
البته این کشف تنها برای کسانی که از داروهایی مانند GLP-1 استفاده می‌کنند، کاربرد ندارد و در حالی که کشف BCL6 از طریق مطالعه روی موش‌ها انجام شده است، محققان مطمئن هستند که این کشف به فیزیولوژی انسان نیز قابل ترجمه خواهد بود.
پژوهشگران با بررسی مکانیسم‌های درگیر در دوره‌های ناشتا ماندن یا روزه‌داری، یعنی زمانی که معده و مغز با هم ارتباط برقرار می‌کنند تا ترشح هورمون رشدی را که به سلول‌های عضلانی هدایت می‌شود، افزایش دهند، دریافتند که این واکنش زنجیره‌ای باعث کاهش سطح BCL6 می‌شود و اگر BCL6 تخلیه شود، اساساً منجر به ضعیف شدن و کوچک شدن ساختارهای بافت عضلانی می‌شود.
هنگامی که محققان سطح BCL6 را افزایش دادند، بافت ماهیچه‌ای در برابر این فرآیند مقاوم بود. بنابراین کاهش وزن در عوض از چربی ناشی می‌شود.
محققان در مطالعه روی موش‌ها دریافتند که بدون این تقویت BCL6، موش‌ها 40 درصد توده عضلانی کمتری نسبت به گروه کنترل داشتند. عضله‌ای که آنها حفظ کردند نیز از نظر ساختاری ضعیف بود. سپس هنگامی که موش‌های سرکوب شده با پروتئین BCL6 تقویت شدند، از دست دادن عضلات و قدرت معکوس شد.در موش‌های ناشتا نیز BCL6 در یک بازه زمانی کوتاه مانند یک شب، به طور قابل‌توجهی کاهش یافت.
هانتر وانگ(Hunter Wang)، محقق فوق دکترا در آزمایشگاه ایوانز و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما هیجان‌زده هستیم که نقش مهم BCL6 را در حفظ توده عضلانی آشکار کرده‌ایم. اینها یافته‌های بسیار شگفت‌انگیز و ویژه‌ای هستند که راه را برای بسیاری از اکتشافات جدید و نوآوری‌های درمانی بالقوه باز می‌کنند.
محققان بر این باورند که این کشف راه را برای توسعه یک تقویت کننده BCL6 هموار می‌کند که می‌تواند با داروی GLP-1 برای محافظت در برابر از دست دادن عضله تجویز شود. در همین حال، این تیم قصد دارد اثرات دوره‌های طولانی‌تر ناشتا ماندن و تأثیر آن بر بافت عضلانی را بررسی کند. همین نوع درمان با BCL6 این پتانسیل را دارد که به جمعیت گسترده‌تری مانند افراد مسن‌تر و کسانی که دارای شرایط تأثیرگذار بر عضله از جمله سرطان هستند، کمک کند.این پژوهش در مجله National Academy of Sciences منتشر شده است.
پروفسور رونالد ایوانز(Ronald Evans)، مدیر آزمایشگاه بیان ژن در سالک می‌گوید: عضله فراوان‌ترین بافت بدن انسان است، بنابراین نگهداری از آن برای سلامت و کیفیت زندگی ما حیاتی است.
وی افزود: مطالعه ما نشان می‌دهد که چگونه بدن ما حفظ تمام این ماهیچه‌ها را با سطح تغذیه و انرژی ما هماهنگ می‌کند و ما با این بینش جدید می‌توانیم مداخلات درمانی را برای بیمارانی که عضله را به عنوان یک عارضه جانبی کاهش وزن، سن یا بیماری از دست می‌دهند، توسعه دهیم.
البته این کشف تنها برای کسانی که از داروهایی مانند GLP-1 استفاده می‌کنند، کاربرد ندارد و در حالی که کشف BCL6 از طریق مطالعه روی موش‌ها انجام شده است، محققان مطمئن هستند که این کشف به فیزیولوژی انسان نیز قابل ترجمه خواهد بود.
پژوهشگران با بررسی مکانیسم‌های درگیر در دوره‌های ناشتا ماندن یا روزه‌داری، یعنی زمانی که معده و مغز با هم ارتباط برقرار می‌کنند تا ترشح هورمون رشدی را که به سلول‌های عضلانی هدایت می‌شود، افزایش دهند، دریافتند که این واکنش زنجیره‌ای باعث کاهش سطح BCL6 می‌شود و اگر BCL6 تخلیه شود، اساساً منجر به ضعیف شدن و کوچک شدن ساختارهای بافت عضلانی می‌شود.
هنگامی که محققان سطح BCL6 را افزایش دادند، بافت ماهیچه‌ای در برابر این فرآیند مقاوم بود. بنابراین کاهش وزن در عوض از چربی ناشی می‌شود.
محققان در مطالعه روی موش‌ها دریافتند که بدون این تقویت BCL6، موش‌ها 40 درصد توده عضلانی کمتری نسبت به گروه کنترل داشتند. عضله‌ای که آنها حفظ کردند نیز از نظر ساختاری ضعیف بود. سپس هنگامی که موش‌های سرکوب شده با پروتئین BCL6 تقویت شدند، از دست دادن عضلات و قدرت معکوس شد.در موش‌های ناشتا نیز BCL6 در یک بازه زمانی کوتاه مانند یک شب، به طور قابل‌توجهی کاهش یافت.
هانتر وانگ(Hunter Wang)، محقق فوق دکترا در آزمایشگاه ایوانز و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما هیجان‌زده هستیم که نقش مهم BCL6 را در حفظ توده عضلانی آشکار کرده‌ایم. اینها یافته‌های بسیار شگفت‌انگیز و ویژه‌ای هستند که راه را برای بسیاری از اکتشافات جدید و نوآوری‌های درمانی بالقوه باز می‌کنند.
محققان بر این باورند که این کشف راه را برای توسعه یک تقویت کننده BCL6 هموار می‌کند که می‌تواند با داروی GLP-1 برای محافظت در برابر از دست دادن عضله تجویز شود. در همین حال، این تیم قصد دارد اثرات دوره‌های طولانی‌تر ناشتا ماندن و تأثیر آن بر بافت عضلانی را بررسی کند. همین نوع درمان با BCL6 این پتانسیل را دارد که به جمعیت گسترده‌تری مانند افراد مسن‌تر و کسانی که دارای شرایط تأثیرگذار بر عضله از جمله سرطان هستند، کمک کند.این پژوهش در مجله National Academy of Sciences منتشر شده است.
پربينندهترين مطالب و خبرها
