گروه جامعه: این روزها بحث آلودگی هوای اهواز بسیار داغ است، موضوعی که مکررا به نقل رسانههای گروهی و مسئولین مطرح میشود اما در گوشهی دیگر ایران هستند مردمانی که سالیان سال با گرد و غبار انس و الفت دارند. بادهای 120 روزه همه ساله به مدت 4 ماه (خرداد تا مهر) در سیستان یکه تازی میکند.
افزایش بیماران تنفسی، مهاجرت گسترده مردم و خشک شدن تالاب هامون تنها بخشی از اثرات مخرب گرد و غبار در این منطقه است. مردم مظلوم سیستان که زمانی گندم ایران را تامین میکردند اکنون در بدترین شرایط ممکن به سر میبرند، اکثر روستاهای زابل تحت نفوذ شدید شنهای روان است. کشاورزان و دامداران دیگر انگیزهای برای کشاورزی و دامپروری ندارند. قلب تالاب هامون مدتهاست که نمیتپد. میلیونها بچه ماهی در طول سال به کام مرگ فرو میروند. یاد آن روزها بخیر که پرندگان زیادی به تالاب هامون مهاجرت میکردند و طعم نان محلی هوش از سر میبرد.
15 سال است که شرایط بد آب و هوایی سیستان را فلج کرده در برخی اوقات غلظت گرد و غبار به حدی میرسد که نای نفس کشیدن وجود ندارد، اما صدای خاموش مردم به هیچ کس نمیرسد. مردمانی صبور و عاشق ولایت در این سرزمین زندگی میکنند، همانهایی که با یاد و نام شهید قاسم میرحسینی افتخارآفرینی میکنند. دستهای پینهزده کشاورزان مردم سیستان دل انسان را آسمانی میکند. اهوازیها چندسالی است که گرد و غبار را حس میکنند، اما مردم سیستان سالهاست که با این حریف قدر پنجه در پنجه مبارزه میکنند.
كودکانی که امروز از بیماری آسم رنج میبرند ایرانی هستند و هیچ فرقی با دیگر نقاط کشور ندارند.
بگذریم؛ سیستانیها توجه میخواهند، اگر اهواز و ارومیه دچار بحران زیست محیطی است باید بگوییم این منطقه سالهاست که پذیرای ریزگرد، خشکسالی، مهاجرت و ... است.