هفته وحدت؛ پیام آیت‌الله بیات زنجانی

آیت‌الله بیات زنجانی پیامی را به همایش بزرگداشت هفته وحدت که در نجف‌آباد برگزار شد، صادر کرد که متن کامل آن به شرح ذیل است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
” وَلاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ تَفَرَّقُواْ وَاخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْبَیِّنَاتُ” سورۀ مبارکۀ آل عمران – آیۀ ۱۰۵
هفتۀ وحدت میراث گران‌قدری است که با پیشنهاد مرحوم آیت‌الله العظمی منتظری و حمایت امام خمینی(قدس‌سره) به بار نشست و مشروط به پی‌جویی صحیح، می‌تواند برکات زیادی را برای جامعۀ اسلامی به بار آورد. با این وصف به‌جای برخی توصیفات ایجابی در بیان و معرفی هفتۀ وحدت، در اینجا مایلم که در باب یکی از تفاسیر پیرامون مفهوم وحدت سخن بگویم و نکته‌ای اساسی را با شما در میان بگذارم.

وحدتی که رسول مکرم اسلام(ص) ما را به آن فراخوانده، وحدتی است در عین گوناگونی و نه فاقد گوناگونی و تنوع، وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدت؛ چون حضرت رب‌العالمین جل جلاله، او را چنین خوانده است که «وجعلناکم شعوباً و قبائلَ لِتَعَارَفُوا». گوناگونی و تنوع ملل و عقاید و نحله‌ها و آزادی آدمیان در گزینش و انتخاب عقاید مختلف و گاه متعارض، فلسفۀ اختیار و آزادی انسان، فلسفۀ ثواب و عقاب الهی، فلسفۀ بعثت و فلسفۀ یوم‌الحساب است. خداوند رحمان و رحیم در آن روز، محاسبۀ اعمالی را وعده کرده که آدمی در پرتو اختیار و انتخاب خود به‌جای آورده و گزینش کرده است؛ حال همین خداوند خبیر و آگاه از یک سوی بر “واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا” تأکید دارد و از سوی دیگر بندگان خویش را در شعوب و قبائل مختلف آفریده و رسول خویش را نیز به مراعات آن فراخوانده است.

برادران و خواهران عزیز؛ کسانی که سخن از وحدت بر زبان می‌آورند اما سخن شعوب و قبائل فکری، سیاسی و اعتقادی دیگر را برنمی‌تابند، کسانی که سخن از وحدت بر زبان می‌آورند اما عملاً یکرنگی خلق خدا را می‌پسندند، کسانی که سخن از وحدت بر زبان می‌آورند اما دگراندیش و منتقد و پرسشگر را منکوب و محکوم می‌کنند، اینها از هر گروه و نژاد اعتقادی و سیاسی و قومی و فرهنگی که باشند، اعم از شیعه و سنی، مسلمان و مسیحی و یهودی و چپ و راست و غیره، راز خلقت خدا و پیام رحمة للعالمین را درنیافته‌اند و سخن آنها هم، لفظ پوچ و کم‌مایه‌ای است که می‌پراکنند. آنکه ظرفیت همزیستی و صلح با دیگری می‌خواهد و می‌خواهد که پیامش عالمگیر شود و مرزهای منطقه‌ای و قبیله‌ای و قومی را پشت سر بگذارد، بدواً باید اهل مدارا باشد.

توجه عزیزان را به این نکته جلب می کنم که امروز در دوره‌ای به سر می بریم که کسانی به نام اسلام، هوای خلافت بر سرزمین‌های اسلامی در سر دارند و در میان آنها فریب خوردگان مسلمانی هم هست. در این روزهاست که باید مراقب باشیم تا اولاً با خود و اهل خود و سپس با کسانی که به جهت اعتقادی مثل ما نمی اندیشند در وحدت باشیم تا بتوانیم هدایت الهی را بر هواهای نفسانی غالب سازیم.

پرورش و اکتساب همه جانبه فضایل اخلاقی و روحی، نخستین گامی است که آدمی را از خودخواهی و خشونت دور می‌کند و او را کمک می‌کند که دیگران و اغیار اعتقادی، فکری و سیاسی را هم عزیز بدارد. در آستانۀ میلاد با سعادت پیامبر مکرم اسلام(ص) خداوند را می‌خوانیم تا رحمت واسعه‌اش را شامل حال همۀ بشریت بویژه مسلمانان نماید و سایۀ تفرّق و پراکندگی را از ایشان دور سازد. خداوند شما و اهالی غیور نجف‌آباد را موفق بدارد.